tsak77
Χρῆστος Τσακίρογλου
Χριστός Ανέστη πάτερ.
Συγχωρέστε με, αλλά δεν είναι λίγο υποκειμενικό αυτό; Προσωπικά δεν με τρελαίνει ο βαρύς εκ του Γα (εναρμόνιος), είναι λόγος αυτός για την προσπάθεια της κατά το δυνατόν απόρριψής του από τις Ιερές μας Ακολουθίες; Κάπου πριν μερικές μέρες στο Συναξάριο αναφέρθηκε το: οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι Πατέρες... Και επειδή και η Θεολογία, αλλά και η ψαλτική έχουν από ένα σύνολο "Πατέρων" (έναν εκ των οποίων επέλεξα να κοσμεί και τις εδώ κουβέντες μας ως αβατάρ) οι οποίοι θέσπισαν κάποια πράγματα, προσωπικά προσπαθώ να κάνω υπακοή...Ωραίο το Κλιτόν αλλά όχι παντού.
όπως και νά΄χει είναι άνοστο.
Για το αν έχει ή όχι τελικά ήχο αυτή η ροή της Θ. Λειτουργίας, θα σας πρότεινα αν δεν το έχετε ήδη κάνει, να παρακολουθήσετε μία συζήτηση που έγινε εδώ. Και μία προσωπική διπλή απορία επ' αυτού: Σταματάει η κατάνυξη μετά το τέλος του δύναμις και την έναρξη των αναγνωσμάτων (Αποστόλου και Ευαγγελίου); Υπάρχουν μη κατανυκτικοί ήχοι στην ψαλτική τέχνη; Ως προσωπική άποψη είναι απολύτως σεβαστή πάντως.Το χρησιμοποιούμε στο Ιερό Ευαγγέλιο στον Απόστολο και σε κάποια άλλα σημεία οπως π.χ στο διάστημα μεταξύ των Αντιφώνων.
Τι γίνεται όμως όταν η ροή της Θείας Λειτουργίας ψάλεται σε α' - πλ α' ήχο ή σε κάποιο εναρμόνιο γένος και ξαφνικά παρεμβάλλεται απο τον διάκονο ή τον ιερέα ένα ψυχρό Κλιτόν; Εκεί κάτι παγώνει, σταματάει απότομα η κατανυκτική ατμόσφαιρα (προσωπική άποψη) που επικρατεί μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Συμφωνώ και επαυξάνω γέροντα.Δε θα πω περισσότερα. Η καλή συνεργασία και το εγκάρδιο κλίμα μεταξύ ιερέων και ψαλτών μπορούν να βοηθήσουν πνευματικά και τους ιδίους αλλά και τις ψυχές που εκκλησιάζονται.
Την ευχή σας.με αγάπη και εκτίμηση π. Γεώργιος
Last edited: