Στο παλαιό Ψαλτολόγιο είχε συζητηθεί παλαιότερα η σημασία και η ορθότητα του "μελετώντας" και του "μελετάν" στο Πληρωθήτω (και τα δύο χρησιμοποιούνται). Εκεί φάνηκε οτι και οι δύο εκδοχές είναι αρκετά παλιές αλλά το "μελετώντας" είναι το παλαιότερο.
"...μελετώντας την δικαιοσύνην σου" (περί του κειμένου του "Πληρωθήτω...")
- Thread starter Dimitri
- Start date
MTheodorakis
Παλαιό Μέλος
«Πληρωθήτω τὸ στόμα ἡμῶν αἰνέσεως, Κύριε, ὅπως ἄν ὑμνήσωμεν τὴν δόξαν σου, ὅτι ἠξίωσας ἡμᾶς τῶν ἁγίων σου μετασχεῖν μυστηρίων . τήρησον ἡμας ἐν τῷ σῷ ἁγιασμῷ, ὅλην τὴν ἡμέραν μελετῶντας τὴν δικαιοσύνην σου.ἀλληλούια» (Πασχάλιον Χρονικὸν μέσα ζ' αἰ. P.G τ. 92 στ.1001. Τὸ ἴδιο ἀκριβῶς κείμενο διασώζει τὸ χφ. Ἐθνικῆς Βιβλιοθήκης τῆς Ἑλλάδος 47 φ. 241r ια' αἰ. καὶ ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας Εἰς τὴν θείαν λειτουργίαν μβ' Φιλοκαλία τ. 22 σ.198 χωρὶς νὰ ἀναφέρεται στὶς φράσεις «ὅτι ἠξίωσας ἡμας τῶν ἁγίων σου μετασχεῖν μυστηρίων» καὶ «ἀλληλούια» ). «ὅπως (ἄν ἤ)ἀνυμνήσωμεν» (Ε. Σπυράκου Οἱ χοροὶ ψαλτῶν κατὰ τὴν βυζαντινὴ παράδοση σ. 414).
Last edited:
dkalpakidis
Dimitrios Kalpakidis
Καλώς ορίσατε.
Σίγουρα το θέμα πλέον θα συζητηθεί κι εδώ.
Ο π. Μάξιμος Ματθαίος σε κάποιο μήνυμα του στο forum αναφέρει ότι το Πληρωθήτω είναι ύμνος προερχόμενος από τον 70ο ψαλμό (αν δεν κάνω κάποιο λάθος...).
[Προσωπικά μου κάνει εντύπωση το "μελετώντας"...]
π. Μάξιμος
Γενικός Συντονιστής
Καλά τό ἔγραψε ὁ π. Μάξιμος, ὁ ὁποῖος συμπλήρωσε ὅτι πρόκειται περί ἐλευθέρας μετέπειτα ἐπεξεργασίας.
Ψαλμός 70, 24 "ἔτι δὲ καὶ ἡ γλῶσσά μου ὅλην τὴν ἡμέραν μελετήσει τὴν δικαιοσύνην σου".
Ὅπως τά γράφει ὁ κ. Μανόλης Θεοδωράκης.
Στό Πασχάλιο Χρονικό (πρώτη μαρτυρία καί θέσπιση) συναντᾶται "μελετῶντας". Ἔτσι τό ἐχει καί ὁ Φουντούλης καί ὁ Παπαγιάννης.
