[Ανακοίνωση] Η Χρυσή τομή Φ στην Μουσική μας

evangelos

Ευάγγελος Σολδάτος
Ο Πυθαγόρας είχε παρατηρήσει ότι οι περισσότερες αναλογίες στην φύση τείνουν να ακολουθούν μια συγκεκριμένη αναλογία, την χρυσή τομή φ. Όμορφα σώματα και πρόσωπα ανδρών και γυναικών βασίζονται σε αυτήν την αναλογία. Αυτήν την αναλογία ακολούθησαν οι μεγάλοι καλλιτέχνες και αρχιτέκτονες της αρχαιότητας, όπως ο γλύπτης Φειδίας (απο τον οποίο πήρε το αρχικό γράμμα φ), αλλά και της ρωμιοσύνης.

"Σαν τα μάρμαρα της πόλης που 'ναι στην Αγιά Σοφιά έτσι τα 'χεις ταιριασμένα μάτια φρύδια και μαλιά"

Σε αυτή μου την δημοσίευση θα δείξω με ποιόν τρόπο αυτός ο χρυσός αριθμός έχει εφαρμογή στην μουσική μας και ειδικότερα στο σύστημα της όμοιας διφωνίας.

Πως προκύπτει ο χρυσός λόγος της αρμονίας και της ομορφιάς φ :

Έχω δύο ευθύγραμμα τμήματα α και β με α>β

Θέλω τον λόγο του αθροίσματος των μηκών των δύο τμημάτων προς το μήκος του μεγαλύτερου ώστε να είναι ίσος με το λόγο

του μήκους του μεγαλύτερου προς το μήκος του μικρότερου: (α+β)/α=α/β=φ
Έχουμε ένα σύστημα εξισώσεων

α/β=φ συνεπάγεται α=φ*β (1)


(α+β)/α=φ ==> α+β=α*φ αντικαθιστώντας σύμφωνα με την (1) συνεπάγεται φ*β+β=φ^2*β ==>
φ+1=φ^2 ==>φ^2-φ-1=0
Το άνω τριώνυμο έχει διακρίνουσα Δ=(-1)^2-4*1*(-1)=5>0 άρα έχει δύο ρίζες μια θετική και μια αρνητική

φ+-=(1+-√5 )/2 Μία δηλαδή θετική ρίζα:

φ=(1+√5 )/2=1,618033989


Για την όμοια διφωνία παίρνω τον επόγδοο τόνο 9/8 και τον ελάσσωνα του Χρυσάνθου 12/11
Μετατρέπω τους λόγους σε τμήματα σκάλας των 72 χρησιμοποιόντας την γνωστή λογαριθμική σχέση:

72 * log((12/11)/1)/log2=9,03822351=9 (ελλάσων πτωλεμαϊκός Χρυσάνθου)
72 * log((9/8)/1)/log2=12,2346001=12 (μείζων επόγδοος)


Άρα η διφωνία μου είναι το άθροισμά τους 12,2346001+9,03822351= 21,27282361=21 τμήματα

Από την διφωνία των 21 παίρνω τον μείζωνα τόνο σύμφωνα με την χρυσή τομή φ:

21,27282361/φ=
21,27282361/(1+√5 )/2=
21,27282361/1,618033989=
13,147328025629009206184234242313=13 (μείζων τόνος 13 τμημάτων)

Αφαιρόντας τον μείζωνα τόνο (13) από την διφωνία (21) παίρνω τον υπολοιπόμενο ελάχιστο τόνο

21,27282361-13,147328025629009206184234242313=8,12549558437099079381576575769=8 (ελάχιστος 8 τμημάτων)

Έτσι έχω μια κλίμακα όμοιας διφωνίας 8+13+8+13+8+13+8=71 κατά την χρυσή τομή των πυθαγορείων.

Εδώ να πούμε ότι το 8, το 13 και το 21 είναι μέλη της ακολουθίας fibonacci η οποία επίσης ακολουθεί αυτόν τον χρυσό κανόνα της φύσης

Συμπεράσματα:

  • Η μουσική μας δεν περιγράφει απλώς την φύση αλλά είναι η ίδια κομμάτι της φύσης και αναπτύσεται με τον ίδιο τρόπο.
  • Μόνο οι κλίμακες του Χρυσάνθου και οι περιγραφές αρκετών έγκυρων θεωρητικών όπως ο Απόστολος Κώνστας περιγράφουν και προσεγγίζουν αυτόν τον χρυσό κανόνα
  • Οι κλίμακες της επιτροπής και του Καρά με τα τσιτωμένα τετράχορδα απέχουν παρασάγκας από αυτόν τον χρυσό κανόνα
 
Last edited:

V_Zacharis

Παλαιό Μέλος
Ερώτηση.

