Γιώργος Μ.
Γιώργος Μπάτζιος
Δεν ξέρω αν σας έχει κάνει εντύπωση που συναντούμε την παραπάνω εικόνα σε διάφορα σημεία της υμνολογία της Αναλήψεως. Διαβάζω τα ακόλουθα στη μελέτη που μνημονεύσαμε εδώ:
[...]
Στους ύμνους της Αναλήψεως έχουμε τέσσερα τροπάρια όπου γίνεται λόγος για «ερυθρά ιμάτια» που διακρίνουν οι άγγελοι να φέρει ο Κύριος κατά την ανάληψή Του. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, όπως εξάλλου σημειώνεται σε δύο από αυτά, ότι η συγκεκριμένη διατύπωση αποτελεί αναφορά στα σύμβολα του πάθους, στα στίγματα από τα καρφιά και τη λόγχη που φέρει το σώμα του Χριστού. Χαρακτηριστικά σημειώνεται: «Τι ερυθρά τα ιμάτια, σαρκός του ενωθέντος παχύτητι;… πάθους τιμίου θεία, φέροντες σύμβολα.» και στο δεύτερο Απόστιχο του μεγάλου Εσπερινού της Αναλήψεως οι άγγελοι εκπλήττονται στη θέα του Κυρίου, κατά την ανάληψη διατυπώνοντας: «… Και ίνα τι αυτού ερυθρά τα ιμάτια; Εκ Βοσόρ ήκει, όπερ εστί της σαρκός…..». Ο συγκεκριμένος στίχος, ο οποίος έχει άμεση επίδραση από την Προφητική γραμματεία της Παλαιάς Διαθήκης, τον Ησαΐα ειδικότερα, δηλώνοντας τα στίγματα του πάθους του Χριστού στο σώμα Του, φαίνεται να παρουσιάζει ομοιότητες, ως προς τη διατήρηση των «συμβόλων του πάθους» στον Κύριο, με το Γ΄ τροπάριο του Κανόνα του Μεγάλου Σαββάτου, όπου σημειώνεται ότι συναντώντας ο Άδης το Λόγο, γέμισε με πικρία βλέποντας άνθρωπο θεωμένο, που έφερε στο σώμα Του πλήθος πληγών.
Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι η διαπίστωση στιγμάτων στο Χριστό, κατά την ανάληψή Του, αφενός έχει αντιδοκητικό χαρακτήρα, -πιστοποιώντας την πραγματικότητα του πάθους του Χριστού, κατά την ανθρωπότητα, δηλαδή σαρκί-, και αφετέρου συνδέεται και με τη λεγόμενη αντίδοση ή κοινοποίηση των ιδιωμάτων στο πρόσωπο του Λόγου.
[.....]
Στους ύμνους της Αναλήψεως έχουμε τέσσερα τροπάρια όπου γίνεται λόγος για «ερυθρά ιμάτια» που διακρίνουν οι άγγελοι να φέρει ο Κύριος κατά την ανάληψή Του. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, όπως εξάλλου σημειώνεται σε δύο από αυτά, ότι η συγκεκριμένη διατύπωση αποτελεί αναφορά στα σύμβολα του πάθους, στα στίγματα από τα καρφιά και τη λόγχη που φέρει το σώμα του Χριστού. Χαρακτηριστικά σημειώνεται: «Τι ερυθρά τα ιμάτια, σαρκός του ενωθέντος παχύτητι;… πάθους τιμίου θεία, φέροντες σύμβολα.» και στο δεύτερο Απόστιχο του μεγάλου Εσπερινού της Αναλήψεως οι άγγελοι εκπλήττονται στη θέα του Κυρίου, κατά την ανάληψη διατυπώνοντας: «… Και ίνα τι αυτού ερυθρά τα ιμάτια; Εκ Βοσόρ ήκει, όπερ εστί της σαρκός…..». Ο συγκεκριμένος στίχος, ο οποίος έχει άμεση επίδραση από την Προφητική γραμματεία της Παλαιάς Διαθήκης, τον Ησαΐα ειδικότερα, δηλώνοντας τα στίγματα του πάθους του Χριστού στο σώμα Του, φαίνεται να παρουσιάζει ομοιότητες, ως προς τη διατήρηση των «συμβόλων του πάθους» στον Κύριο, με το Γ΄ τροπάριο του Κανόνα του Μεγάλου Σαββάτου, όπου σημειώνεται ότι συναντώντας ο Άδης το Λόγο, γέμισε με πικρία βλέποντας άνθρωπο θεωμένο, που έφερε στο σώμα Του πλήθος πληγών.
Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι η διαπίστωση στιγμάτων στο Χριστό, κατά την ανάληψή Του, αφενός έχει αντιδοκητικό χαρακτήρα, -πιστοποιώντας την πραγματικότητα του πάθους του Χριστού, κατά την ανθρωπότητα, δηλαδή σαρκί-, και αφετέρου συνδέεται και με τη λεγόμενη αντίδοση ή κοινοποίηση των ιδιωμάτων στο πρόσωπο του Λόγου.
[.....]