1001-2000 Ευτράπελα (αστείες καταστάσεις στο ψαλτήρι)

[ΠΑΤΗΡ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ]

Στο Ναό μας που είναι ο Ι. Βυζαντινός Ναός του Προφ. Ηλιού Θεσ/νίκης απ τον 13ο αι. και ο μοναδικός στον κόσμο έξω απ το Άγιον Όρος που έχει Λιτή, αντί για Νάρθηκα (όπως δηλ. τα καθολικά του Αγίου Όρους), αφού στη Λιτή διαβάσαμε την 9η ώρα, πήγαμε στον κυρίως Ναό για τον Εσπερινό.
Ανέβηκα στο αναλόγιο να ετοιμάσω την Παρακλητική και το Μηνιαίο και ν' ανοίξω το ωρολόγιο για τον προοιμιακό, που χει μεγάλα γράμματα για τον μπαρμπα Γιάννη που θα διάβαζε.
Διαπιστώνοντας ότι αφήσαμε το Ωρολόγιο στην Λιτή, λέω στον Διονύση, έναν Χριστιανό τακτικό στις ακολουθίες, που ανεβαίνει και λίγο στο αναλόγιο "πάνε πίσω και φέρε το Ωρολόγιο". Ο χριστιανός πρόσχαρα πάει πίσω. Σε μισό λεπτό επιστρέφει καμμαρωτός καμμαρωτός με το μεγάλο εκκρεμές ρολόϊ του τoίχου στην αγκαλιά του. Μας πιάσαν τέτοια γέλια που δεν μπορούσαμε να ξεκινήσουμε την ακολουθία...

 

[souldatos]

Χτες σε κάποιο πανηγύρι μου φάνηκε γνωστή η φυσιογνωμία του διάκου, αλλά δε μπορούσα να θυμηθώ που τον ξέρω. Κάποια στιγμή που μπήκα στο ιερό, με πλησίασε αυτός και μου λέει:
- Πως πάει ο έγγαμος βίος;
Απορημένος του απαντάω δειλά:
- Μια χαρά...
Βλέποντας την απορία μου, συνεχίζει:
- Στον [τάδε ναό] δεν παντρεύτηκες;
- Ναι, ήσουν διάκος εκεί;
- Όχι ακριβώς. Ήμουν... ο ανθοπώλης!

 

[souldatos]

Χτες το βράδυ βρέθηκα σε ένα γάμο. Δεδομένου ότι θα παίζαμε μουσική πριν και μετά το γάμο, βρήκα ευκαιρία στο ενδιάμεσο να πλησιάσω τον ψάλτη.
Ο ψάλτης έκανε όλη την ώρα παρατηρήσεις στον κουμπάρο, στα παρανυφάκια, στον κόσμο, κλπ. (η αλήθεια είναι ότι είχε πολύ φασαρία καθώς το μυστήριο γινόταν έξω στη φύση).

Λίγο πριν από μένα, είχε πλησιάσει στο ψαλτήρι και ένας φίλος του γαμπρού. Του δίνει λοιπόν ο ψάλτης να πει τον Απόστολο και αυτός τον λέει αλλάζοντας καμιά 10αριά ήχους. Στο τέλος του λέει ο ψάλτης:
- Έτσι τον έλεγε ο δάσκαλός σου; Σαν το κλάμα της φώκιας;

 

[ΠΑΤΗΡ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ]

Λόγω εργασιών στο δάπεδο της Λιτής, διαβάζαμε το μικρό απόδειπνο στον κυρίως Ναό. Ο Διονύσης που προανέφερα σε προηγούμενη διήγηση, ήταν στο αναλόγιο, ενώ μια κοπέλλα ήταν μπρος στο προσκυνητάρι της Παναγιάς στο κέντρο του Ναού και εκείνη τη στιγμή διάβαζε τους χαιρετισμούς.

Σε κάθε "Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε" και "Αλληλούϊα" που έλεγε η αναγνώστρια, ο Διονύσης που είχε κατεβεί απ' τη θέση του, στεκόμενος δίπλα στη στήλη του αναλογίου, επαναλάμβανε την φράση κάνοντας και μια μικρή μετάνοια.

