Κλίμακες 53 κομμάτων
Διάτονο
Σκληρό: 9-9-4-9-9-9-4
Μαλακό:9-8-5-9-9-8-5 Αραβοπερσικό: 9-7-6-9-9-7-6 και 9-6,5-6,5-9-9-6,5-6,5
Χρώμα
Σκληρό: 4-14-4-9-4-14-4 4,5-13-4,5-9-4,5-13-4,5 και 5-12-5-9-5-12-5
Μαλακό: 6-10-6-9-6-10-6 5,5-11-5,5-9-5,5-11-5,5 και 5-12-5-9-5-12-5
Αρμονία
Σκληρό: 2-18-2-9-2-18-2 2-2-18-9-2-2-18 και 18-2-2-9-18-2-2
Μαλακό: 3-16-3-9-3-16-3 3-3-16-9-3-3-16 και 16-3-3-9-16-3-3
σημ.
Στην λόγια -εξωτερική- μουσική, το χρώμα είναι συνήθως 5-12-5-9-5-12-5. Πολύ σπάνια σκληρότερο, λιγότερο σπάνια μαλακότερο.
Η αρμονία [εναρμόνιο γένος] δεν σώζεται στην πράξη, καθώς το αρχαίο άκουσμά της είναι σήμερα ιδιαίτερα ξένο. Ίσως χρησιμοποιείται φευγαλέα σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις.
Είναι τα συνηθέστερα διαστήματα της εξωτερικής μουσικής.
Κατά τόπους διαφοροποιούνται.
Τα μαλακότερα συναντώνται περισσότερο στη Μέση Ανατολή και την Ασία.
Στην ελληνική εξωτερική μουσική, εκτός από αυτά, συναντώνται και άλλα κυρίως στο χρώμα [6,5-9-6,5-9 . 6,5-10,5-5-9 . 5-13-4-9 κα.] και τις χρόες [13-4-10-4 . 13-4-4-9 . 9-9-9-4 κα.]
Είναι κλίμακες αρχαιότερου χωρισμού, και θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην αντίληψη περί φυσικότητας, καθώς και στην κρίση των μετέπειτα συγκερασμών.
Συμφωνώ, αν και μίλησα για αρχαιότερες σχετικά με άλλους συγκερασμούς.Ας μην πέσουμε στην παγίδα να πιστεύουμε πως οι αρχαιοελληνικές προσεγγίσεις εκφράζουν και τις αρχαιότερες κλίμακες (άσε που δεν ήμασταν εκεί, να τσεκάρουμε και την ορθότητα των απόψεων του Πλάτωνα και του Πυθαγόρα )!
Νομίζω ότι αυτό γίνεται ακριβώς για το λόγο ότι τη χρησιμοποιούν και οι Τούρκοι... Έχω ξαναπεί όμως ότι οι Τούρκοι χρησιμοποιούν αυτό το χωρισμό μόνο θεωρητικά. Στα όργανα και στη μουσική τους σημειογραφία ΔΕΝ αναφέρονται στην κλίμακα των 53 μορίων, αλλά σε αυτή των 72, πράγμα που συνιστά ανακολουθία. Στη μετά την Επιτροπή βυζαντινή τουλάχιστον δεν υπάρχει αυτή η ανακολουθία, αφού, είτε μιλώντας θεωρητικά είτε πρακτικά, αναφερόμαστε στην κλίμακα των 72.Στο Ωδείο Αθηνών, στο τμήμα Παραδοσιακής Μουσικής, χρησιμοποιούμε τον χωρισμό της κλίμακας σε 53 [Πυθαγόρεια] κόμματα.
Είναι κατά τη γνώμη μου, ο πιο φυσικός χωρισμός.
Και οι Τούρκοι χρησιμοποιούν το ίδιο.
Πολύ ευγενικά να σας πω ότι το συμπέρασμα αυτό είναι μάλλον βιαστικό και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.Νομίζω ότι αυτό γίνεται ακριβώς για το λόγο ότι τη χρησιμοποιούν και οι Τούρκοι...
Θα συμφωνήσω με τα ανωτέρω, συμπληρώνοντας ότι τα μαλακότερα διαστήματα, συναντώνται επίσης στην ελληνική εκκλησιαστική μουσική.
Όντως η "μερκατορική" διαίρεση, στις πλείστες των περιπτώσεων, κυρίως στα πυθαγόρεια και διδυμικά διαστήματα μείζονος και έλάσσονος τόνου
(φυσικού), μείζονος και ελάσσονος ημιτονίου, δίνει την καλύτερη προσέγγιση, ουσιαστικά μη ακουστή διαφορά, αφού είναι σχεδόν πάντα μικρότερη του Σχίσματος (1,95 cents = διαφορά μεταξύ του Πυθαγόρειου και του Διδυμικού φυσικού τόνου ή/και διαφορά Πυθαγόρειας και Διδυμικής αποτομής).
