Ἰδού τώρα ὕστερα ἀπό μίαν μακράν πορεία εἰς τούς ἀτραπούς τῆς μουσικῆς ἀνακαλύπτω καί ἀναθεωρῶ τήν ἄποψίν μου, ὅτι ἔχει ἀπολεσθεῖ ὁ συνδετικός κρίκος μεταξύ τῆς παλαιᾶς στενογραφικῆς γραφῆς καί τῆς νέας. Ὁ σεβαστός πατήρ Νικόλαος μέ τόν ὁποῖον ἐπικοινωνῶ διά ἠλεκτρονικοῦ τάχ/μείου, καί πού ἔχει τήν καλοσύνη καί ὑπομονήν νά ἀπαντᾶ στίς ἐρωτήσεις μου, (πού μόνο γέλωτα μποροῦν νά προκαλέσουν εἰς ἕνα εἰδικόν) εἶναι ἁπτό παράδειγμα. Εἴθε ὁ Θεός νά τόν ἐνδυναμώνει γιά νά συνεχίσει τήν ἀνεκτίμητη προσφορά του.
Ὡραιότατο τό χερουβικό πού παρατίθεται, ἄν καί ἡ ἐκτέλεσή του εἰς τόν ναόν μπορεῖ νά γίνει μέ εἰδικές συνθῆκες, ὅπως ἡ ἀγρυπνία.
Μέ ἀγάπη Χριστοῦ
Ἀθανάσιος Μπακαλούδης