Όλα κυλούσαν φυσιολογικά έως το γράμμα Ω των χαιρετισμών. Σε κάθε επανάληψη της φράσης "Ω Πανύμνητε Μήτερ" της αναγνώστριας ο Διονύσης κάνοντας μικρή μετάνοια επαναλάμβανε τη φράση "Υπεραγία Θεοτόκε Σώσον ημάς". Στην τρίτη επανάληψη, ακούστηκε ένα δυνατό μπαμ και με πονεμένη φωνή να λέει ο Διονύσης "Ωχ, ωχ Πανύμνητε Μήτερ".

Στρέφω το κεφάλι μου να δω τι συναίβει και βλέπω να περιστρέφεται το Αναλόγιο απ΄το δυνατό χτύπημα που του έδωσε με το κεφάλι του ο Διονύσης κι αυτός να παραπατάει απ΄τον πόνο!

Άλλη φορά ούτε στάθηκε τόσο κοντά στο Αναλόγιο, ούτε ξανάκλεισε τα μάτια την στιγμή που κανε μετάνοια...

 

[domesticus]

μια κοπέλλα ήταν μπρος στο προσκυνητάρι της Παναγιάς στο κέντρο του Ναού και εκείνη τη στιγμή διάβαζε τους χαιρετισμούς.

Σε κάθε "Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε" και "Αλληλούϊα" που έλεγε

η αναγνώστρια,

Κατόπιν χειροθεσίας;

 

[ΠΑΤΗΡ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ]

Κατόπιν χειροθεσίας;

Ήταν δόκιμη μοναχή σε κάποιο μοναστήρι, εκείνη την περίοδο παρεπηδημούσε για προσωπικούς της λόγους στην ενορία μας από την οποία καταγόταν άλλωστε. Το "αναγνώστρια" δεν έχει σχέση με τίτλο, χειροθεσία κτλ. αλλά δια το καταληπτόν και σύντομον της αφηγήσεως (η κοπέλλα που διάβαζε τους χαιρετισμούς).

 

[παναγιωτης1]

Συνέβη την προηγούμενη εβδομάδα σε κηδεία κάποιου παππού που έλαβε χώρα στην εκκλησία του….(μικρού…).. χωριού …(..περίπου 100-120 μόνιμων κατοίκων..)

Λέει δειλά δειλά …ο ψάλτης του χωριού ….(νέος και νεοδιόριστος …ψάρακας με λίγα λόγια.. )
Στον παλαιό πεπειραμένο ψάλτη διπλανού χωριού οπου είχε έρθει λόγω γνωριμίας…

-είναι ……η πρώτη μου κηδεία

Και ο παλιός με απάθεια

- να τις εκατοστίσεις…..

 

[ΝΙΚΟΣ Π.]

(Δεν ξέρω αν είναι απαραίτητα ευτράπελο)
Βρέθηκα σε ένα Σαββατιάτικο Εσπερινό και στο τέλος την στιγμή που ο ιερέας μνημονεύει τα ονόματα των Αγίων λέει το εξής:
....Ιωάννου του Χρυσοστόμου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως ου και την θείαν μυσταγωγίαν θα επιτελέσωμεν.....

 

[παναγιωτης1]

θυμίζει το γνωστο στην απόλυση ίσως και το έχω ξαναγραψει........

......του ενδοξου προφητου Προδρομου...ου την τιμια ευρεση της τριτης κεφαλης εορταζομεν.....

 

[ΜΑΡΚΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ]

Με χαρά βλέπω ότι οι σελίδες με τα ευτράπελα ολοένα και αυξάνονται. Θα μπορούσε κάποιος που έχει περισσότερο χρόνο, να μάζευε τις πιο αστείες ιστορίες σε ένα pdf; Πολλές φορές σε διάφορες συνάξεις έτσι για πλάκα προσπαθώ να θυμηθώ διάφορα ευτράπελα από το Ψαλτολόγιο μας, προκειμένου να τα μοιραστώ με τους φίλους. Είναι δύσκολο όμως να ανατρέξω σε τόσες σελίδες για να βρω τις ιστορίες που πραγματικά αξίζουν και πραγματικά είναι πολλές και αξιόλογες.

