Emmanouil Giannopoulos
Emmanouil Giannopoulos
Μια πρακτική λύση, η οποία, ενώ δεν ακολουθεί την λογική του Πέτρου, του Ιακώβου, κ.ά. ωστόσο δεν είναι άστοχη (ειδικά εάν σκεφτούμε ότι και άλλοι κορυφαίοι εκκλησιαστικοί μουσικοί, όπως ο Κωνσταντίνος ο Βυζάντιος, εφάρμοσαν πολύ διαφορετικές πρακτικές για να ξεπεράσουν την μεγάλη έκταση του μέλους επί το οξύ και την εξ αυτού προκύπτουσα ανάγκη για κατέβασμα της βάσης):
Εάν στίς συνθέσεις τύπου Πέτρου Πελοποννησίου τις οποίες ακολουθούν και μεταγενέστεροι (π.χ. Πρίγγος), μετά τον βαρύ ανέβουμε μία φωνή αλλά ονομάσουμε αυτόν τον φθόγγο Δι του τετάρτου ήχου, τα πράγματα εξομαλύνονται πάρα πολύ. Μπορούμε εξ αρχής να πάρουμε την φυσική βάση του (παλαιού) α' ήχου (Κε), υπάρχει συνολική ανύψωση της βάσης κατά μία φωνή που δίνει την αίσθηση της έξαρσης, στο τέλος βγαίνουμε στο επάνω Πα' χωρίς πρόβλημα, και τελειώνουμε όπως αρχίσαμε με τον α΄ ήχο στον κε.
Δείτε το συνημμένο.
Εάν στίς συνθέσεις τύπου Πέτρου Πελοποννησίου τις οποίες ακολουθούν και μεταγενέστεροι (π.χ. Πρίγγος), μετά τον βαρύ ανέβουμε μία φωνή αλλά ονομάσουμε αυτόν τον φθόγγο Δι του τετάρτου ήχου, τα πράγματα εξομαλύνονται πάρα πολύ. Μπορούμε εξ αρχής να πάρουμε την φυσική βάση του (παλαιού) α' ήχου (Κε), υπάρχει συνολική ανύψωση της βάσης κατά μία φωνή που δίνει την αίσθηση της έξαρσης, στο τέλος βγαίνουμε στο επάνω Πα' χωρίς πρόβλημα, και τελειώνουμε όπως αρχίσαμε με τον α΄ ήχο στον κε.
Δείτε το συνημμένο.