Ναι, γνωρίζω και περίπτωση που στάλθηκε εξώδικο!Ναι, έχει πάντα έτοιμο τον δικηγόρο ο Πέτρος για τέτοιες περιπτώσεις.
Tί πιο θεμιτό και επιθυμητό από την συνεχή βελτίωση! Κατά τη γνώμη μου, στην μελοποίηση ύμνων δεν έχουμε να κάνουμε με καθαυτό σύνθεση, αλλά με εύστοχη (ή λιγότερο εύστοχη) επιλογή γραμμών. Ο Πέτρος και άλλοι παλαιοί δίνουν την εντύπωση συχνά ότι δεν το "είχαν" ή δεν τους ένοιαζε. Αλλά και στα παππαδικά μέλη δεν πάει πίσω σε... βαρεμάρα!
Αλλά και στα παππαδικά μέλη δεν πάει πίσω σε... βαρεμάρα!
πηρα ενα δοξαστικο του πετρου και του αφαιρεσα ορισμενες γραμμες ενω του προσθεσα αλλες πιο μελωδικες
Ο Πέτρος και άλλοι παλαιοί δίνουν την εντύπωση συχνά ότι δεν το "είχαν" ή δεν τους ένοιαζε. Αλλά και στα παππαδικά μέλη δεν πάει πίσω σε... βαρεμάρα!
Έχουν συζητηθεί αυτά και αλλού. Προσωπικά αν και εκτιμώ πολύ το έργο του π.Κωνσταντίνου σε ζητήματα τυπικού, αποφεύγω συστηματικά να ψάλλω τα μέλη που έχει τονίσει "σωστά". Θα αποφύγω να μιλήσω για τα μέλη νεοτέρων που είναι "πιο μελωδικά" και "ενδιαφέροντα" και "δεν προξενούν χασμουρητά" γιατί θα θεωρηθώ εμπαθήςΣυγκρίνετε τον τονισμό ιδιομέλων από Π. Λ. και από Κων/νο Παπαγιάννη
Σύνθεση ὀνομάζεται αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ ὑποστηρίζετε ὅτι δὲν εἶναι. Ἡ ἐτυμολογία τῆς λέξεως δὲν ἀλλάζει στὴν μουσικὴ καλλιτεχνικὴ δημιουργία, παράδειγμα στὴν κλασικὴ μουσικὴ τῆς δύσεως ποὺ οἱ ἁρμονικὲς συγχορδίες δὲν εἶναι μόνο συγκεκριμένες, ἀλλὰ πολλὲς φορὲς τοποθετοῦνται (χτίζονται) καὶ μὲ συγκεκριμένη ἀκολουθία. Στὴν δὲ μουσική μας ποὺ ποτὲ δὲν ἦταν τονικὴ ἀλλὰ φραστική, αὐτὸ παίρνει ἀκόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, ἐφ' ὅσον οἱ «ἐπιλογὲς γραμμῶν» εἶναι ἀκόμη καὶ σήμερα (γι' αὐτοὺς ποὺ ξέρουν νὰ συνθέτουν τέλος πάντων) τὸ μόνο συστατικὸ μὲ τὸ ὁποῖο μελοποιοῦμε - συνθέτουμε - τονίζουμε.Κατά τη γνώμη μου, στην μελοποίηση ύμνων δεν έχουμε να κάνουμε με καθαυτό σύνθεση, αλλά με εύστοχη (ή λιγότερο εύστοχη) επιλογή γραμμών.