Ἀλλά τροποποιήθηκε σέ "μελετᾶν" ὡς εὐηχότερο (νομίζω) καί ἴσως δοκιμότερο. (Πρβλ. Συλλειτουργικό Σιμωνόπετρας)
«μελετῶντας» ἢ «μελετᾶν»; τὸ θέμα εἶναι καθαρῶς παλαιογραφικὸν καὶ ὄχι γραμματικὸν ἢ ποιητικόν. μία ἀπὸ τὶς δύο γραφὲς εἶναι ἡ ὀρθὴ (δηλαδὴ ἡ ἀρχικὴ) καὶ ἡ ἄλλη ὀφείλεται εἰς παρανάγνωσιν. τὸ πρόβλημα θὰ λυθῇ μόνον μὲ ἔρευναν εἰς τὰ ἀρχαιότερα χειρόγραφα. προσοχὴ ὅμως· ἐννοῶ αὐτὰ ταῦτα τὰ χειρόγραφα καὶ ὄχι τὶς ἐκδόσεις τοῦ κειμένου τους (κριτικὲς ἐκδόσεις), στὶς ὁποῖες γίνονται πολλὲς παραναγνώσεις ἀπὸ τοὺς νεωτέρους καὶ ἰδίους ἀπὸ τοὺς δυτικοὺς ἐρευνητάς. πρὸς τὸ παρὸν νομίζω ὅτι ἡ γραφὴ «μελετᾶν» ἔχει ὑπέρ της τὴν λειτουργικὴν χρῆσιν καὶ τὰς παλαιοτέρας ὀρθοδόξους λειτουργικὰς ἐκδόσεις Βενετίας, ἔνθα διασῴζεται κείμενον προερχόμενον ἀπὸ παλαιότερα λειτουργικὰ χειρόγραφα τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας.
π. Μάξιμος
Γενικός Συντονιστής
Κάνοντας Διακοπές με θερισμόν και όχι παραθερισμόν, βλέπω στην Ανέμη και στο "Ακολουθία του Αναγνώστου ήτοι Συλλειτουργικόν.Νέα έκδοσις.Εν Βενετία :Εκ του Ελληνικού Τυπογραφείου του Αγίου Γεωργίου,1862" σελ. 33,34 αυτό που λέει παραπάνω ο Διονύσιος.
http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/c/5/8/metadata-212-0000094.tkl#
http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/c/5/8/metadata-212-0000094.tkl#
Υπάρχουν κάποιες παραλλαγές του ύμνου αυτού. Στο εγκόλπιον του αναγνώστου ο π. Κων/νος Παπαγιάννης φαντάζομαι δεν επέλεξε τυχαία τη συγκεκριμένη. Αυτό που δεν καταλαβαίνω με τα μέτρια αρχαία μου είναι ο τύπος "μελετώντας". Τι γραμματικός τύπος είναι και τι συντακτικό ρόλο παίζει; Κάποιοι μου έχουν πει ότι δε στέκεται και το αντικαθιστούν με το απαρέμφατο "μελετάν". Ως προς το "τήρησον-στήριξον" ο πρώτος τύπος με κλαλύπτει σαφώς περισσότερο. Με συγχωρείτε για την ελλιπή γνώση της γλώσσας μας και παρακαλώ κάποιον ειδικότερο να βοηθήσει.
π. Μάξιμος
Γενικός Συντονιστής
Τό θέμα ἔχει συζητηθεῖ
"...μελετώντας την δικαιοσύνην σου"
«μελετῶντας» ἢ «μελετᾶν»;
"...μελετώντας την δικαιοσύνην σου"
«μελετῶντας» ἢ «μελετᾶν»;
ευλογείτε πάτερ,
διάβασα όλα αυτά στα οποία με παραπέμψατε. Καταλαβαίνω τη χρήση του απαρεμφάτου είτε της μετοχής, απλώς είχα την αίσθηση ότι η μετοχή στην αιτιατική του πληθυντικού θα ήταν με "ο". Γι' αυτό και ζήτησα μάλλον φιλολογική άποψη. Αν κάνω σε αυτό λάθος, (μήπως επειδή είναι συνηρρημένο γράφεται με "ω") τα υπόλοιπα τα καταλαβαίνω.
ευχαριστώ
διάβασα όλα αυτά στα οποία με παραπέμψατε. Καταλαβαίνω τη χρήση του απαρεμφάτου είτε της μετοχής, απλώς είχα την αίσθηση ότι η μετοχή στην αιτιατική του πληθυντικού θα ήταν με "ο". Γι' αυτό και ζήτησα μάλλον φιλολογική άποψη. Αν κάνω σε αυτό λάθος, (μήπως επειδή είναι συνηρρημένο γράφεται με "ω") τα υπόλοιπα τα καταλαβαίνω.
ευχαριστώ
π. Μάξιμος
Γενικός Συντονιστής
Ἀκριβῶς
μελετάω -ῶ
μελετῶν, μελετῶντες, μελετῶντας
μελετάω -ῶ
μελετῶν, μελετῶντες, μελετῶντας
π. Βασίλειος Χλαμπάνης
Μέλος
Ἀπό φιλολογικῆς ἀπόψεως καί οἱ δύο τύποι εἶναι τελικοί.
