Το ιδιόμελο αυτό που ψαλλόταν παλαιότερα "εἰς εὐλόγησιν γάμου" υπάρχει σε κάποια -λίγα- παλιά μουσικά χειρόγραφα Κρητικής προέλευσης (Κρήτες μουσικοί του 16ου και 17ου αιώνα κυρίως).
Ένα παράδειγμα είναι το χφ. Σινά 1440, φ. 321β όπου διαβάζουμε:
Δόξα καὶ νῦν εἰς εὐλόγησιν γάμου, καθὼς ψάλλεται παρὰ κὺρ Δημητρίου [Ταμία] α΄ ψάλτου [Κρήτης] [ἦχος] πλ. α΄
Ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας γάμος ἐγένετο παρόντος τοῦ Κυρίου μετά τῆς ἀειπαρθένου· ἔφη ἡ ἄμεμπτος πρὸς τὸν Σωτῆρα οἶνον οὐκ ἔχουσι. Στραφεῖσα δὲ λέγει τοῖς διακόνοις· γεμίσατε τὰς ὑδρίας ὕδατος καὶ ἐποίησαν ὡς ἐδιδάχθησαν. Ὁ δὲ φιλόστοργος καὶ παντοδύναμος Θεὸς εὐλόγησεν καὶ τὸ ὕδωρ οἶνον ἐποίησεν. Ὢ φρικτῶν μυστηρίων, ὢ παραδόξων θαυμάτων! Τίς δύναται ταῦτα ποιῆσαι, εἰ μὴ μόνος Κύριος καὶ Θεὸς τοῦ Ἰσραὴλ, ὁ ὑπ’ ἀγγέλων ἀνυμνούμενος καὶ ὑπὸ τῶν Σεραφεὶμ δοξολογούμενος καὶ ὑπὸ πάσης κτίσεως δορυφορούμενος. Μέγα Σου τὸ ἔλεος καὶ μεγάλη Σου ἡ δύναμις φιλάνθρωπε, δόξα Σοι.
Άλλο ένα παράδειγμα είναι το χφ. Ολυμπιώτισσας 204 (γραμμένο από τον Ανδρέα Σκορδίλη) όπου επίσης υπάρχει μελοποιημένο με ένδειξη ήχου α'
Το ιδιόμελο αυτό, άγνωστο στη σημερινή ακολουθία του γάμου, είναι δημοσιευμένο με μικρές παραλλαγές από τον κώδικα Σινά 977 του 16ου αιώνα από τον Α. Δμητριέβσκη και αναδημοσιευμένο από τον καθηγητή Ι. Φουντούλη*. Ψαλλόταν μετά το Ευαγγέλιο.
* Ι. Φουντούλη, Απαντήσεις εις Λειτουργικάς απορίας τόμ. Δ΄ (401-500), έκδ. Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήνα 1994, απάντηση στην ερώτηση αρ. 409, σσ. 25-26.
Τα παραπάνω από το βιβλίο αριθμός 3
αυτής της σελίδας