Η μόλυνση του περιβάλλοντος, η εξάρτηση μας από τις μηχανές , ο πυρηνικός εξοπλιστικός παραλογισμός αυτά είναι φαινόμενα των τελευταίων δεκαετιών , δεν έχει να κάνει με αυτή την παρακμή που μιλούσαν πάντα και εννοούσαν την ηθική παρακμή.Αυτό με την εποχή γενικότερης παρακμής το ακούμε εδώ και αιώνες, μπορεί να γίνει λίγο πιο συγκεκριμένο;
Προσωπικά δεν το έχω αντιμετωπίσει αυτό που αναφέρεις ίσως γιατί ψάλλω αυτά που μπορώ και όχι αυτά που ξέρω αλλά δεν μου ταιριάζουν.Το λάθος είναι να προσπαθείς να ψάλλεις πράγματα που δεν σου πάνε ή δεν τα έχεις ψάξει καλά και αυτό δυστυχώς το έχω δει σε πολλούς ψάλτες. Εκεί αγχώνεσαι η φωνή σου δεν σε υπακούει κάνεις και κάποια φάλτσα και αυτό το αποτέλεσμα περνάει και στον κόσμο. Και επειδή πιστεύω ότι ο κόσμος καταλαβαίνει αυτά που ακούει , δυσανασχετεί και βαριέται. Η παγίδα είναι να νομίζεις ότι το αναλόγιο είναι μέσο αυτοπροβολής και καταξίωσης τότε ξεφεύγεις. Και ας μου επιτραπεί να αναφέρω ένα περιστατικό για να γίνω πιο συγκεκριμένος " κάποτε προσκλήθηκα να βοηθήσω σε ένα ναό που πανηγύριζε στα εννιάμερα της Κοιμήσεως στην επαρχία, πλαισίωναν τα στασίδια αρκετοί ψάλτες της περιοχής .Ο πρωτοψάλτης περιορισμένων δυνατοτήτων,μουσικών και φωνητικών έπιασε το "Θεαρχίω νεύματι" από Δι. Το αποτέλεσμα ήταν να φωνάζουμε και ο κόσμος να κοιτάζει τους ψάλτες με θλίψη και απελπισία. Ένα τόσο ωραίο μάθημα και το εκτελέσαμε στα δυο μέτρα. Στο τέλος είπα στον " πρωτοψάλτη" ότι η βάση του δοξαστικού ήταν ψηλά ό Πρίγγος το έλεγε από Γα και συ το πήρες από Δι ; και τότε ο προσκεκλημένος Λαμπαδάριος που ψάλλει και σε περικαλλή ναό των Αθηνών γελώντας σαρκαστικά είπε " Χα Χα τον σκίσαμε τον Πρίγγο" έχασα πάσα ιδέα ποτέ δεν έψαλλα πάλι μαζί τους". Οπότε καταλαβαίνεται ότι το πρόβλημα δεν είναι τα μαθήματα αλλά εμείς που έχουμε χάσει το μέτρο.Συμφωνώ ότι τα κλασικά ή μάλλον τα προ-κλασικά μαθήματα (Δανιήλ & Πέτρος) έχουν μια περίεργη ομορφιά, η οποία οφείλεται στον ιδιαίτερο χειρισμό των μουσικών γραμμών. Στον περισσότερο κόσμο φαίνονται βέβαια ξένα όλα αυτά, πολύ ανατολίτικα και ολίγον βαρετά. Ψάλλοντάς τα μπορεί και συ να χαρακτηρισθείς αντιστοίχως, ή και πως δεν το 'χεις. Και έχω παρατηρήσει ότι οι "πετυχημένοι ψάλτες" και οι κεντρικοί ναοί τα αποφεύγουν προς όφελος "μελωδικότερων" ή "αρμονικότερων" συνθέσεων και όχι απαραίτητα μοντέρνων. Αυτό θα μπορούσε να μας προβληματίσει, πώς δηλαδή θα γινόταν εφικτό ο κόσμος να αγαπήσει και πάλι τα παλαιά μέλη.
Ἢ μήπως τὸ παρακάτω θεωρεῖτε ὅτι ἀποτελεῖ τεκμήριο;Ωστόσο τα παλαιά τα συνιστούν μόνο για μάθημα και όχι για το αναλόγιο διότι οι εποχές έχουν αλλάξει και ο κόσμος δεν τα θέλει αυτά.
Σὲ ποιό σημεῖο τῆς σύγχρονης ἐκκλησιαστικῆς πραγματικότητας οἱ ἐπιλογὲς τῶν ψαλτῶν ἀντικατοπτρίζουν τὴν βούληση τοῦ ἐκκλησιάσματος καὶ ὄχι τὴν προσωπική τους καὶ μόνο;Πχ πόσοι λένε χερουβικά Θεωδώρου Φωκαέως; Ή παλαιότερων; έως τον Πέτρο πάντα. Δεν μιλώ για προ του Πέτρου, εκεί πάμε αλλού.