"μελετᾶν"=τελ. ἀπαρέμφατο
"μελετῶντας"=τελ. μετοχή
Καί τά δύο μεταφράζονται ὡς "τήρησον ἡμᾶς ἐν τῷ σῷ ἁγιασμῷ, ὥστε νά μελετῶμεν...". Καλῶς δέ ὑπάρχει τό κόμμα, διότι πρόκειται περί δύο προτάσεων, μιᾶς κυρίας "τήρησον ἡμᾶς ἐν τῷ σῷ ἁγιασμῷ", καί μιᾶς δευτερευούσης τελικῆς προτάσεως "ὥστε νά μελετῶμεν...".
Παρ' ὅτι, δέ, εἰς τό Πασχάλιον Χρονικόν πράγματι ἀναφέρεται ὁ τύπος "μελετῶντας", ἀλλά ἐπειδή ἀπό τό κείμενο φαίνεται ὅτι ὁ ὕμνος τότε ἦτο γνωστός, ἄρα, προγενέστερος, τήν ἀπάντησιν διά τό ποῖος τύπος εἶναι ὁ ἀρχικός, θά μᾶς τήν δώσουν, ὅπως σωστά ἔγραψε καί ὁ κ. Ἀνατολικιώτης, τά παλαιότερα χειρόγραφα, ἐάν ὑπάρχουν καί εὑρεθοῦν.
Τέλος, κατά τήν γνώμην μου, τό μέν "μελετᾶν" εἶναι εὐηχότερον καί, ἴσως δι' αὐτό ἐπεκράτησε, τό δέ "μελετῶντας" εἶναι δοκιμότερον ὡς ἐξαρτώμενον ἐκ τοῦ ῥήματος "τήρησον", τό ὁποῖον συνήθως ἔχει ὡς ἀντικείμενον τελ. μετοχήν "τήρησον ἡμᾶς ἀνεπηρεάστους παντός κακοῦ...".
Last edited:
Εμμανουήλ Αβραμίδης
Παλαιό Μέλος
Η τελευταία παράθεση είναι από το συνημμένο της ανάρτησης υπ᾿ αριθμ. 4 του θέματος Ψαλμός 33ος. Ενώ αυτό μπορεί να αληθεύει εν γένει, στη συγκεκριμένη περίπτωση το υπογραμμισμένο μάλλον δείχνει και το γνήσιο του αναφερομένου στην Εκλογή της Ορθοδόξου Υμνογραφίας του Τρεμπέλα (και πιθανόν το πρωτότυπο· ακόμα και αν οι παραλλαγές που συναντώνται στα παλαίτυπα λειτουργικά βιβλία πλησιάζουν περισσότερο στο βιβλικό κείμενο).
Συμφωνούμε. Μάλιστα θα τολμήσω να επεκτείνω λίγο το συλλογισμό σας, παρατηρώντας τους εξής δύο συνδυασμούς:
τήρησον... μελετῶντας
στήριξον... μελετᾶν
Δε γνωρίζω αν μαρτυρείται κάποιος άλλος συνδυασμός, αλλά οι συνδυασμοί τήρησον... μελετᾶν και στήριξον... μελετῶντας μου φαίνονται αδόκιμοι.
Last edited:
Γεώργιος Καραγιαννάκης
Νεοσύλλεκτος
Fraristos ioannis
Παλαιό Μέλος
Καλόν είναι όποιος δεν έχει στοιχειώδεις γνώσεις της αρχαίας ελληνικής σύνταξης να μην προβαίνει σε επιστημονικά ασύστατες κοινοποιήσεις και επισημάνσεις.
Κι εξηγούμαι:
1. Οι δευτερεύουσες προτάσεις που εισάγονται με τον σύνδεσμο "ώστε" ΔΕΝ είναι τελικές, αλλά αποτελεσματικές και συμπερασματικές.
2. Η μετοχή "μελετώντας"ΔΕΝ είναι επ' ουδενί τελική. Νοηματικά στέκει και ως χρονική (μετάφραση :ενώ μελετάμε") ή αιτιολογική (επειδή μελετάμε).
