Ευχαρίστως να σε διορθώσω! Πουθενά δεν υποστήριξα ότι η Επιτροπή έχει κάνει λάθος, με τον τρόπο που το τονίζεις. Έχω πει πως σε σχέση με τους 3 δασκάλους, οι μέθοδοί της μου φαίνονται κάπως λιγώτερο επιστημονικές, πως δεν συμφωνώ με την αντικατάσταση του Χρυσανθινού εφενδέκατου ελάσσονα και γενικά όπως κι εσύ, στέκομαι κριτικά απέναντι στα πορίσματά της, πάντα όμως με επιστημονική και βαθιά εξέταση και ποτέ αφοριστικά σε στυλ: έχει λάθος.
Ευχαριστώ για την διόρθωση επι το ακριβέστερον.
Η εργασία της Επιτροπής ήταν ο καθορισμός των διαστημάτων και των έλξεων βασικά. Σε αυτά όμως διαφωνείς (κυρίως στις έλξεις αν καταλαβαίνω) στεκόμενος κριτικά. Εδώ το θέμα είναι για την αναγραφή των έλξεων πράγμα το οποίο η Επιτροπή πρότεινε. Με αυτό διαφωνείς ή όχι; Κι ακόμα, με την έλξη του πλ.Δ’ του Πα από τον Βου; Διαφωνείς με αυτήν ή όχι;
Το «
λιγότερο επιστημονικές σε σχέση με τους Τρείς» (εννοώντας για την μεθοδολογία) δεν στέκει και εξηγούμαι.
Ενώ στους Τρεις δεν έχεις
απολύτως καμία ιδέα (εκτός κι έχεις εντοπίσει κάτι σχετικό με την μεθοδολογία τους) στο πως εργάστηκαν (
αν εργάστηκαν όλοι μαζί κι όχι ξεχωριστά) όσον αφορά τα διαστήματα-τι μεθοδολογία ακολούθησαν κτλ, αντίθετα όμως στην Επιτροπή ξέρεις τα πάντα. Τι έκαναν, πως το έκαναν, ποιοι το έκαναν και τι αποτελέσματα βρήκαν.
Σε
σχέση με τους τρείς λοιπόν, όπως ακριβώς λες, κατά την γνώμη μου η Επιτροπή κινήθηκε πιο «επιστημονικά» αλλά και πιο μουσικά παρά μαθηματικά (όχι
μόνο μουσικά όμως-φαίνεται άλλωστε και στην «Στοιχειώδη διδασκαλία…»). Μάλιστα γι αυτό τον λόγο (πιο μουσικά και λιγότερο μαθηματικά) είχαμε «τσακωθεί» (εντός πολλών ακόμα εισαγωγικών ο όρος) με τον καθηγητή κ.Σπυρίδη, ο οποίος «έψεγε» την Επιτροπή γι αυτό, ενώ εγώ την υποστήριζα. (επειδή κατέγραψε ακουστικά τα ψαλτικά διαστήματα του καιρού της)
Προσωπική μου εκτίμηση είναι πως δεν φτάνει να «βγαίνουν» μόνο μαθηματικά τα διαστήματα, αλλά να συμφωνούν και με την ακουστική ωραιότητα-αρτιότητα. (λογική του Αριστοξένου-ΚΑΘΕΤΑ αντίθετη στην Πυθαγόρεια λογική-αν και από εκεί προέρχεται)
Σε
αυτή την εργασία μου τεκμηριώνω επιστημονικά, για ποιο λόγο προσωπικά προτιμώ τα διαστήματα του Χρυσάνθου, αλλά αναγνωρίζω (και αποδέχομαι) την επικράτηση των διαστημάτων (όχι παντού βέβαια) της Επιτροπής τα τελευταία 45-50 χρόνια.
Την έχω διαβάσει, δεν μπορώ να πω ότι κατανόησα και πολύ τα των μαθηματικών (δεν έδωσα και ιδιαίτερη σημασία-δεν είναι και το φόρτε μου), αυτό όμως που είδα στα δύο τελευταία παραδείγματα (Κύριε εκέκραξα με διαστήματα Χρυσανθινά και μετά Επιτροπής) είναι ότι τα της Επιτροπής είναι πολύ πιο κοντά στο άκουσμα που έχω εγώ ως προφορική παράδοση ενώ του Χρυσάνθου μου φάνηκαν πιο σκληρά.
