Το θέμα έχει να κάνει σαφώς με την σχέση της παράδοσης με το σήμερα, αλλά με μια έννοια της παράδοσης εκκλησιαστική, όχι εθνοκεντρικά γλωσσική...
Τωρα ως προς το συμπερασμα σας επιτρεψτε μου να πω πως το βρισκω ''αυθαιρετο'' καθως ο χριστιανισμος ηταν αυτος με -πρωτους τους Ευαγγελιστες- που επελεξε την Ελληνικη γλωσσα κ πολιτισμο ως αρμα προκειμενου να εξαπλωθει κ εδραιωθει!!! Κ δεν μιλω μονο για τη χρηση της γλωσσας -χωρις την οποία δεν ξερω αν θα ηταν δυνατο να καταγραφουν ολες αυτες οι αληθειες που πρεσβευει η πιστη μας- αλλα κ για την χρηση της φιλοσοφιας απο την Ορθοδοξη θεολογια ακομη κ ως προς τη διατυπωση των δογματων!!! Αυτο που θελω να πω ειναι πως δεν τιθεται θεμα εθνοκεντρικης θεωρησης των πραγματων αφου ο χριστιανισμος πρωτος χρησιμοποιησε τον ελληνικο πολιτισμο! Επισης δεν μπορω να καταλαβω τι εννοειται με τη φραση ''νεα εν Χριστω ελευθερια που ζουμε'' !! Και επειδη ειναι της ''μοδας'' να προσπαθουμε να κανουμε περα καθε τι εθνικο θα σας ρωτησω το εξης: Αν θα μπορουσε να σταθει κ πως ο χριστιανισμος κ αργοτερα η Ορθοδοξια χωρις την χρηση του Ελληνικου πολιτισμου (γλωσσα, φιλοσοφια, μουσικη κτλ...) με βαση αυτα τα οποια γνωριζουμε για την εξελιξη του ανα τους αιωνες!!!!
Διοτι οι βαρυγδουπες κουβεντες φιλε μου μπορει να φαινονται ωραιες αλλα δεν ωφελουν σε τιποτα...σε λιγο θα χαρακτηριζεται κ ως ακρατος εθνικισμος η αποψη για διατηρηση της γλωσσας στην εκκλησια....!!!
Επιμένω φίλε, πως δεν έγινε καθόλου κατανοητό τι εννοούσα. Σας μίλησα για προτεραιότητα στην
εκκλησιαστική έναντι της
γλωσσικής-εθνικής προσέγγισης κι εσείς απομονώσατε το ένα σκέλος, το δεύτερο και αγνοοήσατε εντελώς το πρώτο, χωρίς το οποίο όμως δεν έχει κανένα νόημα η αντιπαραβολή που έκανα και οδηγούμαστε έτσι σε λανθασμένα συμπεράσματα. Να εξηγήσω λοιπόν λίγο τι εννοώ "
μια έννοια της παράδοσης εκκλησιαστική, όχι εθνοκεντρικά γλωσσική".
Σε παλιότερο
μήνυμα που ένας καλός φίλος υπέμνησε είχα τοποθετηθεί με περισσότερη πληρότητα (αν και τώρα που η πάροδος 8 μηνών λεύκανε έτι παραιτέρω την κεφαλήν μου θα άλλαζα την έμφαση και αντί για
γλώσσα γενικά και αόριστα θα μιλούσα για συγκεκριμένα
κείμενα. Τέλος πάντων...):
Εκκλησιαστική θεώρηση της παράδοσης (σε σχέση πάντα με τα λειτουργικά κείμενα) κατ' εμέ είναι να πεις:
επειδή αυτά τα κείμενα μου παραδόθηκαν έτσι από αγίους απ' αιώνων, θα ήταν καλό αυτά να κρατήσω, αν έτσι δεν προκαλείται σοβαρότατο πρόβλημα κατανόησης που επηρεάζει αρνητικά τη λατρεία
(ίσως η όλη συζήτηση θα μπορούσε να εστιαστεί σε ένα και μόνο πράγμα: στο αν το πρόβλημα κατανόησης είναι τόσο μεγάλο, ώστε να απαιτείται η χρήση μετάφρασης ή όχι και, προσωπικά, επ' αυτού δεν έχω ακόμα καταλήξει).
Γλωσσικά εθνοκεντρική θεώρηση της παράδοσης κατ' εμέ είναι να πεις:
θα χρησιμοποιήσω τα αρχαία ελληνικά, επειδή αυτή η γλώσσα είναι η πιο κατάλληλη γλώσσα για τέτοια υψηλά νοήματα, πράγμα που αποδεικνύεται από το ότι αυτήν επέλεξε ο χριστιανισμός για να εκφραστεί.
Να σας πω κάτι: καμία από τις δύο απόψεις δεν είναι κατ' ανάγκην λανθασμένη, το θέμα είναι η εστίαση. Ποια εστίαση είναι αυτή που αφορά τη συγκεκριμένη συζήτηση. Εγώ επιμένω ότι το θέμα είναι
εκκλησιαστικό και αυτό που προσπαθώ να πω (και μάλλον παρεξηγούμαι) είναι ότι: ενώ δεν είναι κακό να καμαρώνουμε για την αξία της γλώσσας μας (εγώ προσωπικά τη λατρεύω και νομίζω ότι μέσω ιδιότητος και έμπρακτα την υπηρετώ), δεν είναι αυτό το ουσιαστικό και χαρακτηριστικό επιχείρημα σε μια τέτοια συζήτηση.
Με απλά και σταράτα λόγια: είναι απόλυτα θεμιτό να καμαρώνουμε για την υπέροχη γλώσσα και τον θαυμάσιο πολιτισμό μας, όσο έτσι δεν υποτιμάμε την αξία των άλλων,
ΑΛΛΑ: αυτό είναι λογική "του κόσμου τούτου" και δεν έχει να κάνει καθόλου με την ίδια την εκκλησία και τη λατρεία. Πολύ σωστά είπε ένας φίλος ότι η εκκλησία στο
επέκεινα στοχεύει. Μετέρχεται τον
κόσμο με στόχο να τον υπερβεί. Κεντρίζει το
νου και τις
αισθήσεις για να δονήσει την καρδία. Χρησιμοποιεί ανθρώπινη
γλώσσα για να αποκαλύψει νοήματα και βιώματα "ἅ οὐκ ἐξόν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι".
Χρησιμοποιήστε λοιπόν όποια γλώσσα θέλετε (μάλλον όποια αποφασίσει η εκκλησία) αλλά μην ξεχνάτε: ένα
μέσο χρησιμοποιείτε για την επίτευξη ενός
σκοπού.