Δεν ξέρω αν έχει συζητηθεί κάπου κατά πόσο είναι ορθό ύμνοι να μελοποιούνται και να ψέλνονται σε άλλο ήχο από αυτόν στον οποίο ανήκουν
Σε άλλο θέμα στο Ψαλτολόγιο, είχα διατυπώσει την εξής άποψη(την οποία, δογματικά σχεδόν, θα τηρώ για πάντα): αν θέλουμε κάποτε να επιστρέψουμε στο αρχαίο κάλλος της συμμετοχής όλου του εκκλησιάσματος στις ακολουθίες (με κορυφαία τη Θεία Λειτουργία), θα πρέπει τα μέλη που ψέλνονται να μπορεί να τα μάθει και να τα ψέλνει ο κάθε πιστός (ακόμα και χερουβικά, που λέει ο λόγος!).
Δεν υπάρχει πιστός που να μην ξέρει το "Χριστός ανέστη", το "Τη Υπερμάχω", το Τρισάγιο του Αποστόλου (ενν. σε β' ήχο), το "Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε", το "Την Ωραιότητα", το "Θεοτόκε Παρθένε", το "Είη, το όνομα Κυρίου" κλπ. Πόσο ωραίο πράγμα είναι να βλέπεις να ψέλνει ολόκληρο το εκκλησίασμα έναν ύμνο!!!
Ε, εκεί είναι που οι πειραματισμοί ορισμένων ιεροψαλτών τα καταστρέφουν όλα!!! Ευλογητάρια, Πεντηκοστός Ψαλμός και Τρισάγιον Αποστόλου στον ήχο της ημέρας!!! Ή, Θεοτόκε Παρθένε εις ήχον πλάγιον του Πέρα-Δώθε!!! Ή, Ταις Πρεσβείαις της Θεοτόκου σε ήχο της αρεσκείας τους!!! Ή πολύ γνωστά απολυτίκια και εξαποστειλάρια εκτελεσμένα με ψιλο-αλλαγές, προς επίδειξην του τεράστιου ταλέντου μας στα "τσαλιμάκια"!!! Έλεος... Απλότης και πίστη στην παράδοση, δεν είναι δύσκολο να το καταλάβουμε!!! Εκτός κι αν το αστείρευτο ταλέντο μας στη μελοποίηση, καταπιέζεται εντός μας, και είναι ανάγκη να εκτονωθούμε κάπως...
Για να μην μακρυγορώ, η μελοποίηση ύμνων σε άλλον ήχο ή ακόμα και η παραλλαγή της υπάρχουσας μελοποίησης στον ίδιο ήχο, (και η εκτέλεση των νέων ύμνων εντός της εκκλησίας), αξίζει της μεγίστης των τιμωριών:
του γέλωτος..
υ.γ. να σάς τραγουδήσω το "πουλάκι τσίου" εις ήχον πλάγιον του τετάρτου, μιάς και πλησιάζει Κυριακή με τέτοιον ήχο;;;