Διευκρύνισα με ποια έννοια το θεωρώ αλλοίωση. Αν αφαιρεθούν τα πρόσθετα θα έχουμε το πρωτότυπο, ουδείς το αντιλέγει και μπράβο στους εκδότες που έβγαλαν, έστω και με αυτόν τον τρόπο, το άγνωστο κείμενο του Κουκουζέλους. Όμως, όσο δεν αφαιρούνται οι προσθήκες, συνιστούν αλλοίωση του μέλους.
Με φέρνετε σε δύσκολη θέση διότι έτυχα να μαθητεύσω για ένα χρόνο στον π. Νεκτάριο, στο α' έτος της μουσικής στη σχολή της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, και μέχρι τώρα φρόντιζα επιμελώς να μην αναφερθώ στο πρόσωπό του, το οποίο σέβομαι. Όταν ο δάσκαλός σου, όμως, σου ψάλλει με τρόπο συνωμοτικό την κλίμακα του πλ. δ' με εντονότατες έλξεις στους φθόγγους Πα, Γα κλπ, φυσικά αφού σου έχει πρώτα μάθει τη σωστή, διευκρυνίζοντας ότι, ναι μεν έτσι είναι (με έντονες έλξεις), αλλά εδώ (στη σχολή που διευθύνει ο Χ. Ταλιαδώρος) δεν τα πολυδέχονται αυτά, όταν σε βάζει στο τρυπάκι να κονσερβοποιείς την ανάλυση πχ του ψηφιστού (ανεβαίνοντας πρώτα δύο φθόγγους και ξανακατεβαίνοντας), πάλι με την ίδια διευκρύνιση, όταν σου λέει ότι κανονικά στις χορωδίες ο χοράρχης είναι μαζί με το χορό, λέει μόνος του το αργό αρχαίο απήχημα και μόλις τελειώνει μπαίνουν οι ισοκράτες κλπ κλπ, χωρίς φυσικά να αναφέρει σε όλα αυτά την πηγή των πληροφοριών αυτών, σε κάνει αυτομάτως να αποζητάς το «ιδανικό» που διδάχτηκες, που δεν ακούς από την πλειοψηφία των ψαλτών, και να επαναπαυτείς μόλις πρωτοακούσεις ΕΛΒΥΧ. Το έπαθα, πέρασα αυτή τη φάση μου, διάβασα μετά κάποια πράγματα στο τότε αναπτυσσόμενο και εβδομαδιαίως ανανεούμενο cmkon.org, άκουσα πολλούς παλαιούς Πολίτες, Αγιορείτες, Θεσσαλονικείς κλπ, πήγα και στον Γεωργιάδη και κατάλαβα την παρεκτροπή της τακτικής αυτής. Ο π. Νεκτάριος, καίτοι μαθητής του Καραμάνη και ένθερμος θιασώτης του Στανίτσα, με αυτά που μου δίδαξε με οδήγησε σε άλλους δρόμους. Δεν τον αδικώ, αυτά πιστεύει ο άνθρωπος, αυτά διδάσκει. Σαφώς όμως τοποθετείται η διδασκαλία του στα πλαίσια της σχολής Καρά και των επιγόνων του.
Δεν θεωρώ υγιές να μελετάται πανεπιστημιακώς κάποιος για το έργο του πριν αυτό ολοκληρωθεί. Το είπα και παραπάνω, και για τον Αστέρη να γινόταν η διπλωματική, τον οποίο εκτιμώ βαθύτατα, την ίδια τοποθέτηση θα είχα. Και ακόμη, σας διαβεβαιώ ότι είμαι πολύ χαλαρός...
Όλες αυτές δεν τις κάνω. Κάνω αυτές που διδάχτηκα και αυτές που άκουσα. Το θέμα με τις έλξεις είναι ότι, βλέποντάς τες καταγεγραμμένες, ασυναίσθητα τις κάνω εντονότερες αλλά και σε σημεία που δε θα έκανα αλλοιώς. Γιατί το μάτι διαβάζει ό,τι βλέπει και θέλει εξάσκηση βλέποντας τις έλξεις να κρίνεις κάθε φορά αν και κατά πόσο πρέπει να λεχθούν...
Δεν το έγραψα για σας αυτό! Αντίθετα, σας αντιπαρέβαλα σε αυτή την τακτική. Σε άλλο μήνυμα ήταν απάντηση. Όταν λέω γαλαρία, εννοώ τη θεατρική γαλαρία, με τα επιφωνήματα του τύπου «ου, μπου, μπράβο» κλπ, που εν προκειμένω επεκτείνονται και σε επιφωνήματα αυτών που ζητωκραυγάζουν παρακολουθώντας καβγάδες στο δρόμο: «πω! τι σου είπε!», «τον άδειασες, ρόμπα τον έκανες» κλπ...