 

[MTheodorakis]

Μιὰ συλλογή:

 

[souldatos]

Το Σάββατο βρέθηκα σε ένα γάμο σε κάποιο μικρό ορεινό χωριό της Ρούμελης. Ο 80χρονος παπάς της περιοχής (καλύπτει 3-4 χωριά) είχε να κάνει γάμο από το 1969 και δεν τα θυμόταν πολύ καλά. Κάλεσε λοιπόν το νεότερο παπά της παραδίπλα περιοχής (μη φανταστείτε κανένα νεαρό, πατημένα 60 ήταν και αυτός) ο οποίος έχει κάνει 2-3 γάμους τα τελευταία 20 χρόνια και τα έχει πιο φρέσκα! Ο γάμος προγραμματίστηκε για τις 12 το Σάββατο το πρωί και οι παππάδες συναντήθηκαν στις 9 για να διαβάσουν λίγο την ακολουθία!

Άρχισε λοιπόν το μυστήριο και αμέσως φάνηκε ότι υπήρχαν ελλείψεις! Κάθε λίγες φράσεις, πέφταν με τα μούτρα και οι δυο πάνω από το βιβλιαράκι, κάνοντας ενός λεπτού σιγή, μέχρι να βρουν την επόμενη φράση! Ο κουμπάρος γρήγορα άρχισε να κρυφογελάει με το αστείο της κατάστασης, σκουντώντας το γαμπρό.

Και η κορυφή του παγόβουνου δεν άργησε να φανεί. Διαβάζοντας ο (νεότερος) παπάς ότι πρέπει να βάλει τις βέρες στο δεξί, θεώρησε ότι πρόκειται για το δεξί όπως τα βλέπει αυτός. Πάει λοιπόν να βάλει τις βέρες στο αριστερό τους χέρι. Πετάγεται η πεθερά, ενώ ο κουμπάρος με τη βία συγκρατούσε τα γέλια του: "Παπά στο δεξί δε μπαίνουν οι βέρες;".

Και ο παπάς λίγο μπερδεμένος, λίγο εκτεθειμένος: "Αααα, δεν είναι αυτό το δεξί, ε;" Ο κουμπάρος στο τσακ να λυθεί στα γέλια και ο παπάς σπεύδει να διορθώσει το λάθος βάζοντας τις βέρες στο σωστό χέρι... αλλά σε τυχαίο δάκτυλο στον καθένα, προκαλώντας νέο σχόλιο από την πεθερά!!! Ε, μετά από αυτό τον χάσαμε τον κουμπάρο... Πόσο να συγκρατηθεί πια...


ΥΓ. Για τον ηλικιωμένο παπά, μου έλεγε ο ψάλτης του χωριού ότι συχνά μπερδεύει τα Υπέρ Υγείας με τα Υπέρ Αναπαύσεως και μνημονεύει και τους ζωντανούς στα τρισάγια. Όποτε συμβαίνει αυτό, πετάγεται ο ψάλτης φωνάζοντας: "Ζούνε αυτοί, παππούλη!"

 

[παναγιωτης1]

Με χαρά βλέπω ότι οι σελίδες με τα ευτράπελα ολοένα και αυξάνονται. Θα μπορούσε κάποιος που έχει περισσότερο χρόνο, να μάζευε τις πιο αστείες ιστορίες σε ένα pdf; Πολλές φορές σε διάφορες συνάξεις έτσι για πλάκα προσπαθώ να θυμηθώ διάφορα ευτράπελα από το Ψαλτολόγιο μας, προκειμένου να τα μοιραστώ με τους φίλους. Είναι δύσκολο όμως να ανατρέξω σε τόσες σελίδες για να βρω τις ιστορίες που πραγματικά αξίζουν και πραγματικά είναι πολλές και αξιόλογες.

.....υπαρχουν και καμια...χιλιαδα μηνυματα:wink:...κλειδωμενα...με ευτραπελα.....
κανονιστε αν δεν τα διαβαζετε...θα αρχισω να τα ξαναγράφω..

...οσο για το pdf...μη πάρω χαμπάρι ότι εκδόσατε...κάτι......θέλω .....δικαιώματα οκ;;;;

 

[tb---]

Την ώρα που διάβαζαν σήμερα το αγιολόγιο.... την 11 του αυτού μηνός μνήμη κτλ, λέω σε ένα φίλο ψάλτη,

"τη αυτή ημέρα, μνήμη των διδύμων πύργων",

και συνεχίζει αυτός, " των εξ αέρος ανερεθέντων"...

 

[chanendes]

Σήμερα μετά τη Σταυροπροσκύνηση, έβαλαν ένα πανέρι με βασιλικό μπροστά στην εικόνα της Παναγίας στο τέμπλο, για να παίρνει ο κόσμος...
Μια κυρία λοιπόν, πήγε και διάλεγε κλωναράκια, έχοντας κάνει ένα μεγάλο μάτσο....