Τέλος πάντων δεν είναι τα διαστήματα όμως εδώ το θέμα μας αλλά η αναγραφή των έλξεων.
Το σημαντικώτερο όμως είναι, πως οι προηγούμενες φράσεις σου, εμπεριέχουν μια μεγάλη αντίφαση. Ο εφέβδομος τόνος 8/7 δεν είναι έλξη, αλλά διαφορετική κατατομή του τετραχόρδου, που χρησιμοποιεί ο πλ. Δ΄ (το ίδιο ισχύει και για το ΔΙ-ΝΗ του Δ’) και που πρώτη μίλησε γι αυτόν …η Επιτροπή (να ποιός βομβάρδισε τα έρμα τα θεμέλια του διατόνου!).
Στη σελ. 18. του γνωστού πονήματος της Επιτροπής θα βρεις τον εφέβδομο 0,875 = 7/8. Δεν ξέρω γιατί το 0,875 που μέτρησαν στη χορδή, το γράφουν ίσο με 2187/2500 το οποίο είναι ίσο με 0,8748 (ίσως για να εντυπωσιάσουν με τα μεγάλα κλάσματα, αφού το αμέσως επόμενο 4/5 το γράφουν 80/100) πάντως και να υπήρχε διαφορά θα ήταν 0,02 του μορίου της 72άρας ή 0,40 του cents, ουσιαστικά μηδέν !!! Και τον Βου τον βρίσκουν ανεβασμένο δίνοντας το διάστημα από τον ΝΗ στα 4/5 της χορδής όπως έγραψα πριν. Το τετράχορδο είναι δηλαδή αν κάνουμε τις πράξεις:
8/7 - 35/32 - 16/15 (μόρια 72άρας 13,87 - 9,31 - 6,70)
Μήπως έχω βρει ακριβώς το ίδιο
εδώ (18 αράδες μετά τον πίνακα);
Ερώτηση. (σχετική με τα παραπάνω)
Αν λοιπόν δεν υπάρχει έλξη εκεί πέρα, αλλά απλά ένα μόνιμα υψωμένος ΠΑ (του διαστήματος Νη-Πα) επι κλίμακος στον πλ.Δ’ (και ο Κε στον Δ’ της παπαδικής), τότε αυτό το Πα στο ακολουθούν παράδειγμα τι είναι; Υψωμένο;
Αν όχι, τότε δεν είναι επι κλίμακος το διάστημα αυτό, αλλά κάπου αλλού. Που; Επι μελωδίας-
δηλαδή έλξη.
Αν ναι όμως (δηλαδή είναι επι κλίμακος όπως λες), τότε γιατί ο πλ.Δ’ δεν χρειάζεται
φθορά για να εισαχθεί σε ήχο με
ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ διαστήματα;
Ως γνωστόν στο διάτονο δεν πάμε από ήχο σε ήχο με φθορές
γιατί ακριβώς έχουν όλοι τα ίδια διαστήματα. Απλά αλλάζει το ίσο, οι έλξεις και το ήθος του ήχου.
Φθορά βάζουμε μόνο όταν αλλάζουμε διαστήματα (ή για διαφορετική πορεία πενταχόρδου-αλλά αυτό δεν μας ενδιαφέρει εδώ). Σωστά;
Αν λοιπόν το Νη-Πα στον πλ.Δ’ είναι μονίμως μεγάλο (επι κλίμακος) τότε δεν θα συμφωνούν τα διαστήματά του με
κανενός άλλου διατονικού ήχου. Εκτός και υποστηρίζεις ότι
όλοι οι διατονικοί ήχοι έχουν μεγάλο Νη-Πα και Δι-Κε. (αν και δεν νομίζω να το υποστηρίζεις, άλλωστε και στην εισήγησή σου όλα τα παραδείγματα ήταν σε πλ.Δ’) Εκεί όμως πάμε αλλού.