Ένας σοβαρός ψάλτης θα πρέπει να γνωρίζει ότι σκοπός του επίσης είναι να προκαλέσει στο εκκλησίασμα κατάνυξη και να το βοηθήσει να προσευχηθεί . Αν επιλέγει να ψάλλει αυτά που ικανοποιούν μόνο τον ίδιο τότε με συγχωρείτε αλλά δεν ψάλλει αλλά αυτοπροβάλλεταιΣὲ ποιό σημεῖο τῆς σύγχρονης ἐκκλησιαστικῆς πραγματικότητας οἱ ἐπιλογὲς τῶν ψαλτῶν ἀντικατοπτρίζουν τὴν βούληση τοῦ ἐκκλησιάσματος καὶ ὄχι τὴν προσωπική τους καὶ μόνο;
Ένας σοβαρός ψάλτης θα πρέπει να γνωρίζει ότι σκοπός του επίσης είναι να προκαλέσει στο εκκλησίασμα κατάνυξη και να το βοηθήσει να προσευχηθεί . Αν επιλέγει να ψάλλει αυτά που ικανοποιούν μόνο τον ίδιο τότε με συγχωρείτε αλλά δεν ψάλλει αλλά αυτοπροβάλλεται
συμφωνω με το φιλο και συμπληρωνω οτι μια γραμμη να αλλαχτει σε ενα κλασικο κειμενο τοτε παυει να ειναι πλεον κλασικο και θεωρειται διασκευη .εγω το ονομαζω π.χ. ''δοξαστικο παρα διαφορων μουσικοδιδασκαλων΄΄ η ΄΄χερουβικο παρα διαφορων..΄΄ κλπ.Σ' αυτό το σημείο χρειάζεται να διευκρινισθεί εάν η λεγόμενη σύνθεση αφορά μέλη που θα δημοσιευθούν ή γίνεται για προσωπική χρήση.
Στην πρώτη περίπτωση καλό θα είναι να αναφέρεται η προέλευση κάθε στοιχείου, τόσο το πρωτότυπο, όσο και το εισαχθέν, γιατί κι αυτό κάπου το άκουσες, αποκλείεται να το βρήκες μόνος σου. Κι όλα αυτά όχι τόσο για ηθικούς λόγους αλλά για ωφέλεια του κοινού, στο να μάθει την ιστορία της βυζαντινής μουσικής και να καταλαβαίνει τι ακούει. Οι συνθέτες κάθε εποχής εκφράζουν κάποιες αντιλήψεις.
Στη δεύτερη περίπτωση που η σύνθεση απλά θα ψαλεί στην εκκλησία, προφανώς δεν μπορείς να αναφέρεις κάπως τα παραπάνω στοιχεία, παρά μόνο στους παρευρισκόμενους στο αναλόγιο..
Αυτό με την εποχή γενικότερης παρακμής το ακούμε εδώ και αιώνες, μπορεί να γίνει λίγο πιο συγκεκριμένο;
Συμφωνώ ότι τα κλασικά ή μάλλον τα προ-κλασικά μαθήματα (Δανιήλ & Πέτρος) έχουν μια περίεργη ομορφιά, η οποία οφείλεται στον ιδιαίτερο χειρισμό των μουσικών γραμμών. Στον περισσότερο κόσμο φαίνονται βέβαια ξένα όλα αυτά, πολύ ανατολίτικα και ολίγον βαρετά. Ψάλλοντάς τα μπορεί και συ να χαρακτηρισθείς αντιστοίχως, ή και πως δεν το 'χεις. Και έχω παρατηρήσει ότι οι "πετυχημένοι ψάλτες" και οι κεντρικοί ναοί τα αποφεύγουν προς όφελος "μελωδικότερων" ή "αρμονικότερων" συνθέσεων και όχι απαραίτητα μοντέρνων. Αυτό θα μπορούσε να μας προβληματίσει, πώς δηλαδή θα γινόταν εφικτό ο κόσμος να αγαπήσει και πάλι τα παλαιά μέλη.
Με χαρά πάντως παρατηρώ νέους ανθρώπους να ξεπερνούν το δισταγμό να ψάλουν πχ ένα χερουβικό ή κοινωνικό που ξεκινά από κάτω Δι, όπως το προχθεσινό κοινωνικό του Δανιήλ. Μέχρι τώρα αυτό θεωρείτο πολύ extreme..