"Και τώρα διαφημίσεις!!!"
π. Γεώργιος Τσέτης
Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Αντιγραφή από τον Σχολιασμό του Μ. Χατζηγιακουμή:
᾽᾽ Σχολιασμός
Στο 2ο και 3ο CD, με τους τίτλους «Μεγάλη Τεσσαρακοστή» και «Μεγάλη Εβδομάδα» αντίστοιχα, ψάλλει ο Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος του Oικουμενικού πατριαρχείου πατήρ Γεώργιος Τσέτσης (γ. 1934) «κατά το ύφος και την παράδοση της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας». Και στα δύο περιέχονται μέλη κατ' εκλογήν (ελεύθερες επιλογές του ίδιου του ψάλλοντος).
Τα της Μ. Τεσσαρακοστής εκτελούνται, τα περισσότερα, από τη «Μουσική Συλλογή» του Γ. Πρωγάκη (Κων/πολη 1909-1910) και ορισμένα κατά την προφορική Πατριαρχική παράδοση. Απεναντίας, τα της Μ. Εβδομάδας, σχεδόν όλα κατά τον τρόπο του μεγάλου πρωτοψάλτη Κωνσταντίνου Πρίγγου και από την «Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα» του ίδιου (Κων/ πολη 1952). Πέρα από τα δύο αυτά βιβλία οι εκτελέσεις του πατρός Γεωργίου Τσέτση στηρίζονται παράλληλα, και κυρίως, στην ανεπανάληπτη ζωντανή εμπειρία του πατριαρχικού μουσικού βιώματος. Ακόμη, στην προσωπική ερμηνευτική αντίληψη και στο ιδιοπρόσωπο φωνητικό τάλαντο (τονικότητα, εύρος φωνής, ηχόχρωμα). Έτσι, οι ερμηνείες στα μέλη αυτά, από τα ωραιότερα της Εκκλησιαστικής ψαλμωδίας, ηχούν ως μία καινότροπη πνευματική απόλαυση. Το στιβαρό ύφος, η αυτοκυρίαρχη μελωδική εκφορά, το κατανυκτικό, ηγεμονικό, αλλά ταυτόχρονα λιτό και απέριττο, παραπέμπουν σταθερά στο κατά παράδοση ψαλτικό πατριαρχικό ήθος.
Ιδιαίτερα εξαίρεται η απόδοση των μελών της Μ. Εβδομάδας σε ήπιους μελωδικούς τόνους, χαμηλές βάσεις, χωρίς περίτεχνη έμφαση και άλλα ψιμύθια, με ευρυθμία και κυρίαρχο το στοιχείο της κατάνυξης και της πνευματικότητας. Σ’ αυτό συνεργεί και η ορθή απόδοση (όπου πρέπει και όπως πρέπει) των ποιοτικών εκφραστικών χαρακτήρων, χωρίς ιδιάζουσα έξαρση, υποταγμένων φυσιολογικά μέσα στη γενική ροή του όλου ερμηνευτικού σχήματος. Έτσι, οι ερμηνείες στα μέλη αυτά αποτελούν ταυτόχρονα εμπειρία και δίδαγμα. Επιπλέον, ζωντανή δραστική μαρτυρία του σύγχρονου ψαλτικού πατριαρχικού τρόπου και ύφους. Ιδιαίτερα πρέπει να τονιστούν τα παλαιά αργά (και ζωντανά ακόμη) μέλη, το Κοντάκιο του Μ. Κανόνα Ψυχή μου, ψυχή μου ηχ πλ β', Το προσταχθέν μυστικώς ηχ πλ δ' και το Τη υπερμάχω στρατηγώ ηχ πλ δ' του Ακαθίστου, τα Μεγάλα Προκείμενα, το Κατευθυνθήτω ηχ πλ β' των Προηγιασμένων, και άλλα. Οι ερμηνείες αυτές του πατρός Γεωργίου Τσέτση στα μέλη της Μ. Τεσσαρακοστής και της Μ. Εβδομάδας αποτελούν ένα λαμπρό δείγμα όχι μόνο της μεγάλης Πατριαρχικής μουσικής παράδοσης, αλλά και του αυθεντικού (και ιστορικού) τρόπου ερμηνείας, γενικότερα, των Εκκλησιαστικών μελών. Στην πραγματικότητα, αποτυπώνουν τη μεγάλη περίοδο ακμής (1939-1959) των Πατριαρχικών χορών (και του Ελληνισμού της Πόλης γενικότερα), την οποία ελάμπρυναν ο Κωνσταντίνος Πρίγγος ως Άρχων πρωτοψάλτης και ο Θρασύβουλος Στανίτσας ως Άρχων λαμπαδάριος. Από την άποψη αυτή αποτελούν ταυτόχρονα και ένα πολύτιμο ιστορικό τεκμήριο. Επίσης, προβάλλουν ως ιδεώδες παράδειγμα σύζευξης του παραδοσιακού με το ζωντανό και ενεργό ψαλτικό ιδίωμα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η «παράδοση» δεν αποτελεί απλώς ένα ανώδυνο μιμητικό αποτύπωμα, αλλά μιαν, κοινωνικά και ιστορικά, δυναμική ανανεωτική πραγματικότητα. Γι’ αυτό και η συγκεκριμένη ηχογράφηση υπερβαίνει την απλή λειτουργική και ψαλτική σημασία. Oι εκτελέσεις όλες του πατρός Γεωργίου Τσέτση αναδεικνύουν παντού το πλούσια μελισματικό, δωρικό, επιβλητικό, αλλά, ταυτόχρονα, κατανυκτικό και τόσο ήπιο αναντικατάστατο πατριαρχικό ύφος.᾽᾽