ΥΓ. Παρεπιμπτόντως στήν προαναφερθεῖσα ἔκδοση ὁ μακαριστός εὐχαριστεῖ διά τήν ἐπιμέλειαν τῆς μουσικῆς γραφῆς τῶν βυζαντινῶν μελωδιῶν πού παρατίθενται, τούς Πρωτοψάλτας καί Καθηγητάς κ. Ἰω. Σχώρην καί Γ. Φανάραν.
Το βιβλιαράκι αυτό, το είχα ζητήσει από την Α.Δ. και μου είπαν ότι δεν κυκλοφορεί πλέον. Μήπως μπορεί κάποιος να το σκανάρει και να το αναρτήσει στο «Ψαλτολόγιο» ;
Καλημέρα.
Μήπως υπάρχουν τα εν λόγω μουσικά σε όλους τους ήχους;
Ευχαριστώ.
Καλημέρα.
Μήπως υπάρχουν τα εν λόγω μουσικά σε όλους τους ήχους;
Ευχαριστώ.
Στὸν Ἑσπερινό τοῦ π. Ἱεροθέου ἀπὸ τὴν Μ. Φιλοθέου.
Θα πρεπει να τα εχει και ο Αρχων κ.Ιωαννιδης.
Στο θεωρητικό του Ιωαννίδη πάντως έχω τις ακόλουθες επιφυλάξεις
Δ) Ενώ γράφει ότι η παράδοση θέλει κλιτό, στον εσπερινό μελοποιεί Κέλευσον σε όλους τους ήχους. Λέγονταν έτσι κάπου αλλού παλιότερα;
Εδώ διαφωνώ με τον άρχοντα. Το ίδιο έκανε και ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος με φυλλάδιο που είχε διανείμει. Είχα ρωτήσει τον μακαριστό Χριστόδουλο «πως γίνεται να ζητάμε από τον επίσκοπο να κελεύσει για να ξεκινήσουμε τον ήχο αφού τον έχουμε ήδη πιάσει από το «κέλευσον»;». Μου απάντησε χαμογελώντας «ε, καλά πέστο όπως θές τότε»
Οι εκφωνήσεις μας γίνονται στο κλιτόν το οποίο είναι ήχος δεύτερος που γίνεται νενανω (αντεστραμμένη διφωνία β ήχου) και τρίτος. Για την εκπόρευση του τρίτου ήχου(όμοια τριφωνία) από τον δεύτερο(όμοια διφωνία), μεταξύ άλλων, έχω μιλήσει στο συνέδριο που έγινε το καλοκαίρι στην Παιανία
Όσο για τα περί Παραδόσεως και μή, στα " Κέλευσον " του Εσπερινού, κατέγραψα ΠΡΩΤΑ τα της Παραδόσεως, αλλά σαν βιβλίο που ΔΕΝ απευθύνεται μόνο στους λάτρεις της, αλλά και σε άλλους όπως Υμείς, έγραψα - κατ' απαίτησιν Φίλων και Μαθητών μου - σε διάφορους Ήχους.
Το ίδιο έγινε και στο " Πλούσιοι επτώχευσαν " αλλά δεν είδα καμιά διαμαρτυρία.
Όπως δηλώνουν μερικοί, καλύτερα είναι να ακούς κάποιον και να βγάζεις τα συμπεράσματά Σου, παρά να πετάς ότιδήποτε στον αέρα.
Γιά τήν «ἱστορία»...
Μοῦ ἄρεσε τό ἐπιχείρημα τοῦ Εὐάγγελου Σολδάτου.
Από την παλιά ιστοσελίδα του CMKON, άποψη περί "Κέλευσον" και όχι μόνον:
http://www.cmkon.org/oldsite/Typik_Keleyson.htm
Κανένας δεν αυθαιρετεί στην Εκκλησία. Ακόμα και ο Υιός προσεύχεται στον Πατέρα χωρίς βέβαια να είναι ανώτερος ο ένας από τον άλλο. Έτσι κι εμείς παίρνουμε ευλογία από τον επίσκοπο μοιμούμενοι την σχέση αυτή της Αγίας Τριάδος, της Αγάπης δηλαδή. Όλοι υπάρχουμε και λειτουργούμε λόγω αυτού του συνδέσμου της Αγάπης ο οποίος φαίνεται και στο τυπικό της Εκκλησίας μας ακόμα και από ένα "Κέλευσον".
Μὲ συγχωρεῖς φίλε μου Βαγγέλη, ἀλλὰ ὅλα αὐτὰ εἶναι ἄλλα λόγια ν' ἀγαπιόμαστε. Στη βράση κολλάει τὸ σίδερο καὶ δυστυχῶς τίποτε ἀπ᾿ ὅσα ἀναφέρεις δὲν ἰσχύει, παρὰ μόνο κενὴ ἐφαρμογὴ τυπικῶν διατάξεων.
Σύνδεσμος τῆς άγάπης δὲν ὑπάρχει, παρά μόνο Δεσποτεία κι αὐτὴ οὕτε κἄν «πεφωτισμένη», πλὴν ὀλίγων ἐξαιρέσεων ποὺ ἐπιβεβαιώνουν τὸν κανόνα.
Η κατάχρηση της δεσποτείας είναι αίρεση και αυτή είναι η πραγματική αιτία του χωρισμού από την παλαιά Ρώμη, η δεσποτεία του πάπα της παλαιάς Ρώμης.
Τώρα αν συμβαίνει το ίδιο και με αρκετούς νεωτερίζοντες επισκόπους πιστεύω θα δώσει λύση ο Παράκλητος όπως και τότε. Ο λαός ήδη έχει κουραστεί από την διαφθορά του πολιτικού και εκκλησιαστικού του βίου και στο τέλος θα μιλήσει. Φωνή λαού οργή Θεού!
Ο Κύριος μας θέλει φίλους του. Όπως ο Χριστός λέει το "γενηθήτω το θέλημα σου" στον Πατέρα χωρίς να είναι υποδεέστερος του Πατρός έτσι κι εμείς στον Δεσπότη παπά ακόμα και πολιτικό άρχοντα.
Ακόμα κι ο Θεός μας θέλει ίσους προς Άυτόν και φίλους του (Ιωάν. ιε' 14-15). Μην το ξεχνάμε λοιπόν για να μην είμαστε ούτε δουλοπρεπείς ούτε δυνάστες. Αυτή άλλωστε είναι και η αρχή του εκκλησιαστικού και ιδιαιτέρως του πατριαρχικού ύφους όπως έχει διατυπωθεί από πολλούς δασκάλους μεταξύ των οποίων ο Ανδρέας Παπανδρέου (Πατριαρχική φόρμιγγα) και ο νυν άρχων πρωτοψάλτης Λεωνίδας Αστέρης.
Καλημέρα.
Μήπως υπάρχουν τα εν λόγω μουσικά σε όλους τους ήχους;
Ευχαριστώ.
Ναί, στό «Τάξις τοῦ Μεγάλου καί Πανηγυρικοῦ Ἑσπερινοῦ καί τοῦ Ὄρθρου τῶν Κυριακῶν, χοροστατοῦντος Ἀρχιερέως ὡς καί τῆς Θείας Λειτουργίας τῶν Κυριακῶν, ἱερουργοῦντος Ἀρχιερέως, Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν, Ἀθῆναι 2000» τοῦ Μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, πού πρωτοεκδόθηκε ὅταν ἦταν Μητροπολίτης Δημητριάδος.