Αυτό εννοούσα, κ. Καλλίμαχε, ότι είναι εις γνώση μου (από τρίτους), αν μιλάμε για τον ίδιο χώρο -οι λεπτομέρειες δημόσια δεν έχουν σημασία (ούτε και θεωρώ ότι είναι κατ' ανάγκην αρνητικό γεγονός, αφήστε που θα μπορούσε να γίνεται και κατόπιν αμοιβαίας επιθυμίας). Το πρόβλημα είναι αλλού κατά τη γνώμη μου: ότι τα έσοδα των ναών μειώνονται δραματικά. Στο κεράκι πια ρίχνουν σεντς οι πιστοί -το έχω κάνει κι εγώ. (Φίλος επίτροπος μου έλεγε ότι βρίσκουν τρύπιες δεκάρες ή ροδέλες για βίδες ακόμα). Δεν δραματοποιώ τα πράγματα και είμαι γενικά (όχι ειδικά) αισιόδοξος, αλλά το ερώτημα της δημοσκόπησης είναι πραγματικό, όχι ρητορικό, γιατί θα αφορά πολλούς από εμάς σε λίγο καιρό. Ίσως θα αφορά όλους που δεν ψάλλουν σε μεγάλο, κεντρικό ναό. Και θα φταίει όχι η "άδικη" προϊσταμένη αρχή, αλλά η κρίση που συμπαρασύρει τα πάντα, γιατί όχι και τις προσόδους των ναών.
Αλλά με αφορμή αυτό το υπαρκτό ερώτημα, άλλο θέλησα να δείξω: ότι σχεδόν κανείς δεν μπορεί να δει την ψαλτική αμιγώς ως επάγγελμα. Ακόμα κι αν δεν την βλέπει ως διακονία προς την εκκλησία, όμως είναι το μεράκι του, η τέχνη του, για την οποία θυσίασε πολλά. Θα την πρόσφερε λοιπόν και αφιλοκερδώς, αν δεν είχε άλλη επιλογή.
Καταλήγω ότι όλη η συζήτηση για εργασιακά δικαιώματα, διεκδικήσεις κ.λπ. προϋποθέτουν μια διοικούσα αρχή (ενορία, μητρόπολη κ.λπ.) που μπορεί και να τα καταστρατηγεί. Όταν όμως αυτή η αρχή, παρά την καλή της θέληση δεν μπορεί ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ να ανταποκριθεί, τότε οι όροι της συζήτησης αλλάζουν. Θα πρέπει κάποια στιγμή να γίνει και αυτή η συζήτηση - που είναι νομίζω πιο δύσκολη.