Η μουσική για τους Πυθαγορίους, είχε την ίδια χρήση που έχει για εμάς σήμερα;
 

evangelos

Ευάγγελος Σολδάτος
Ερώτηση.

Η μουσική για τους Πυθαγορίους, είχε την ίδια χρήση που έχει για εμάς σήμερα;

Ή δεν καταλαβαίνω το νόημα της ερώτησης ή δεν κατάλαβες τι γράφω.

Η χρυσή τομή δεν είναι του Πυθαγόρα αλλά νόμος της φύσης, ο Πυθαγόρας απλά παρατήρησε ό, τι ισχύει και το κατέγραψε με την γλώσσα των μαθηματικών. παρατήρησε λοιπόν ότι σε αυτήν την μοναδική αναλογία τείνει η γεωμετρία της φύσης, του σύμπαντος και κατ' επέκτασιν της μουσικής. Είναι νομοτελειακό δεδομένο όπως είναι δεδομένος και ο νόμος της βαρύτητας.

Είναι σαν να με ρωτάς "η βαρύτητα για τον Newton είχε την ίδια χρήση που έχει για εμάς σήμερα;"

Οι επιστήμη παρατηρεί, εξηγεί με τα μαθηματικά και την λογική τα της φύσεως και με την φιλοσοφία-θεολογία τα μεταφυσικά.
Η μουσική είναι κι αυτή ένα φυσικό φαινόμενο-εργαλείο με το οποίο εκφράζεται η ψυχή μας. Είναι αξιοθαύμαστο πως απλά αν ηχήσουμε μια χορδή ακριβώς στο μισό της ο ήχος αυτός μας είναι σύμφωνος και ευχάριστος.

Αυτό που παρατήρησα λοιπόν είναι ότι του Χρυσάνθου οι αναλογίες, οι οποίες γράφτηκαν για να τις μελετήσουν οι μουσικοί και φιλόμουσοι της σημερινής εποχής, είναι σύμφωνες με αυτόν τον φυσικό νόμο της χρυσής αναλογίας.
 

evangelos

Ευάγγελος Σολδάτος
"Έστιν άρα η αρετή έξις προαιρετική, εν μεσότητι ούσα τη προς ημάς, ωρισμένη λόγω" Αριστοτέλης

Για να είμαι συνεπής με την φυσική και την ρητή παραγωγή των διαστημάτων θα υπολογίσω τα διαστήματα της χρυσής κλίμακας της όμοιας διφωνίας με τον τρόπο που ακολούθησαν οι αρχαίοι για τον χωρισμό του μείζωνος επογδόου τόνου σε ημιτόνια (βλέπε εγκυκλοπαίδια της αρχαίας μουσικής Σόλωνα Μιχαηλίδη )

α)Παίρνω την διαφορά των δύο λόγων
7/8/8/9=63/64
β)Απο την διαφορά 63*2/64*2=126/128 παίρνω το μισό 127/128
γ)Το προσθέτω στον επόγδοο: (8/9)*(127/128)=1016/1152=127/144
Έτσι έχω Μέσος Μείζων τόνος = 127/144
δ)Αφαιρώ από την διφωνία του Χρυσάνθου τον λόγο αυτόν
22/27/127/144=352/381 αυτός είναι ο ελάχιστος.
Ελάχιστος από όμοια διφωνία= 352/381

Έτσι αυτός ο ελάχιστος μαζί με τον "μέσο" μείζωνα τόνο που υπολόγισα μας απαρτίζουν μια όμοια διφωνία, κατα την λογική υπολογισμών διαστημάτων των αρχαίων με κλάσματα. Αυτά τα διαστήματα μεταφράζονται σε 13+8 όπως έβγαλα και προηγουμένως:
(Υπολογίζω τα διαστήματα σε κλίμακα των 72 τμημάτων)
72 * log((144/127)/1)/log2=13,04930266=13
72 * log((381/352)/1)/log2=8,223520958=8

13,04930266/8,223520958=1,586826704
Πάλι παρατηρώ ότι ο λόγος των αριθμητικών τους διαστημάτων τείνει στην χρυσή τομή φ όσο κανένας άλλος ρητός συνδυασμός :)
 
Last edited:
Top