3. Τελική μετοχή ως αντικείμενο ρήματος ΔΕΝ υπάρχει.
4. στο παράδειγμα "τήρησον ημάς ανεπηρεάστους παντός κακού", η λέξη "ανεπηρεάστους"ΔΕΝ είναι μετοχή και φυσικά δεν είναι τελική.
Φραρίστος Ιωάννης -φιλόλογος.
Υ.Γ:α) Ό,τι γράφω είναι με καλή πρόθεση και χωρίς διάθεση προσβολής.
β) Δεν έχω στο πληκτρολόγιό μου πολυτονική γραμματοσειρά.
γ) Οποιαδήποτε διευκρίνηση δεκτή σε προσωπικό μήνυμα.
Στό λεξικό Lidell & Scott δίδονται οι εξής συντάξεις και σημασίες σχετικά με το ρήμα Τηρέω,~ῶ:
τηρέω, μέλ. τηρήσω (τῆρος)·
I.
1. επιτηρώ, προσέχω, φυλάττω, σε Πίνδ., Αριστοφ. — Παθ., είμαι συνεχώς υπό επιτήρηση, σε Θουκ.· Μέσ. μέλ., τηρήσομαι με Παθ. σημασία, στον ίδ.
2. φροντίζω ώστε..., σε Αριστ., Αριστοφ., Πλάτ.
II.
1. παρατηρώ από κοντά, προσέχω συνεχώς, επιτηρώ, σε Αριστοφ.· τὰς
ἁμαρτίας, σε Θουκ.
2. καιροφυλακτώ, με αιτ., σε Σοφ., Αριστοφ.· παραστείχοντα τηρήσας,
τον παρατηρούσα με προσοχή καθώς περνούσε, σε Σοφ.
3. απόλ., αγρυπνώ, φυλάττω, σε Αριστ.·
με απαρ., φυλάττω, προσέχω ώστε να..., σε Θουκ.
III.
παρατηρώ, φυλάω κάτι εμπιστευτικό, σε Ισοκρ. κ.λπ.· τηρέω εἰρήνην,
σε Δημ.
Με βάση τα παραπάνω θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι γραφή “μελετῶντας” ναι μεν μεταφράζεται με το “να”, αλλά:
είτε
1. πρόκειται για κατηγορηματική μετοχή, (αν θεωρήσουμε για το ρήμα
τηρέω,~ῶ ως ορθότερη τη μετάφραση παρατηρώ από κοντά, προσέχω
συνεχώς (δηλ. ρήμα αίσθησης + κατηγορηματική μετοχή). Σ᾽ αυτήν την
περίπτωση το νόημα κλίνει στο “πρόσεχε εμας να μελετούμε/ότι
μελετούμε τη δικαιοσύνη Σου”.
Ίσως γι’ αυτό δίνει και την εντύπωση του αντικειμένου: διότι η
κατηγορηματική μετοχή λειτουργεί με συγκεκριμένα ρήματα (π.χ.
τυγχάνω, φαίνομαι ότι …) σαν άμεσο συμπλήρωμα της έννοιας του
ρήματος, δηλ.σαν κανονικό αντικείμενο)
είτε
2. πρόκειται για τελική μετοχή (ναι μεν οι τελικές μετοχές συνήθως είναι σε χρόνο μέλλοντα, σπάνια όμως είναι σε ενεστώτα, όταν πρόκειται
για άμεση παραγματοποιηση του σκοπού). Σ’ αυτήν την περίπτωση
θεωρούμε ότι η προτιμώμενη μετάφραση είναι “φρόντισε να,για να /
πρόσεχε να/για να μελετούμε τη δικαιοσύνη Σου’
Θεωρούμε ότι οι δύο παραπάνω εκδοχές είναι δύσκαμπτες και στην μετάφραση και στην εξαγωγή στρωτού νεοελληνικού νοήματος.
Εάν ληφθεί ως χρονική μτχ., τότε σίγουρα δίδει μεν τη μετάφραση “…ενώ μελετάμε..”, πλην όμως η όλη φράση δεν νομίζουμε ότι δίδει κάποιο νόημα (“…πρόσεχε εμάς ενώ μελετάμε…”). Πολύ περισσότερο, θεωρούμε ότι, ισχύει το ίδιο για την αιτιολογική μετοχή (“…πρόσεχε εμάς επειδή μελετάμε…”).
