Να ευχαριστήσω τον φίλο Αντώνη για την πολύ ωραία απόδοση του αργοσύντομου "Τη υπερμάχω"
Η φωνούλες και τα γκρεμίσματα δεν αναιρούν την αξία του ψαλλομένου ύμνου, αντιθέτως αναδεικνύουν την αξία του ψάλλοντος ο οποίος και με αντιξοότητες καταφέρνει να αποδώση τέλεια το μάθημα.
Εύγε Αντώνιε.
Δάσκαλε, πάλι στη σέντρα με έβγαλες φέτος!Θέλω να πιστεύω οτι η μπαλιά σου βρήκε ανταπόκριση!Φέτος με τα ίδια πρόσωπα όπως και πέρισυ,χωρίς όμως μπίλιες..... και με πιο γεμάτο (πιστεύω) ήχο λόγω αλλαγής μικροφώνου.Πάντα γεια και καλή δύναμη
Αγαπητοί από την χθεσινή ακολουθία επισυνάπτω την ωραιότητα. Αναλογιζόμουν, την ώρα εκείνη ότι, η μουσική μας πρέπει να υπηρετεί την σωτηριώδη αφήγηση κάτι που δυστυχώς εγώ δεν μπορώ να καταφέρω διότι πολύ απλά αυτό είναι χάρισμα που χαρακτηρίζει τους μεγάλους της τέχνης μας.Παρηγοριά για μένα η εξυπηρέτηση- κατά το δυνατόν- του αναλογίου.Ευχή να προσπαθήσουν οι νεώτεροι σε αυτό το μονοπάτι.Πάντα γεια