Να σας πω για την πόλη μου τη Θεσσαλονίκη. Μετά από το 1952 που εκτοπίστηκε η τετράφωνη χορωδία από την Αγία Σοφία όταν πήγε ο Ταλιαδώρος (ο Παναγιωτίδης και ο Δάφφας έψαλλαν μόνο Όρθρο όταν ήταν πρωτοψάλτες στο ναό, τη Λειτουργία την έλεγε χορωδία), η επόμενη εμφάνιση της πολυφωνίας έγινε επί του μακαριστού κυρού Λεωνίδου Παρασκευοπούλου, Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης επί Ιερωνύμου, ο οποίος αξίωνε από το Χρύσανθο το Θεοδοσόπουλο να ψάλλει στον Άγιο Δημήτριο τη Θεία Λειτουργία πολυφωνικά, και ο Χρύσανθος δεν το αρνιόταν, τουλάχιστον όταν λειτουργούσε ο δεσπότης. Υπάρχει και ηχογράφηση στο forum, μάλλον μεταγενέστερη, με το χορό του Χρυσάνθου σε πολυφωνία.
Απ' ότι έχω ακούσει, γενικά υπήρχε αυτή η τάση την περίοδο εκείνη. Ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κυρός Ιερώνυμος ήταν ιερέας των ανακτόρων, όπου κατά κανόνα επικρατούσε η πολυφωνία. Ακόμη, στελέχη των αδελφοτήτων που ανήλθαν στην ιεραρχία προωθούσαν τέτοιες πρακτικές ως πιο λαοφιλείς. Πάντως, οι μεγάλες συναυλίες του Στανίτσα, των Θεσσαλονικέων και άλλων βυζαντινών χορών έγιναν με στόχο την ανάδειξη του κάλλους της βυζαντινής μουσικής ώστε να μην εκτοπιστεί και, κατά πώς φαίνεται, πέτυχαν το στόχο τους!
Αν μπορεί κάποιος να μας ενημερώσει πληρέστερα, ας το πράξει, έχει μεγάλο ενδιαφέρον το θέμα.