Ἀναρτῶ μία ἀκόμη ἐκδοχὴ τοῦ δοξαστικοῦ τῶν αἴνων, εἰς τὸ ὁποῖο μὲ ἐνέπνευσε ὁ φίλος Γιάννης Νέγρης. Γιὰ λόγους πληρότητος συναναρτῶ καὶ τὸ δικό του δοξαστικὀ, ποὺ ἀπετέλεσε τὴν ἀφορμὴ γιὰ τὸν ἐπαναπροσδιορισμὸ τοῦ ἰδικοῦ μου ὡς προείπα, καθὼς ἐπίσης καὶ τὴν μεταγραφὴ τοῦ δικοῦ μου στὸν Μελωδό, ἀπὸ τὸν Γιάννη.
Παρακαλῶ, ὅπως πάντα, κρίνατε μὲ ἐπιείκεια.