Περισσότερο στρωτή έρχεται η σύνταξη με απαρ., φυλάττω, προσέχω ώστε να…
Σ’ αυτήν την περίπτωση έχουμε να κάνουμε με απαρέμφατο του
αποτελέσματος ή του σκοπού, εφόσον προηγείται ρήμα σκόπιμης ενέργειας. Κατ’ επέκταση και η μετάφραση είναι “ πρόσεχέ μας/φύλαξέ
μας ώστε να μελετούμε την δικαιοσύνη Σου”.
Αν λάβουμε υπόψη μας τη μαρτυρία “Ο γερο-Δοσίθεος
(Τατάρνης) αναφέρει πως η αρχαιότερη μορφή είναι το "μελετάν" και
αναφέρεται στο Πασχάλιον Χρονικόν που ανάγεται στον 6ο
αιώνα” (http://www.analogion.com/Plirothito.html) , τότε θα μπορούσε να
υποστηριχθεί ότι:
1. Η ορθότερη γραφή είναι και η αρχαιότερη γραφή “μελετᾶν”
2. Η μεταγενέστερη (
γραφή “μελετῶντας”
α.είναι μάλλον εκ παραδρομής,
β.οφείλεται στην εξασθένηση του γλωσσικού αισθητηρίου,
μ’ αποτέλεσμα να αναφανούν σολοικισμοί
τηρέω, μέλ. τηρήσω (τῆρος)·
I.
1. επιτηρώ, προσέχω, φυλάττω, σε Πίνδ., Αριστοφ. — Παθ., είμαι συνεχώς υπό επιτήρηση, σε Θουκ.· Μέσ. μέλ., τηρήσομαι με Παθ. σημασία, στον ίδ.
2. φροντίζω ώστε..., σε Αριστ., Αριστοφ., Πλάτ.
II.
1. παρατηρώ από κοντά, προσέχω συνεχώς, επιτηρώ, σε Αριστοφ.· τὰς
ἁμαρτίας, σε Θουκ.
2. καιροφυλακτώ, με αιτ., σε Σοφ., Αριστοφ.· παραστείχοντα τηρήσας,
τον παρατηρούσα με προσοχή καθώς περνούσε, σε Σοφ.
3. απόλ., αγρυπνώ, φυλάττω, σε Αριστ.·
με απαρ., φυλάττω, προσέχω ώστε να..., σε Θουκ.
III.
παρατηρώ, φυλάω κάτι εμπιστευτικό, σε Ισοκρ. κ.λπ.· τηρέω εἰρήνην,
σε Δημ.
Με βάση τα παραπάνω θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι γραφή “μελετῶντας” ναι μεν μεταφράζεται με το “να”, αλλά:
είτε
1. πρόκειται για κατηγορηματική μετοχή, (αν θεωρήσουμε για το ρήμα
τηρέω,~ῶ ως ορθότερη τη μετάφραση παρατηρώ από κοντά, προσέχω
συνεχώς (δηλ. ρήμα αίσθησης + κατηγορηματική μετοχή). Σ᾽ αυτήν την
περίπτωση το νόημα κλίνει στο “πρόσεχε εμας να μελετούμε/ότι
μελετούμε τη δικαιοσύνη Σου”.
Ίσως γι’ αυτό δίνει και την εντύπωση του αντικειμένου: διότι η
κατηγορηματική μετοχή λειτουργεί με συγκεκριμένα ρήματα (π.χ.
τυγχάνω, φαίνομαι ότι …) σαν άμεσο συμπλήρωμα της έννοιας του
ρήματος, δηλ.σαν κανονικό αντικείμενο)
είτε
2. πρόκειται για τελική μετοχή (ναι μεν οι τελικές μετοχές συνήθως είναι σε χρόνο μέλλοντα, σπάνια όμως είναι σε ενεστώτα, όταν πρόκειται
για άμεση παραγματοποιηση του σκοπού). Σ’ αυτήν την περίπτωση
θεωρούμε ότι η προτιμώμενη μετάφραση είναι “φρόντισε να,για να /
πρόσεχε να/για να μελετούμε τη δικαιοσύνη Σου’
Θεωρούμε ότι οι δύο παραπάνω εκδοχές είναι δύσκαμπτες και στην μετάφραση και στην εξαγωγή στρωτού νεοελληνικού νοήματος.
