duodim
Δημήτρης Δημητρακόπουλος
Ανοίγω σήμερα στην παρούσα υποεννότητα νέο θέμα για τον εκ Σμύρνης σημαντικότατο μουσικοδιδάσκαλο και ιεροψάλτη Μιχαήλ Ν. Περπινιά (1903-1975), δάσκαλο πολλών σύγχρονων ψαλτών και μουσικολόγων.
Ο γιός του Νίκος με τη σύζυγό του, μου εμπιστεύθηκαν πρόσφατα το αρχείο του για μελέτη και έρευνα. Εκεί βρέθηκαν, πέραν των βιβλίων, μουσικών χειρογράφων κ.α. και ηχητικά ντοκουμέντα. Ευγενικά, συμφώνησαν για τη δημοσιοποίηση αυτού του σημαντικού υλικού, το οποίο απαιτεί αρκετό χρόνο για έρευνα και μελέτη. Σταδικά και στο forum θα παρέχονται τεκμήρια από αυτό το αρχείο, με τη βεβαιότητα, ότι πέραν από τη συναισθηματική αξία για πολλούς συναδέλφους, αποτελούν και υλικό που αφενός θα συνδράμει στη μελέτη της μουσικής μας και θα είναι χρήσιμο για τους σύγχρονους ερευνητές της, αφ' ετέρου θα δώσει αφορμή για γόνιμη συζήτηση και απόψεις.
Θα παρακαλούσα τον Δημήτρη, αν είναι δυνατόν στην ενότητα ηχογραφήσεις να ανοιχθεί υποενότητα με τον τίτλο "Σμυρναίοι" στην οποία μπορεί να ενταχθεί ο Μ. Περπινιάς.Σήμερα, δίνομε ένα σύντομο βιογραφικό του σημείωμα και επισυνάπτουμε ηχητικό υλικό που επεξεργαστήκαμε από μαγνητικό μέσο καταγραφής φωνής(πομπίνα) της δεκαετίας του 1960.
Ευχαριστώ
Δ.Δημητρακόπουλος
Παρέμεινε στη Χίο και στη συνέχεια, αφού υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία, ενεγράφη στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του με την ειδικότητα του δερματολόγου. Κατά τις χρονικές αυτές περιόδους έψαλε σε διάφορους ναούς αλλά και δίδασκε την ψαλτική τέχνη σε πολλούς νέους στο Αίγιο και στην Αθήνα
Στη συνέχεια επανέρχεται στη Χίο και εγκαθίσταται εκεί οριστικά. Ασκεί την ιατρική του ειδικότητα, ψάλλει σε διάφορους ναούς και επί πολλά χρόνια στον Ι.Ναό Παναγίας Λετσαίνης. Παράλληλα ιδρύει άτυπη σχολή, στην οποία με περισσή αγάπη, διδάσκει δωρεάν βυζαντινή μουσική. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, εγκαθίσταται, για οικογενειακούς λόγους, στην Αθήνα. Ο θάνατός του ήλθε την 5η Μαίου 1975.
Ο Μιχαήλ Περπινιάς, ήταν, αυτό που λέγεται, « γεννημένος ψάλτης». Γνώριζε σε βάθος τη θεωρία της μουσικής και εκτελούσε με ακρίβεια και πιστότητα τις κλασσικές συνθέσεις των εκκλησιαστικών ύμνων. Διατηρώντας την ψαλτική παράδοση της Σμύρνης, μελοποίησε σε νέες συνθέσεις πολλούς ύμνους.
Επί πέντε δεκαετίες συνέγραφε θεωρητικό της μουσικής με τίτλο «νεώτατον πλήρες θεωρητικόν της καθ’ ημάς Εκκλησιαστικής Βυζαντινής Μουσικής , το οποίο, δυστυχώς, δεν πρόφθασε να εκδόσει.
Δίδαξε πλήθος μαθητών. Πολλοί απ’ αυτούς έγιναν ψάλτες ικανοί, που τιμούν τα ιερά αναλόγια των Εκκλησιών μας, σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Άλλοι, επηρεασμένοι από τη διδασκαλία του, αναδείχθηκαν σπουδαίοι μουσικοδιδάσκαλοι, συνεχίζοντας το έργο του. Όλοι, οι μαθητές του, οι ψάλτες που τον γνώρισαν, τον θυμούνται με αγάπη, τον ευγνωμονούν, σέβονται και τιμούν τη μνήμη του.
