Στὸν ἑσπερινό, ἀντὶ γιὰ τὰ Πρὸς Κύριον, διαβάζω τὸν ἄμωμο (ψαλμὸς 118).
Μετὰ τὸ Νῦν ἀπολύεις λέγεται ὁ 90ος ψαλμὸς τῆς παννυχίδας.
Τὸ νεκρώσιμο «κάθισμα εἰς τὸ Ἀλληλούια. Ὁ βάθει σοφίας...» δὲν ἀνήκει στὸ Θεόδωρο.
Ἐπιπλέον «τροπάρια εἰς τὸν ἄμωμον» (στιχηρὰ τοῦ ἀμώμου-εὐλογητάρια):
«Ὁ ἀπό γῆς, κατ' ἀρχὰς τόν ἄνθρωπον, τῇ χειρί σου πλάσας ἐλεῆμον, οὕς ἐξ ἡμῶν, προσελάβου δούλους σου ἐν πίστει, πᾶσιν ἐκλεκτοῖς Λόγε συναρίθμησον, παρορῶν αὐτῶν πάντα τά ἐγκλήματα.
Τοὺς ἐξ ἡμῶν, μεταστάντας δούλους σου, ἐν τῇ τρυφῇ τῆς ἀτελευτήτου βασιλείας, τῶν οὐρανῶν κατατάξας Κύριε, ἐν φωτὶ ἀνεσπέρῳ σου σκηνῶσαι, ἐν νεφέλαις ἀέρων ὑπαντῆσαί σε, καταξίωσον μόνε ὑπεράγαθε»
(χφφ. ὡρολόγια Paris. gr. 331 ια’ αἰ., Λειμῶνος 295 β' ἥμισυ ιβ' αἰ. ἐκδεδομένα στό: Ἰ. Φουντούλη Ἀκολουθία τοῦ μνημοσύνου 1979 σ. 57 καὶ Σινὰ 904 τοῦ ἔτους 1211 φ. 278r-v). Τὸ «Ὁ ἀπὸ γῆς,...» μαρτυρεῖται καὶ στὰ χφφ. ΕΒΕ 47 ψαλτήριον τοῦ ἔτους 975 φ. 238r, Παντοκράτορος Ἄθῳ 43 τέλη ια’-ἀρχὲς ιβ’ αἰ. ἔκδ. Ψαλτήριον μετὰ τροπαρίων καὶ εὐχῶν 2004 σ. 256 καὶ Σινὰ 964 εὐχολόγιο ιγ’-ιδ’ αἰ. φ. 9v, 969 εὐχολόγιο ιδ' αἰ. φ. 5r, 985 εὐχολόγιο ιστ’ αἰ. φ. 75r.