Στα μοναστήρια αν δεν κάνω λάθος, συνήθως στις πανήγυρες, την παραμονή εκτελούν Μέγα Εσπερινό, Απόδειπνον, και Όρθρο. Την δε επόμενη ημέρα, καθώς μελετήθηκε νωρίτερα, την Ακολουθία της Μεταλήψεως και Θεία Λειτουργία.
Το μόνο κίνδυνο με το να επιβάλουμε αυτήν την τάξη ως γενική (καθώς το βλέπω προσωπικά), είναι ως εξής:
(1) Πολύς κόσμος δεν θα έρχονται για τον εσπερινόρθρο, και μόνο για την Θ. Λειτουργία - ο Όρθρος όμως είναι εκεί που όλο το δόγμα μας προβάρετε, και αν δεν το ακούσει ο κόσμος... στο τέλος θα χαθεί...
(2) Σε χώρες όπου ίδη έχουμε κόψει μέρη από τον Όρθρο και την Θ. Λειτουργία
(γιατί βλέπετε, δεν έχουμε όρεξη να χαλάμε όλη την Κυριακή μας στην εκκλησία
) η Θ. Λειτουργία την Κυριακή δεν θα είναι ούτε μια ώρα - δεν φτάνει που έρχετε πολύς κόσμος μετά το ευαγγέλιο (αν όχι και στην ώρα της Θείας Μετάληψης), στο τέλος θα αποφασίσουνε να μην έρθουνε καθόλου.
Το δίλλημα μας στο εξωτερικό είναι ότι δεν έχουμε εκκλησίες σε κάθε γωνία όπως στην Πατρίδα (το ´χει ο λόγος), και αυτό μαζί με το ότι τα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν λειτουργούν την Κυριακή πρώτου τις 08:00 ή 09:00 δημιουργεί καταστάσεις που συνέχεια ενεργούν ενάντια μας να επιβάλουμε κάποιο σωστό εκκλησιαστικό σύστημα, δηλαδή αρχίζουμε 09:00+ (θυμάμαι όταν ήμουν στην Αθήνα και πήγα εκκλησία πρωί-πρωί και τελείωσε πρώτου τις 11:00! Εδώ είμαστε τυχεροί αν τελειώσουμε πρώτου τις 12:30. Μέχρι να φύγουμε, να πάμε σπίτι είναι 13:30 αν όχι και 14:00 - πάει η ημέρα).
Τουλάχιστον με τον Όρθρο την Κυριακή μαζί με την Θ. Λειτουργία κάτι καταφέρνουμε εδώ στο εξωτερικό και ας είναι κομμένα
.
Παρά το γεγονός αυτό, η ιδέα κάνει εντύπωση, αλλά δεν είναι για όλους τους τόπους, η για γενική τάξη - κατά την ταπεινή μου γνώμη.