Η προσωπική μου γνώμη είναι πως δεν πρόκειται για διάστημα μεγάλο, αλλά για ισχυρή έλξη (που ακόμα και στην κατάβαση πολλές φορές ακούγεται) την οποία η Επιτροπή την πέρασε (λανθασμένα)
και επι κλίμακος, όπως ακριβώς και στον Άγια (Δι-Κε) αλλά και στο Γα του πλ.Β’ (θυμήσου εκείνο το 4αράκι-ποιος εκτελεί μόνιμα 4άρι εκεί-
και μάλιστα σε κατάβαση)
Όμως επειδή είναι μεν σχετικό με το παρόν θέμα, αλλά υπάρχει και
ξεχωριστό θέμα γι αυτό ακριβώς το πράγμα (για το διάστημα Νη-Πα) καλύτερα ν’ απαντήσεις ότι θέλεις επ’ αυτού εκεί.
Μπορεί στην
εργασία μου για το διάστημα ΝΗ-ΠΑ, να ακολούθησα διαφορετική μέθοδο, αλλά στα ίδια συμπεράσματα κατέληξα. Αλήθεια την διάβασες; Θα καταλάβω αν μου πεις όχι, δεν είχα χρόνο. Είδες τα βιντεάκια που έχει μέσα από τις φασματογραφήσεις; Γιατι τότε δεν θα μου έγραφες πως δεν καταλαβαίνεις πως λειτουργεί ο φασματογράφος, αλλά μόνο πως δεν τον έχεις, ας πούμε και δεν μπορείς να με τσεκάρεις. Αλλά θα σου απαντήσω και σε αυτό πιο κάτω.
Την διάβασα αλλά διαφωνώ γιατί η βασική σου θέση-η ανάλυση ήχου ψαλτών, σε κομμάτια του πλ.Δ’, εμπεριέχει και την έλξη μέσα την οποία θεωρείς εσύ όχι έλξη αλλά διάστημα.
Η βασική σου εργασία (πάνω στο «Μη αποστρέψεις»), είναι σ’ ένα κομμάτι που παντού το Πα είναι σε έλξη. Για κοίτα εκείνο το παράδειγμα που σου έδωσα εγώ (άπειρα ηχητικά του αργού «Τη Υπερμάχω» υπάρχουν) όπου το Πα δεν έλκεται να δεις τι διάστημα σου βγάζουν τα μηχανήματα; Έτσι να δω αν δουλεύουν και τ’ αυτιά μου…
Την διάβασα, που λες, αλλά δεν κατάλαβα πως λειτουργεί ο φασματογράφος. (την ξαναείδα και τώρα για να είμαι σίγουρος αλλά πάλι τίποτα…)
Και φυσικά δεν έχω τον φασματογράφο που έχεις. Είχα ένα frequency analysis tool στο Cool Edit, αλλά είπατε πως αυτό δεν κάνει γι αυτή την δουλειά. Να γίνει καλύτερα ένα καινούργιο θέμα που να εξηγεί πως και τι ακριβώς χρειαζόμαστε να τα δουλέψουμε λιγάκι να τα μάθουμε. Γιατί έτσι δεν μπορείς να ελέγξεις τίποτα. (μην με παραπέμψεις σε γραπτά που εξηγεί ο Μιχαλάκης-δεν μπορώ να τον καταλάβω…)
Λες μετά:
Δε μπορώ να συμφωνήσω απόλυτα.
Άλλο πράγμα το βιμπράρισμα, που μαλακώνει την οξύτητα μιας τονικότητας, ανεβαίνοντας ανεπαίσθητα (γρήγορα και πολλές φορές) και επιστρέφοντας στον αρχικό φθόγγο, κι άλλο το γλισάντο-πορταμέντο (σύρσιμο της φωνής).
Σαφώς και είναι άλλα! Είπα εγώ ότι είναι ίδια;
Είπα πως και τα δύο (όπως και πολλούς άλλους τρόπους) μπορείς να τα συναντήσεις ως φωνητική απόδοση μιας έλξης. Υπάρχουν πολλά (ηχητικά) παραδείγματα και με τα δύο.
