Δὲν κατανοῶ διατί ὑπάρχει αὐτὴ ἡ ἀπορία. οἱ ὕμνοι τῆς μεγάλης ἑβδομάδος οἱ περιεχόμενοι εἰς τὸ δοξαστάριον τοῦ Πέτρου Πελοποννησίου κατ᾿ ἐξήγησιν μάλιστα Γρηγορίου Λευίτου, ἀμφοτέρων ψαλτῶν τοῦ πατριαρχικοῦ ναοῦ, καὶ τὰ λοιπὰ μέλη τοῦ Πέτρου καὶ τοῦ Γρηγορίου εἰς τὴν ἀκολουθίαν τῆς μεγάλης ῾Εβδομάδος τὴν εὑρισκομένην εἰς τὸ Εἱρμολόγιον ποίαν παράδοσιν ἐκφράζουν;
᾿Επίσης ἡ «μουσικὴ κυψέλη» τοῦ Στεφάνου, λαμπαδαρίου ὄντος πρωτοψαλτεύοντος τοῦ Κωνσταντινου, ἀμφοτέρων ἐπίσης πατριαρχικῶν ψαλτῶν, ποίαν παράδοσιν ἐκφράζει;
Η ερώτησή μου ήταν κάπως ρητορική, καθώς μου φαίνεται οτι επικρατεί η άποψη οτι η επικρατούσα [1] "κλασσική/πατριαρχική" Μεγάλη Εβδομάδα είναι αυτή του Ραιδεστηνού. Συμφωνώ οτι το Δοξαστάριο/Ειρμολόγιο του Πέτρου και η Κυψέλη (που σε γενικές γραμμές φαίνεται να συμβαδίζει) εκφράζουν την παλαιότερη Πατριαρχική παράδοση, η οποία φαίνεται να άλλαξε σε μερικά πράγματα συν τω χρόνω όπως είναι άλλωστε φυσικό. Θα είχε ενδιαφέρον εάν κάποιος έκανε μία μικρή σύγκριση γνωστών μελών της Μ. Εβδομάδος στα πιό κάτω βιβλία τουλάχιστον:
- Δοξαστάριο/Ειρμολόγιο Πέτρου (Γρηγόριο)
- Κυψέλη (Κωνσταντίνο)
- Ραιδεστηνό
- Βουδούρη (Ναυπλιώτη)
- Πρίγγο
Έριξα μία σύντομη ματιά στο "Ερχόμενος ο Κύριος" και στη σύντομη "Κασσιανή" στα τρία παλαιότερα αυτά και είδα μικροδιαφορές στις γραμμές, περισσότερες στου Ραιδεστηνού. Φαίνεται επίσης οτι η σύντομη "Κασσιανή" που ακούμε σήμερα συνήθως είναι ποίημα του Ραιδεστηνού (υπάρχει στο βιβλίο του σαν "υπό του εκδότου" σε πολύ παρόμοια μορφή με τη σύγχρονη απόδοση) και διαφέρει αρκετά από την απλούστερη "Κασσιανή" του Πέτρου και της Κυψέλης. Αυτά τελείως επιφανειακά, θα είχε ενδιαφέρον να σχολιάσει κάποιος/α που έχει ασχοληθεί εκτενέστερα με τη σύγκριση αυτών των εκδόσεων.
Ευχαριστώ.
[1] αυτή που χρησιμοποιείται απόσο ξέρω πιό συχνά από αυτούς που θέλουν να ψάλλουν τη Μ. Εβδομάδα από συνοπτική γραφή.