Να πούμε ότι και στην εξωτερική αλλά κυρίως στην εκκλησιαστική ελληνική μουσική η "μερκατορική" αριθμητική προσέγγιση στην διαίρεση του τετραχόρδου είναι ΝΗ 9 ΠΑ 7 ΒΟΥ 6 ΓΑ, η οποία πετυχαίνει μεν καλή ακριβεια στη διαίρεση κατά την Επιτροπή, αλλά αστοχεί σημαντικά στη διαίρεση κατά τον Χρύσανθο.
Έχουμε αντιστοιχίες στην 53άρα κλίμακα
στα κατά Χρύσανθο διαστήματα,9,01 - 6,65 - 6,34 (απόκλιση 0,65=14,7 cents και 0,34 = 7,7 cens) δηλ. σημαντικές αποκλίσεις
ενώ στα κατά την Επιτροπή 9,01 -7,11 - 5,88 (αποκλίσεις 0,11= 2,5 cents και 0,12= 2,7 cents), πολύ μικρές έως αμελητέες.
ΧΣ
ΥΓ
Εδώ θα δηλώσω άγνοια, καθώς νεώτερες μελέτες στη μουσική των ινδιάνων και των αβοριγίνων, ομιλούν μάλλον για πολύ-πολύ μαλακά διαστήματα (πιθανές διαιρέσεις τετραχόρδων 8-7-7 ή 7-8-7 ή 7-7-8). Ας μην πέσουμε στην παγίδα να πιστεύουμε πως οι αρχαιοελληνικές προσεγγίσεις εκφράζουν και τις αρχαιότερες κλίμακες (άσε που δεν ήμασταν εκεί, να τσεκάρουμε και την ορθότητα των απόψεων του Πλάτωνα και του Πυθαγόρα )!
Πως??? Είσαι σίγουρος???Έχω ξαναπεί όμως ότι οι Τούρκοι χρησιμοποιούν αυτό το χωρισμό μόνο θεωρητικά. Στα όργανα και στη μουσική τους σημειογραφία ΔΕΝ αναφέρονται στην κλίμακα των 53 μορίων, αλλά σε αυτή των 72, πράγμα που συνιστά ανακολουθία.
Τα ΄χουμε ξαναπεί και εδώ Χρίστο, που σου έφερα ένα απλό παράδειγμα στο σάζι, που υπάρχουν 3 ΜΙ: το φυσικό (σκληρό), η ύφεση και ένα ενδιάμεσο (δηλ. απόσταση 12, 6 και 9 αντιστοίχως από το ΡΕ στην κλίμακα των 72, δες και σχηματικά εδώ). Όπως γνωρίζεις καλύτερα από μένα, το τουρκικό σύστημα των 53 τμημάτων δέχεται στη θεωρία υφεσοδιέσεις 1, 2, 3 και 4 κομμάτων σε αποστάσεις 1, 4, 5 και 8 τμημάτων αντίστοιχα, δηλ. περίπου 1.5, 5.5, 6.5 και 11 στην κλίμακα των 72. Πες μου λοιπόν, πού βρίσκεται στη θεωρία τους το 9άρι που παίζουν στο ουσάκ στην πράξη;Πως??? Είσαι σίγουρος???
Μου φαίνεται πρέπει να έρθεις κάποτε μαζί μου στην Πόλη...διότι θα ξεχάσουμε και αυτά που ξέρουμε...Στα όργανα και στη μουσική τους σημειογραφία ΔΕΝ αναφέρονται στην κλίμακα των 53 μορίων, αλλά σε αυτή των 72, πράγμα που συνιστά ανακολουθία.
Ότι πεις...οκ...
Στα όργανα και στη μουσική τους σημειογραφία (οι Τούρκοι) ΔΕΝ αναφέρονται στην κλίμακα των 53 μορίων, αλλά σε αυτή των 72, πράγμα που συνιστά ανακολουθία.
Σίγουρα...απλά δεν το γνώριζε ο Βουδούρης...ήταν κρυφός...θα κάνω ανακοίνωση...το ψάχνω ακόμα...Αγαπητέ Χρήστο, συμφωνώ 100% με όσα υποστηρίζεις, αλλά πώς να βρεις το δίκιο σου;
Είναι το πιο κουφό πράγμα που έχει ειπωθεί μέχρι τώρα στο Ψαλτολόγιο, αυτό που αναγράφεται εδώ:
Ομοιάζει με Βρετανό δάσκαλο, που διδάσκει αγγλικά στα παιδιά στο σχολείο, αλλά με άλλους Βρετανούς συνεννοείται στα ... Ρώσικα.
Τι άλλο θα ακούσουμε εδώ μέσα;
Βρε μπας και ο Tamburi Cemil Bey ήταν πρωτοψάλτης στο πατριαρχείο;
Μ.Β. said:...Ίσως όμως από μια άποψη, κάνουν καλά. Μουσική παίζουν, όχι εφαρμοσμένα μαθηματικά.
Το δια 53 είναι το κατ' εξοχήν σύστημα των Τούρκων.
Υπάρχει ανακολουθία στα διαστήματα που γράφουν, και σε αυτά που τελικά παίζουν. [συνήθως στο χρώμα]