Είναι δυνατόν! Θα μπορούσε να περιγραφεί: ο φθόγγος ΓΑ του Α΄ ήχου έχει μετακινηθεί λόγω της έλξης σε μια νέα θέση, ανεβαίνοντας 2 – 3 μόρια προς τον ΔΙ και σε αυτή τη θέση τον «χτυπάμε» με τη φωνή μας, ανεξάρτητα αν θα βιμπράρουμε ή αν θα σύρουμε. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τον ΠΑ του λεγέτου, αν και είναι πιο εμφανές γιατί, λόγω της έλξης, περνάμε από ένα ήδη ελάσσονα τόνο, στην περιοχή των ημιτόνων.
Συμφωνώ για την περιγραφή της κίνησης, αλλά δεν είναι κι ο μόνος τρόπος να έλξεις τον Γα εκείνο και ιδίως σε πιο αργά κομμάτια. Όταν είναι σύντομη η χρονική αγωγή, τότε λίγα πράγματα γίνονται από βιμπράρισμα ή γλισάντο. Εκεί απλά χτυπάς και φεύγεις.
Ο Πα του λεγέτου τώρα, είναι διαφορετική περίπτωση πολύ έντονης έλξης (και
κυρίως: που «επιβιώνει» μέχρι σήμερα) που
συνήθως (όχι πάντα) είναι σε περιστροφή γύρω από το Βου δίνοντας ένα άκουσμα μόνιμης διέσεως, πράγμα που στον πρώτο δεν συμβαίνει.
Αυτό το φυσικό ιδίωμα στις έλξεις κατατάσσεται. Όπως λ.χ. ο ΒΟΥ στον Α’ ήχο, ανεβαίνει πολλές φορές στην ανοδική πορεία (2 μόρια κι αυτός , μέσα στη φυσική κίνηση της φωνής, αλλά οπωσδήποτε ακουστό διάστημα) ελκόμενος από τον δεσπόζοντα ΔΙ κι όχι από τον υπερκείμενο ΓΑ, έτσι και ο ΖΩ σε καθοδική πορεία (όταν δεν έλκεται από τον ΚΕ) έλκεται από τον Δεσπόζοντα ΔΙ.
Αυτό είναι δική σου θεωρία ή το βρήκες κάπου έτσι καταγεγραμμένο; (χωρίς ειρωνεία ρωτώ)
Στην περίπτωση του Άγια η αρχική αυτή θέση του Γα είναι ψηλότερη από τα 2-3 μόρια της μετακίνησης του Γα στον Α΄ ήχο, γι αυτό και η συχνή σήμανση της έλξης με δίεση στα κλασικά κείμενα.
Και στον πρώτο ήχο έχουμε θέσεις άγια, αλλά εκεί συνήθως δεν σημειώνεται. Και στον πρώτο ήχο σε περιπτώσεις περιστροφής έχουμε έντονη έλξη στον Γα. (μέχρι και "κολλημένο" στον Δι-σε κάποιες περιπτώσεις-ΟΧΙ παντού φυσικά)
Ως VST pluggin (πρόσθετο) στο Adobe Audition, ἠ στο Cooledit, είναι λίγο δύσκολο να το εγκαταστήσεις, αλλά θα γράψω σε ένα νέο θέμα στα τεχνικά κάποιες οδηγίες.
ΟΚ
Να είσαι σίγουρος Βασίλη μου, (και χωρίς καμιά ειρωνία) πως τις εκτελώ όσο και όπου πρέπει, με βάση την προφορική παράδοση της μουσικής μας. Και δυστυχώς (αυτό μπορεί να σε πειράζει, αλλά πρέπει να το τονίσω), όπου έχω δει να εκτελούνται μαθήματα με σημειωμένες αυτές τις υφεσοδιέσεις, η εκτέλεση ήταν πάντα υπερβολική, το άκουσμα από απαράδεκτο έως εξωγήινο (αν ένα πράγμα έχουμε πραγματικά, είναι το ρημάδι το αυτί), που σε βάθος χρόνου γίνεται κουραστικό και ενοχλητικό.