Οπότε της λέει ο νεωκόρος:

"Βασιλικό παίρνεις κυρά μου... Δεν καθαρίζεις βλήτα για το μεσημέρι...!!!"

 

[παναγιωτης1]

Σήμερα μετά τη Σταυροπροσκύνηση, έβαλαν ένα πανέρι με βασιλικό μπροστά στην εικόνα της Παναγίας στο τέμπλο, για να παίρνει ο κόσμος...
Μια κυρία λοιπόν, πήγε και διάλεγε κλωναράκια, έχοντας κάνει ένα μεγάλο μάτσο....

Οπότε της λέει ο νεωκόρος:

"Βασιλικό παίρνεις κυρά μου... Δεν καθαρίζεις βλήτα για το μεσημέρι...!!!"

Η αλήθεια είναι ....ότι επικρατεί μια τρέλα.....σε ότι μοιράζετε δωρεαν στην Εκκλησία είτε αυτό είναι ,αρτος, αντίδωρο,σταυρολέλουδα, και που να πέσει και καμοια φανουρόπιττα με κανα λουκούμι.....
πανικός.....ορισμενες κυρίες ...έρχονται οργανομένες με τσαντουλες ναυλον, που κρύβουν στις ήδη τεράστιες τσαντες που κουβαλάνε....:wink:
....και που να δέιτε μετά στο μνημοσυνο τι γίνετε ....με τα βουτήματάκια και τα κονιακάκια.....
δύο θα σας πω μόνο....
1- έχω ακούσει κάποιον να παραγγέλνει φραπέ........
2- υπάρχει κάποιος .....που παίρνει πλαστικό ποτήρι του νερου....και ρίχνει μέσα 5-6 σφηνάκια κονιακ-μπομπα ......τη 10τη πρωινή ...παρακαλώ..
....και βγαίνει από κει ωραίος....χικχικ

ΥΓ:που το πήγα που τόφερα....πάλι στα ''μοιραία'' το κατέληξα.....


αααα...δε πάω καλααα

 

[Ηλίας Παπαδόπουλος]

Σχετικό με το θέμα της ώρας έλευσης του επισκόπου στον Όρθρο.

Επίσκοπος: Π. Δημήτριε, την Κυριακή θα λειτουργήσω στην εκκλησία σας.
Ιερέας: Πολύ χαίρομαι σεβασμιώτατε. Τι ώρα θα έρθετε για να ξέρουμε τι ώρα θα πούμε το συναξάρι;
Επίσκοπος: Στις 7:45 ακριβώς.
Ιερέας: Και αν αργήσετε;
Επίσκοπος: Ε! τότε, ότι ώρα και να έρθω, η ώρα θα είναι 7:45.
Ιερέας:

 

[Κωνσταντινου Αλεξανδρος]

Σχετικό με το θέμα της ώρας έλευσης του επισκόπου στον Όρθρο.

Επίσκοπος: Π. Δημήτριε, την Κυριακή θα λειτουργήσω στην εκκλησία σας.
Ιερέας: Πολύ χαίρομαι σεβασμιώτατε. Τι ώρα θα έρθετε για να ξέρουμε τι ώρα θα πούμε το συναξάρι;
Επίσκοπος: Στις 7:45 ακριβώς.
Ιερέας: Και αν αργήσετε;
Επίσκοπος: Ε! τότε, ότι ώρα και να έρθω, η ώρα θα είναι 7:45.
Ιερέας:

Σωστότατος ο Επίσκοπος!!!

 

[dkalpakidis]

Ένας κυριούλης ανεβαίνει δειλά δειλά την πιο προηγούμενη Κυριακή (του πλ α') στο Αναλόγιο μετά το Χερουβικό και αφού χαιρετηθήκαμε "με νεύμα", βοήθησε με τον τρόπο του ισοκρατώντας (δεν ήταν κακός) μέχρι του Κοινωνικού.
Αφού είχα ανοίξει ένα φυλλάδιο φωτοτυπημένο από ένα κλασσικό βιβλίο είχα γράψει από πάνω πρόχειρα "Πέτρου". Λίγο πρίν το "Εις άγιος..." πέταξε την τρομερή ερώτηση:
"...του Γαϊτάνου;... "

 

[PavlosKouris]

Έλιωσες στα γέλια; Κατάφερες να συνεχίσεις;