domesticus
Lupus non curat numerum ovium
...
Τώρα, να σχολιάσω τη σχέση του με το «συγκερασμένο» του Γ' ήχου; Είναι σίγουρο ότι το δεύτερο προήλθε από αυτό. Είναι κατακριτέο; δεν ξέρω. Πολλές φορές ιερείς ή λαός ψάλλουν «ταις πρεσβείαις», «είη το όνομα» κ.λ.π. σε ματζοράκια (παντού Δομέστιχε, όχι μόνο στην Αθήνα). Έχουμε την ίδια ευαισθησία κι εκεί; Εγώ προτείνω να κοιτάξουμε να ψάλλουμε εμείς σωστά και ν' αφήσουμε τις υπερβολές.
Κατ' ἀρχὴν συζητοῦμε συγκεκριμένο μέλος, ἡ ἀναφορὰ σὲ ἄλλα μᾶλλον ἀλυσιτελής κρίνεται.
Ἐπὶ τοῦ θέματος λοιπόν. Ἀκόμη κι ἄν το σημερινὸ τραγουδάκι κατάγεται ἀπὸ τὸ νενανω, ἡ καταγωγὴ αὐτὴ δὲν ὑφίσταται πλέον πρὸς μεγάλη ἰκανοποίηση ἀρκετῶν συναδέλφων ποὺ κόπτονται ὑπὲρ τοῦ λαοῦ, δείχνοντας προτίμηση πρὸς τὴν τραγουδιστη καὶ εὔκολη ἐκτέλεση. Γιατὶ περὶ αὐτῆς ξεκίνησε ὁ λόγος καὶ ἄς μὴν γελιόμαστε.
Μετὰ ἀπὸ τὴν παραπάνω συζήτηση, προφανῶς ὑφέρπει μιὰ δεύτερη μελωδία ποὺ ἀγγίζει τὸ διάτονο, μολονότι στὰ κλασικὰ κείμενα ἀποφεύγεται ἐπιμελῶς ἡ ἀναφορά της καὶ ἐλλείπει. Φυσικὰ ἡ καταγωγὴ ἀπὸ τὸ κείμενο τοῦ πλ. β΄δὲν ἀμφισβητεῖται καὶ καθὼς αὐτὸ ἐπιγράφεται Πέτρου Λαμπαδαρίου, ὁδηγούμαστε ἀρκετὰ πίσω χρονικὰ ἀκόμη κι ἅν ὁ Πέτρος ἁπλὰ κατέγραψε, ὅπως θέλουν νὰ πιστεύουν οἱ μὴ Πετρολάγνοι.
Συμφωνῶ ἐπίσης νὰ ἀφήσουμε τὶς ὑπερβολές.
Ὑπερβολὴ εἶναι τραγουδᾶς καὶ νὰ λὲς ὅτι ψάλλεις γιατὶ ἐκεῖ ἔχει καταντήσει τὸ νενανω ποὺ ἀναφέρεις καὶ καθῆκον μας εἶναι νὰ σχολιάζουμε τὰ ξεχειλώματα.