Κι εγώ έχω ακούσει και υπερβολικά κουραστικές εκτελέσεις έλξεων και υπερβολικά κουραστικές απουσίες έλξεων. Και τα δύο κατακριτέα.
Και για μένα δεν «παίζει» το: «
απ’ το να μην τις κάνεις καθόλου, κάντες μεγάλες». Ούτε και το: «
απ’ το να τις κάνεις υπερβολικές, μην τις κάνεις καθόλου». Μάθε να τις κάνεις σωστά! Πάει και τελείωσε-έτσι είναι. (ο πρώτος ενικός όχι για εσένα)
Οι υπερβολές απ' οποιαδήποτε πλευρά δεν παύουν να είναι
υπερβολές.
Και το χειρότερο είναι, πως ακόμα και ικανότατοι ιεροψάλτες και από τους «παραδοσιακούς» λεγόμενους, όταν ψάλλουν από κείμενο με σημειωμένες αυτές τις διγραμμοτρίγραμμες υφεσοδιέσεις, εκτελούν επίσης αφύσικα διαστήματα. Δεν θα πω ονόματα για εύλογη αιτία (μπορώ αν θέλεις με ΠΜ), αλλά είμαι αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας, δε σου τα λέω στην τύχη.
Έχω ξαναγράψει ότι αν κάποιος δεν έχει διδαχθεί το πώς αντιμετωπίζουμε μια γραμμένη έλξη, μάλλον θα μπερδευτεί όταν την δει σημειωμένη. Δεν μου φαίνεται λοιπόν παράξενο.
Οπότε είμαι υποχρεωμένος να υποστηρίξω σθεναρά, αυτό που ήδη έχει επικρατήσει στη μεγάλη πλειοψηφία των «παραδοσιακών» λεγόμενων ψαλτών (παρά τις περί του αντιθέτου προσπάθειες από την ομάδα των επιγόνων του Καρά), δηλαδή τη μη συστηματική σήμανση των (φυσικών) έλξεων, αλλά την εκτέλεσή τους βάσει των παραδοσιακών ακουσμάτων μας.
Ναι όμως τότε πρέπει να δούμε το άλλο.
Που και πότε κάνουμε έλξη; Σε δύο ίδιες θέσεις μέσα σ’ ένα κομμάτι από τον ίδιο εκτελεστή, την μια την εκτελεί με έλξη και την άλλη χωρίς. Πως λοιπόν θα βγάλουμε ένα «κανόνα» που να λέει εδώ ναι, εκεί όχι, παραπέρα ίσως; Με ποια λογική τότε θα πούμε τι γίνεται; Εκτός και όλα είναι «στο φλου» κι ο Θεός βοηθός.
Συγνώμη που παρεμβαίνω γιατί απευθύνεσαι στον Κώστα, αλλά αυτό που αποδεικνύεται είναι πως εσύ έχεις το άδικο. Και υπερβολικές είναι οι έλξεις που περιγράφεις, και λίγο-πολύ ίδιες με των πιτσιρικιών, και διαφορετικές από αυτές των ορθά και παραδοσιακά ψαλλόντων. Τα έχω έτοιμα και φασματογραφημένα και τα δικά σου και του κ. Αετόπουλου και θα τα ανεβάσω κάποια στιγμή αύριο, για να δεις πόσο άδικο έχετε…
Ακούς ίδιες (έστω και λίγο-πολύ) τις έλξεις που κάνουν
τα πιτσιρίκια και αυτές που
ανέβασα εγώ; Προφανώς δεν ακούμε το ίδιο!
Πρέπει να γίνει αυτό το θέμα για τον φασματογράφο, να το μάθουμε πως δουλεύει και κατά πόσο αξιόπιστο είναι. (κάτι λες και στην εργασία σου κάτι διάβασα και στο internet γι αυτό)
Ευχαριστώ.
Υ.Γ.
Συγνώμη για την καθυστέρηση, αλλά σε τέτοια μεγάλα μηνύματα θέλει χρόνο για να γράψεις αναλυτικά.