Λοιπόν, ως προς την αμφίεση να θυμίσω (για καθαρά χιουμοριστικούς λόγους, αφού δεν ασχολούμαι με το θέμα) ένα αντίστοιχο παλιό σχόλιο
εδώ...
Σοβαρά τώρα: έχω εκφράσει από καιρό την άποψή μου στον Γιάννη Αρβανίτη (και το λέω γνωρίζοντας ότι ίσως ξενίσω αρκετούς με αυτό που θα πω), ότι, με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, θεωρώ τεκμηριωμένη την έρευνά του και προσωπικά δεν έχω κανένα ταμπού να δεχτώ ότι η μουσική που ψέλνουμε σήμερα είναι στην πραγματικότητα μεταβυζαντινή και ότι παλαιότερα ίσως έψελναν τελείως διαφορετικά. Δεν είναι δυνατό να πιστεύει κάποιος ότι στις απαρχές της εκκλησιαστικής μουσικής υπήρχαν τα φωνητικά γυρίσματα και το παραδοσιακό ύφος, έτσι όπως τα γνωρίζουμε σήμερα από ηχογραφήσεις μεγάλων ψαλτών του παρελθόντος. Πρέπει κάποτε να πούμε τα πράγματα με τ' όνομά τους και να πάψουμε να αυτοβαυκαλιζόμαστε θεωρώντας ότι η μουσική μας αποτελεί "απευθείας συνέχεια της αρχαίας ελληνικής" (αγνοώντας την παγανιστική ταυτότητα της τελευταίας) ή ότι "ψέλνουμε όπως έψελναν και πριν από 1000 χρόνια" κλπ. Εγώ μάλιστα θα έλεγα ότι ευτυχώς που ακουστικά η μουσική μας ΔΕΝ είναι αρχαιοελληνική ή παλαιοβυζαντινή, αλλά προσέλαβε μια μορφή καθαρά ορθόδοξη εκκλησιαστική, εξελισσόμενη φυσικά από τις προηγούμενες αυτές μορφές (με τις οποίες βέβαια είχε πολλές ομοιότητες θεωρητικές, επ' ουδενί όμως δεν ήταν ταυτόσημη, ούτε στη θεωρία!). Γιατί, με όσα τουλάχιστον γνωρίζω εγώ, η ΩΣ ΤΩΡΑ έρευνα, όσες φορές έχει αποπειραθεί να δώσει ηχητικά δείγματα για το πώς ήταν η μουσική στην αρχαία Ελλάδα ή τους πρώιμους βυζαντινούς χρόνους, έχει δείξει μεγάλες διαφορές στη φυσιογνωμία της μουσικής από τη σημερινή βυζαντινή εκκλησιαστική μουσική (μιλάμε πάντα για το άκουσμα). Το μέλος που παρουσιάζει ο Γιάννης Αρβανίτης είναι, πάνω κάτω, αυτό που δέχονται και οι "Μονουμεντιστές" δυτικοί ερευνητές, με κάποιες διαφορές μόνο ως προς τη χρονική αγωγή και όχι ως προς τη συλλαβική εξήγηση του μέλους και φυσικά δεν έχει καμία σχέση με τη λεγόμενη "σύντομη εξήγηση" του Καρά, που, τουλάχιστον, είναι βυζαντινή και οικεία στο αυτί μας -είναι άλλωστε γνωστή η διαφωνία του Καρά με τους Μονουμεντιστές-. Το άκουσμα αυτό αποτελεί, κατά τη δική μου άποψη, μια εξέλιξη του γρηγοριανού μέλους (είναι ηλίου φαεινότερο πως περισσότερο με αυτό έχει σχέση παρά με το δικό μας) και δείχνει πώς η μουσική ακολούθησε τη βασική πορεία (παραλείποντας κάποια μικρότερα ενδιάμεσα βήματα): ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ=> ΑΜΒΡΟΣΙΑΝΟ/ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟ ΜΕΛΟΣ=> ΠΑΛΑΙΟΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΜΕΛΟΣ=> (ΜΕΤΑ)ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΜΕΛΟΣ
Όσο για τις μεταγραφές των τριών διδασκάλων, που αναφέρθηκε κάποιος -διορθώστε με αν κάνω λάθος- αυτές είναι πολύτιμες γιατί κατέγραψαν το μέλος έτσι όπως είχε φτάσει στ' αυτιά όσων το κατέγραψαν, δηλαδή έτσι όπως είχε εξελιχθεί για εκατονταετίες και θα ήταν τουλάχιστον αφελές να πιστέψουμε ότι εξαρχής ήταν τόσο σύνθετα τα μέλη... Αν τώρα κάποιος το αμφισβητεί, ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα: ας κάνει τη δική του έρευνα πάνω στα πρώιμα βυζαντινά χειρόγραφα αυτά καθεαυτά κι ας αποδείξει το αντίθετο. Μέχρι να το κάνει όμως (και δεν γνωρίζω στην Ελλάδα κάποιον να το έχει κάνει, αφού όλοι όταν μιλούν για παλαιογραφία ασχολούνται μόνο με τη γραφή του Πέτρου, άντε και ως τον Δανιήλ και τον Μπερεκέτη), ας μην κατηγορεί κάποιον που, αν μη τι άλλο, έχει αναλώσει τη μισή του ζωή πάνω σ' αυτό το αντικείμενο.
Από την άλλη όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι η έρευνα σταματάει κι ότι αυτά που έχει πει ο Γιάννης ο Αρβανίτης είναι θέσφατα. Γιατί στο βίντεο είδα να γράφεται μετά βεβαιότητος (λίγο πριν το πολυχρόνιο) ότι αυτό ήταν το μέλος που εψάλλετο το 1300 και μετά ακούμε πράγματα που είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν υπήρχαν τότε, όπως ισοκρατήματα (που δεν υπήρχε φυσικά παρασήμανσή τους, απ' όσο γνωρίζω...) ή κάποια ψαλτικά γυρίσματα σημερινής φιλοσοφίας. Όπως λοιπόν αποτελεί αρνητικό φαινόμενο η εκ των προτέρων απόρριψη της δουλειάς του Γιάννη Αρβανίτη, το ίδιο αποτελεί και η εκ των προτέρων παραδοχή της ως αλάνθαστης. Ας πούμε ότι αυτό αποτελεί μια προσπάθεια προσέγγισης της παλαιάς μουσικής, στο πλαίσιο μιας έρευνας. Το να λέμε όμως ότι ανασταίνουμε την προ της Άλωσης μουσική, τη στιγμή που πολλά πράγματα ακόμα είναι φλου, πολλά δεν τα έχει απαντήσει ούτε ο Γιάννης Αρβανίτης και μετά από χρόνια μπορεί να βρεθεί κάτι που να τα ανατρέπει, παραπέμπει σε άλλης λογικής καταστάσεις (ο νοών νοείτω...)