Βιβλία "μελοποιίας", έτσι όπως το εννοείς, είναι τα ίδια τα μουσικά βιβλία. Μελέτησε πολύ ... πρώτα τις λεγόμενες κλασσικές εκδόσεις και μετά τις νεότερες. ... Μην περιμένεις... να μάθεις μελοποιία - κονσέρβα από κάποιο έτοιμο βιβλίο. Η μελοποίηση είναι θέμα μουσικής εμπειρίας και μουσικής αντίληψης. Άμα "χορτάσεις" με τους ήχους, τότε θα μπορείς να ψάλλεις "απέξω" και να " μελοποιήσεις".
Έτσι είναι. Αλλά για τη διδασκαλία (δηλ. τόσο για τον δάσκαλο όσο και για τον μαθητή) χρειάζεται ένας (γραπτός) οδηγός. Είναι χρήσιμο να σου επισημάνει κι ο δάσκαλος πράγματα που ίσως θα ανακάλυπτες και μόνος σου, αλλά μετά από πολλή... περιπλάνηση. Από αυτή την άποψη είναι χρησιμότατη η εργασία του π. Εφραίμ.
Ως προς την ίδια την εργασία: φυσικά, η συστηματικότητα και η πληρότητά της με αφήνουν ... "άφωνο" (αν και δεν είναι αυτός ο σκοπός της)! Ωστόσο, ταπεινά φρονώ (χωρίς να μπορώ να το αποδείξω στα γρήγορα/πρόχειρα) ότι στην πράξη (για την μελοποίηση στιχηρών σήμερα) θα αρκούσε (για αρχή της εκμάθησης της "σύνθεσης") μια πολύ περιορισμένη επιλογή από τις χιλιάδες θέσεις της εργασίας. Να το πώ με άλλα λόγια: άλλο πράγμα επιδιώκω πληρότητα, κι άλλο πράγμα δείχνω σε έναν μαθητευόμενο τα πρώτα βήματα της σύνθεσης.
επίσης (με άλλα λόγια): πολλές από τις θέσεις της εργασίας μοιάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους, που θα αρκούσε αντιπροσωπευτικά να παρατεθεί μόνο η μία από τις πολλές όμοιες.
Να θέσω και ένα ζήτημα προς (φιλοσοφική) συζήτηση: Ποιο είναι το κριτήριο για να εντάξουμε ένα μουσικό βιβλίο (της ψαλτικής) στη σχετική ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ των
παραδοσιακών / κλασικών εκδόσεων; Μέχρι πότε ήταν οι "παραδοσιακοί"; Από πότε αρχίζουν οι ("κακοί") νεωτερισμοί και με ποιούς; Ο Νικόλαος πρωτοψ. Σμύρνης είναι κλασικός ή νεωτεριστής; Ο Σ. Αβαγιανός; Ο Γ. Σαρανταεκκλησιώτης;
Άλλο υπο-ερώτημα: Χρειαζόταν/χρειάζεται να ξαναγραφούν εκ νέου δοξολογίες, χερουβικά κλπ τη στιγμή που είχαμε τους "παλαιούς"; (υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι δεν χρειάζεται: επομένως, συμπεραίνω εγώ, ο Πέτρος δεν χρειαζόταν να γράψει π.χ. χερουβικά, γιατί υπήρχαν εκείνα των παλαιοτέρων!)
Και ένα άσχετο, χωρίς ίχνος (θέλω να ελπίζω) κακίας (από μέρους μου): το να λες "ο τάδε είναι ο κορυφαίος σύγχρονος μελοποιός", ενώ [από όσο ξέρω] ο συγκεκριμένος δεν έχει τονίσει [κατά κανόνα] σε πρωτότυπο μέλος νέους ύμνους, αλλά έχει διασκευάσει (ως επί το πλείστον) υπάρχουσες μελοποιίες των γνωστών ύμνων, δείχνει άγνοια άλλων εργασιών από το χώρο της σύνθεσης, που έχουν να επιδείξουν πολύ περισσότερη ποσοτικά και (θέλω να πιστεύω) πλουσιότερη ποιοτικά επίδοση σε "πρωτότυπη" μελοποιία. (μην παρεξηγηθώ για τη σημασία της λ. "πρωτότυπη": νέα επιλογή και συγκόλληση των παραδοσιακών θέσεων για την επένδυση ενός ύμνου που είτε δεν έχει τονιστεί μέχρι σήμερα είτε επιδιώκεται ένας "πιο εύστοχος" τονισμός του.)
Έγραψα τόσα πολλά, που φοβάμαι ότι ο συντονιστής θα "κόψει" το μήνυμά μου. Επίσης, προφανώς μερικά δεν ανήκουν (θεματικά) εδώ.
Σύγγνωτέ μοι διά τον Κύριον!