Ελάτε τώρα, κ. Παπαδόπουλε, αφήστε τη θυματοποίηση... Εάν ο αγαπητός κ. Emnoshele αισθάνεται προσβεβλημένος από την απότομη, έστω, απόρριψη των απόψεών του (διότι περί προσωπικότητος δεν τίθεται θέμα), σκεφτείτε επιτέλους ότι και εμείς μπορεί να αισθανόμαστε προσβεβλημένοι, όταν βλέπουμε ένα απλό απολυτίκιο του Θεού να καταντά έτσι, δήθεν για διδακτικούς λόγους! Λες και αν το διδάξεις με φαντασιώδεις ιωνικούς και προκελευσματικούς, θα είσαι πιο αποτελεσματικός σε σχέση με την απλή θέση-άρση (έχει μόνο έναν τρίσημο στο τέλος). Εάν υπάρχει πρόβλημα τονισμού, τους εξηγείς το λειτουργικό κείμενο και τους βάζεις να το απαγγείλουν με την έμφαση στα σωστά σημεία, εξηγώντας τους ταυτόχρονα ότι, όταν το ψάλλουν, δεν πρέπει να "χτυπούν" έντονα τον χρόνο, αλλά να εστιάζουν στο κείμενο. Τόσο απλά. Μην τρελαθούμε κιόλας. Δάσκαλοι είμαστε κι εμείς.
ΥΓ Εάν επιθυμεί κανείς να επαναφέρει συνεχώς τέτοιες απόψεις, με γεια του και χαρά του. Αλλά και εμείς δικαιούμεθα να αντιδρούμε, ακόμη και έντονα. Άνευ παρεξηγήσεως ή προσωπικού τόνου.
Κάτι τέτοιες στιγμές ενθυμούμαι μία παροιμία:
Φταίει ο μαύρος, ξύλο ο μαύρος.
Φταίει ο άσπρος, ξύλο ο μαύρος.
Υπόθεση: Έστω ότι είναι απαράδεκτο και ...προσβλητικό για εσάς να χωρίζουν έτσι ένα τροπάριο. Και προφανώς έχετε δικαίωμα να διαφωνείτε και να εξανίστασθε. Σας έχω ξαναγράψει ότι σέβομαι πολύ την άποψή σας και ίσως είναι περιττό να το επαναλαμβάνω, αλλά είτε διαφωνείτε, είτε συμφωνείτε, όφελος μόνο έχω από τις απαντήσεις σας.
Θα περίμενα μόνο τέτοια μηνύματα, όχι μόνο από εσάς, και σε άλλα θέματα που οφθαλμοφανώς θα ήθελαν στηλίτευση (κυρίως από μουσικούς του δικού σας επιπέδου).
π.χ.
Αμανέδες, αυτοσχεδιασμοί, σιγοντάκια, παράλλογα ισοκρατήματα κλπ κλπ
Αλλά, δυστυχώς, για μένα που είμαι καινούριος στο φόρουμ, είναι πλέον προβλέψιμη η εξέλιξη θεμάτων της ...αντίπερα όχθης.
Επί του θέματος. Συμφωνώ μαζί σας όσον αφορά στην καταμέτρηση του χρόνου, όπως συμφωνώ και με την κρούση μόνο του πρώτου χρόνου.
Αν χωρίσω το τροπάριο π.χ. αυτο που έχετε ως συνημμένο, σε δίσημο τότε δεν θα πρέπει να τονίσω τις μισές αρχές των μέτρων. Αν το χωρίσω αλλιώς και τονίσω στις αρχές των μέτρων, τότε ο τονισμός μου ταυτίζεται με τον τονισμό του κειμένου, που είναι και το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ας μην τα ονομάσουμε ιωνικούς και τα τοιαύτα.
Δύο παραδείγματα χωρισμού:
Α : σημειώθηκαν οι δίσημοι ρυθμ. πόδες.
Β : σημειώθηκαν οι τονιζόμενες συλλαβές με έναν πρωτογενή χωρισμό.
ΥΓ Ο καθηγητής Γρ. Στάθης (και πολλοί αξιόλογοι και σεβαστοί μαθητές του) χωρίζει τα μουσικά κείμενα έως και Οκτάσημο.
ΥΓ2 Είτε σε κάποιους αρέσει, είτε όχι, η μουσική μας είναι συνέχεια της Αρχαίας Ελληνικής μουσικής, και ως εκ τούτου δεν είναι κακό να χρησιμοποιεί και όρους της Αρχαίας μουσικής και μετρικής (έστω και νοηματικά μεταποιημένους, επειδή οι αρχαίοι όροι αναφέρονταν στον προσωδιακό χωρισμό του κειμένου). Απ' την άλλη πάλι, δεν μας πειράζει να ψάλλουμε σε ...χιτζασκιαρ κιουρντί.
ΥΓ3 Δομέστικε, που χάθηκες;