Εάν ληφθεί ως χρονική μτχ., τότε σίγουρα δίδει μεν τη μετάφραση “…ενώ μελετάμε..”, πλην όμως η όλη φράση δεν νομίζουμε ότι δίδει κάποιο νόημα (“…πρόσεχε εμάς ενώ μελετάμε…”). Πολύ περισσότερο, θεωρούμε ότι, ισχύει το ίδιο για την αιτιολογική μετοχή (“…πρόσεχε εμάς επειδή μελετάμε…”).
Περισσότερο στρωτή έρχεται η σύνταξη με απαρ., φυλάττω, προσέχω ώστε να…
Σ’ αυτήν την περίπτωση έχουμε να κάνουμε με απαρέμφατο του
αποτελέσματος ή του σκοπού, εφόσον προηγείται ρήμα σκόπιμης ενέργειας. Κατ’ επέκταση και η μετάφραση είναι “ πρόσεχέ μας/φύλαξέ
μας ώστε να μελετούμε την δικαιοσύνη Σου”.
Αν λάβουμε υπόψη μας τη μαρτυρία “Ο γερο-Δοσίθεος
(Τατάρνης) αναφέρει πως η αρχαιότερη μορφή είναι το "μελετάν" και
αναφέρεται στο Πασχάλιον Χρονικόν που ανάγεται στον 6ο
αιώνα” (http://www.analogion.com/Plirothito.html) , τότε θα μπορούσε να
υποστηριχθεί ότι:
1. Η ορθότερη γραφή είναι και η αρχαιότερη γραφή “μελετᾶν”
2. Η μεταγενέστερη (
γραφή “μελετῶντας” α.είναι μάλλον εκ παραδρομής,
β.οφείλεται στην εξασθένηση του γλωσσικού αισθητηρίου,
μ’ αποτέλεσμα να αναφανούν σολοικισμοί
Και μια επιπλέον επισήμανση:
Στό λεξικό Lidell & Scott δίδονται οι εξής συντάξεις και σημασίες σχετικά με το ρήμα Μελετάω,~ῶ:
μελετάω, μέλ. ήσω και -ήσομαι,
φροντίζω για κάποιον, για κάτι, προσέχω κάτι, με γεν., σε Ησίοδ.
1. με αιτ. πράγμ., εντείνω την προσοχή μου, εξετάζω, σε Ηρόδ., Σοφ.· μελετῶ δόξαν, στρέφω την προσοχή μου, επιδιώκω τη φήμη, σε Θουκ. 2. εξασκώ μια τέχνη, Λατ. meditari, μαντείαν, σε Ομηρ. Ύμν.· μελετῶ τοῦτο (ενν. κήρυκα εἶναι), σε Ηρόδ.· μελετῶ σοφίαν, σε Αριστοφ.· ῥητορικήν, σε Πλάτ.· στους Αττ. επίσης, ασκώ την τέχνη της ομιλίας, μελετώ έναν λόγο, σε Δημ. — Παθ., τὸ ναυτικὸν οὐκ ἐνδέχεται ἐκ παρέργου μελετᾶσθαι, η ναυτική ικανότητα δεν μπορεί να αποκτηθεί με περιστασιακή εξάσκηση, σε Θουκ.· εὐταξία μετὰ κινδύνων μελετωμένη, πειθαρχία που αποκτήθηκε με εξάσκηση στο πεδίο της ναυμαχίας, στον ίδ.
με απαρ., εξασκούμαι σε μια δραστηριότητα, μελετῶ τοξεύειν καὶ ἀκοντίζειν, σε Ξεν.· μελετῶ ἀποθνῄσκειν, σε Πλάτ.
απόλ., ασκούμαι, εξασκούμαι, με την αιτ. πράγμ. να παραλείπεται, σε Θουκ., Ξεν.· ἐν τῷ μὴ μελετῶντι (= μελετᾶν), με την έλλειψη εξάσκησης, σε Θουκ.· ιδίως, προβάρω έναν λόγο, εκφωνώ ρητορικό λόγο, σε Πλάτ. κ.λπ.
