Ο π. Κωνσταντίνος Παπαγιάννης στο Σύστημα Τυπικού (σελ.65 σημ. 71) γράφει τα εξής: "Εν ταις ενορίαις έχει επικρατήσει, τουλάχιστον από των αρχών του ιθ΄ αι., αν μη και ενωρίτερον, όπως το εωθινόν Ευαγγέλιον μετατίθεται και αναγινώσκεται μετά τους κανόνας και τας κατάβασίας. Τούτο εγένετο προφανώς δια να δίδεταιεις περισσοτέρους Χριστιανούς η ευκαιρία της ακροάσεως αυτού. Ούτω σήμερον μετά το προκείμενον του ήχου ψάλλονται οι κανόνες και αι καταβασίαι μέχρι της η΄ ωδής, ολόκληρον δε το τμήμα της ακολουθίας από της εκφωνήσεως Οτι άγιος ει ο Θεός ημών... μέχρι της εκφωνήσεως Ελέει και οικτιρμοίς... λέγεται μετά τας καταβασίας. Η μετάθεσις όμως αυτή απέσπασε το Ευαγγέλιον από της κανονικής του θέσεως και ενεσφήνωσεν αυτό μεταξύ των κανόνων, συμπαρέσυρε δε και το σταθερόν προκείμενον και τον ν΄ ψαλμόν, ο οποίος μετεβλήθη εις παρεπόμενον του Ευαγγελίου, ενώ κανονικώς είναι προοίμιον των κανόνων. Φρονούντες όθεν ότι το εωθινόν Ευαγγέλιον πρέπει να επαναφερθή εις την κανονικήν του θέσιν -εις την οποίαν ευτυχώς παρέμεινε το αντίστοιχον Ευαγγέλιον των εορτών- αναγράφομεν πάντοτε αυτό μετά το προκείμενον (βλ. και Γ. Ρήγα, ΖΤ σ. 54). Αξιοσημείωτον ότι το κατ΄ έτος εκδιδόμενον Ημερολόγιον της Εκκλησίας της Κύπρου τάσσει το εωθινόν Ευαγγέλιον εις την κανονικήν του θέσιν."