Σε κάθε θεωρητικό ή μη σύγγραμα, ένα πολύ ενδιαφέρον κεφάλαιο, είναι ο πρόλογος, η εισαγωγή κτλ. Εκεί ο κάθε συγγραφέας γράφει τους λόγους γραφής, τις απόψεις του, τις ανησυχίες του κτλ. Με αυτό ως γνώμονα και με τη γνώση της γενικότερης ιστορικής θεώρησης της περιόδου, αξιολογούμε τα πάντα. Και αυτό είναι το δύσκολο, γιατί ο καθένας αξιολογεί διαφορετικά τα γραφόμενα, ανάλογα με το πως τα αντιλαμβάνεται, όπως επίσης και καθαρά θεωρητικά κομμάτια στα οποία τα γραφόμενα δεν είναι πάντοτε ξεκάθαρα.
Για την αναγραφή των έλξεων, απλά και λιτά στα κλασσικά κείμενα να παραθέσω τα εξής:
1) Γράφει ο Ψάχος ("Η Παρασημαντική Της Βυζαντινής Μουσικής", Αθήνα 1917, Μέρος Πρώτον, Σημειογραφία, σελ. 9)
"... των καλουμένων Σημαδοφώνων, ... απετελέσθη πλήρες σύστημα σημειογραφίας προωρισμένο να γράφει μέλη αποκλειστικώς εκκλησιαστικά, ουχί δε και εξωτερικού χαρακτήρος. Απόδειξις τούτου, ότι ουδέν μέλος κοσμικόν διεσώθη, δια της βυζαντινής σημειογραφίας μέχρι του ΙΖ' αιώνος"
΄
2)("Στοιχειώδης διδασκαλία της εκκλησιαστικής μουσικής", Πατριαρχική Επιτροπή, Κωνσταντινούπολη 1888), στον πρόλογο αναφέρει τους λόγους σύστασης της επιτροπής και γράφει,
"...την βαθμιδόν και λεληθότως υπεισελθούσαν και εξαπλωθείσαν επικράτησιν της ευρωπαϊκής μουσικής εν τοις θεάτροις, εν τοις ωδείοις, εν τω στρατώ, εν δημοσίαις συναυλίες, και επί πάσιν εν ταις οικογενείαις, τουτέστιν εν αυτώ τω ιδιωτικώ ημών βίω. Τρίτον την αμέλειαν ή την ικανότητα περί την ακριβή εκτέλεση των ιερών ημών μελών"
3) Υπενθυμίζω ότι τα μέλη της επιτροπής ήταν : Γεώργιος Βιολάκης, Ευστράτιος Παπαδόπουλος, Ιωάσαφ μοναχός, Π. Κηλτζανίδης, Ανδ Σπαθάρης και Γ. Πρωγάκης
Αξιολογώντας τα πιο πάνω:
α) Μπορεί σε παλαιότερα συγγράματα να έβαζαν κάποιες έλξεις, στην αρχή και σαν υπενθύμιση (όπως αναφέρει ο Ευθύμης), αλλά μέχρι το ΙΖ' αιώνα δεν μπορούσε να αλλοιωθεί αυτή η μουσική από εξωτερικές αλλοιώσεις κτλ
β) Αν τότε η επιτροπή έβλεπε πρόβλημα για αλλοίωση της μουσικής, τι να πούμε σήμερα.
γ) Δεν νομίζω τα μέλη της επιτροπής να μην ήξεραν να εκτελούν ή όχι τις έλξεις κτλ
δ) Το ότι η Επιτροπή καθιέρωσε την καταγραφή των έλξεων, νομίζω ότι είχε ένα σκεπτικό. Την καταγραφή αυτών που η προφορική παράδοση σιγα, σιγά αδυνατούσε να διατηρήσει.
Τώρα αν οι έλξεις είναι στοιχεία υπενθίμισης και κατα πόσον εκτελούνται σωστά ή όχι, ισχύει και εδώ ότι και σε όλες τις επιστήμες και τέχνες. Δεν γίνεται κάποιος ζωγράφος μόνο διαβάζοντας 5 βιβλία περι τεχνικών, χωρίς να διδακτεί και από δάσκαλο, ούτε χειρούργος μόνο με τους τόμους της θεωρίας, αν δεν μπεις στο χειρουργείο και μάθεις από δάσκαλο κτλ κτλ κτλ.
Το αν πάρεις να εκτελέσεις ένα κείμενο με πλήρη αναγραφή των έλξεων, από μόνος σου, σίγουρα θα γελάσει κάθε πικραμμένη χήρα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να αναγράφονται, γιατί κάποιοι μπορεί να τις ξέρουν και είτε υπάρχουν, είτε όχι δεν αλλάζει κάτι, μπορεί όμως να βοηθήσουν (βλ περιστατικό με Φιρφιρή), αλλά εκτός από 40-50 άτομα που ασχολήθηκαν λίγο πιο σοβαρά με το θέμα, πόσοι σπουδαστές της μουσικής είναι σε θέση να αντιλαμβάνονται τα πάντα. Δεν είναι δυνατό να περιμένεις από τον κάθε ένα, να ασχοληθεί 10 -15 χρόνια, να διαβάσει κάθε διαθέσιμο θεωρητικό που υπάρχει για να καταλήξει κάπου.