με αιτ. προσ., εξασκώ ή προπονώ πρόσωπα, σε Ξεν.
Από τις παραπάνω σημασίες θεωρούμε ότι η πλέον ενδεδειγμένη για την περίπτωσή μας είναι αυτή του “εξασκώ μια τέχνη”.
Ως εκ τούτου η φράση “… τήρησον ἡμᾶς … μελετᾶν την δικαιοσύνην σου” θα μπορούσε ίσως να αποδοθεί στην νεοελληνική με:
“ πρόσεχέ μας/φύλαξέ μας, ώστε να εξασκούμε τη δικαιοσύνη Σου”
ή
“ πρόσεχέ μας/φύλαξέ μας, ώστε να λειτουργούμε σύμφωνα με τη δικαιοσύνη Σου”
Στό λεξικό Lidell & Scott δίδονται οι εξής συντάξεις και σημασίες σχετικά με το ρήμα Μελετάω,~ῶ:
μελετάω, μέλ. ήσω και -ήσομαι,
φροντίζω για κάποιον, για κάτι, προσέχω κάτι, με γεν., σε Ησίοδ.
1. με αιτ. πράγμ., εντείνω την προσοχή μου, εξετάζω, σε Ηρόδ., Σοφ.· μελετῶ δόξαν, στρέφω την προσοχή μου, επιδιώκω τη φήμη, σε Θουκ. 2. εξασκώ μια τέχνη, Λατ. meditari, μαντείαν, σε Ομηρ. Ύμν.· μελετῶ τοῦτο (ενν. κήρυκα εἶναι), σε Ηρόδ.· μελετῶ σοφίαν, σε Αριστοφ.· ῥητορικήν, σε Πλάτ.· στους Αττ. επίσης, ασκώ την τέχνη της ομιλίας, μελετώ έναν λόγο, σε Δημ. — Παθ., τὸ ναυτικὸν οὐκ ἐνδέχεται ἐκ παρέργου μελετᾶσθαι, η ναυτική ικανότητα δεν μπορεί να αποκτηθεί με περιστασιακή εξάσκηση, σε Θουκ.· εὐταξία μετὰ κινδύνων μελετωμένη, πειθαρχία που αποκτήθηκε με εξάσκηση στο πεδίο της ναυμαχίας, στον ίδ.
με απαρ., εξασκούμαι σε μια δραστηριότητα, μελετῶ τοξεύειν καὶ ἀκοντίζειν, σε Ξεν.· μελετῶ ἀποθνῄσκειν, σε Πλάτ.
απόλ., ασκούμαι, εξασκούμαι, με την αιτ. πράγμ. να παραλείπεται, σε Θουκ., Ξεν.· ἐν τῷ μὴ μελετῶντι (= μελετᾶν), με την έλλειψη εξάσκησης, σε Θουκ.· ιδίως, προβάρω έναν λόγο, εκφωνώ ρητορικό λόγο, σε Πλάτ. κ.λπ.
με αιτ. προσ., εξασκώ ή προπονώ πρόσωπα, σε Ξεν.
Από τις παραπάνω σημασίες θεωρούμε ότι η πλέον ενδεδειγμένη για την περίπτωσή μας είναι αυτή του “εξασκώ μια τέχνη”.
Ως εκ τούτου η φράση “… τήρησον ἡμᾶς … μελετᾶν την δικαιοσύνην σου” θα μπορούσε ίσως να αποδοθεί στην νεοελληνική με:
“ πρόσεχέ μας/φύλαξέ μας, ώστε να εξασκούμε τη δικαιοσύνη Σου”
ή
“ πρόσεχέ μας/φύλαξέ μας, ώστε να λειτουργούμε σύμφωνα με τη δικαιοσύνη Σου”
MTheodorakis
Παλαιό Μέλος
Εὐχαριστοῦμε πολὺ γιὰ τὶς ἐπισημάνσεις σας!
Μπορεῖτε νὰ μᾶς δώσετε τὴ μελέτη τοῦ R. Taft;
Μπορεῖτε νὰ μᾶς δώσετε τὴ μελέτη τοῦ R. Taft;