Ο γιός του Νίκος με τη σύζυγό του, μου εμπιστεύθηκαν πρόσφατα το αρχείο του για μελέτη και έρευνα. Εκεί βρέθηκαν, πέραν των βιβλίων, μουσικών χειρογράφων κ.α. και ηχητικά ντοκουμέντα. Ευγενικά, συμφώνησαν για τη δημοσιοποίηση αυτού του σημαντικού υλικού, το οποίο απαιτεί αρκετό χρόνο για έρευνα και μελέτη. Σταδικά και στο forum θα παρέχονται τεκμήρια από αυτό το αρχείο, με τη βεβαιότητα, ότι πέραν από τη συναισθηματική αξία για πολλούς συναδέλφους, αποτελούν και υλικό που αφενός θα συνδράμει στη μελέτη της μουσικής μας και θα είναι χρήσιμο για τους σύγχρονους ερευνητές της, αφ' ετέρου θα δώσει αφορμή για γόνιμη συζήτηση και απόψεις.
Θα παρακαλούσα τον Δημήτρη, αν είναι δυνατόν στην ενότητα ηχογραφήσεις να ανοιχθεί υποενότητα με τον τίτλο "Σμυρναίοι" στην οποία μπορεί να ενταχθεί ο Μ. Περπινιάς.Σήμερα, δίνομε ένα σύντομο βιογραφικό του σημείωμα και επισυνάπτουμε ηχητικό υλικό που επεξεργαστήκαμε από μαγνητικό μέσο καταγραφής φωνής(πομπίνα) της δεκαετίας του 1960.
Ευχαριστώ
Δ.Δημητρακόπουλος
Μιχαήλ Ν. Περπινιάς (1903-1975)
(Βιογραφικό σημείωμα)
Ο Μιχαήλ Νικολάου Περπινιάς, ιατρός, μουσικοδιδάσκαλος, μελοποιός και καλλίφωνος ψαλμωδός, γεννήθηκε στη Σμύρνη το έτος 1903. Από έγκυρες πληροφορίες, φαίνεται, ότι σπούδασε στην παλαίφατη Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης. Το 1922, στην καταστροφή της Σμύρνης, μετά από περιπετειώδη καταδίωξη των Τούρκων, κατόρθωσε τελικά να φθάσει και να εγκατασταθεί στη Χίο. Πέραν της εμβριθούς κλασικής του παιδείας, εξαιρετική ήταν η μουσική του παιδεία και κατάρτιση, η γνώση του τυπικού της Εκκλησίας. Γνωρίζοντας σε βάθος Βυζαντινή αλλά και Ευρωπαϊκή μουσική, από τα μελοποιήματά του, διαπιστώνει κανείς τον επηρεασμό του από τις μουσικές συνθέσεις των Πρωτοψαλτών Σμύρνης, Νικολάου Γεωργίου και Μισαήλ Μισαηλίδη.(Βιογραφικό σημείωμα)
Παρέμεινε στη Χίο και στη συνέχεια, αφού υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία, ενεγράφη στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του με την ειδικότητα του δερματολόγου. Κατά τις χρονικές αυτές περιόδους έψαλε σε διάφορους ναούς αλλά και δίδασκε την ψαλτική τέχνη σε πολλούς νέους στο Αίγιο και στην Αθήνα
Στη συνέχεια επανέρχεται στη Χίο και εγκαθίσταται εκεί οριστικά. Ασκεί την ιατρική του ειδικότητα, ψάλλει σε διάφορους ναούς και επί πολλά χρόνια στον Ι.Ναό Παναγίας Λετσαίνης. Παράλληλα ιδρύει άτυπη σχολή, στην οποία με περισσή αγάπη, διδάσκει δωρεάν βυζαντινή μουσική. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, εγκαθίσταται, για οικογενειακούς λόγους, στην Αθήνα. Ο θάνατός του ήλθε την 5η Μαίου 1975.
Ο Μιχαήλ Περπινιάς, ήταν, αυτό που λέγεται, « γεννημένος ψάλτης». Γνώριζε σε βάθος τη θεωρία της μουσικής και εκτελούσε με ακρίβεια και πιστότητα τις κλασσικές συνθέσεις των εκκλησιαστικών ύμνων. Διατηρώντας την ψαλτική παράδοση της Σμύρνης, μελοποίησε σε νέες συνθέσεις πολλούς ύμνους.
Επί πέντε δεκαετίες συνέγραφε θεωρητικό της μουσικής με τίτλο «νεώτατον πλήρες θεωρητικόν της καθ’ ημάς Εκκλησιαστικής Βυζαντινής Μουσικής , το οποίο, δυστυχώς, δεν πρόφθασε να εκδόσει.
Δίδαξε πλήθος μαθητών. Πολλοί απ’ αυτούς έγιναν ψάλτες ικανοί, που τιμούν τα ιερά αναλόγια των Εκκλησιών μας, σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Άλλοι, επηρεασμένοι από τη διδασκαλία του, αναδείχθηκαν σπουδαίοι μουσικοδιδάσκαλοι, συνεχίζοντας το έργο του. Όλοι, οι μαθητές του, οι ψάλτες που τον γνώρισαν, τον θυμούνται με αγάπη, τον ευγνωμονούν, σέβονται και τιμούν τη μνήμη του.