Συνήθως, δεν ἀσχολοῦμαι μὲ τὴν ἡλικία κανενὸς μέλους, ἀλλὰ στὴν περίπτωσή σου τώρα τελευταία φίλτατε Κωνσταντίνε, τὸ νεαρὸν τῆς ἡλικίας σου, κάνει μπάμ!
Θὰ ἤθελα νὰ μάθω πάντως, ἄν καὶ ἐφ' ὅσον ἔγιναν οὐσιαστικὲς παρατηρήσεις τὶ βαθμὸ ἔλαβε τελικῶς; Ἄν γνωρίζεις βέβαια. Τὸ πιθανότερο πῆρε ἄριστα καὶ χτύπησαν κὰι τὰ χέρια στὸ γραφεῖο ...
Μα, δεν είπα ότι είμαι τόσο αφελής ή τόσο ονειροπαρμένος ώστε να νομίζω ότι μέσα στα Πανεπιστήμια βασιλεύει η... διαφάνεια και η αξιοκρατία. Κι εγώ φοιτητής είμαι και μάλιστα τα έχω ζήσει στο πετσί μου και με προσωπικές εμπειρίες!
Αλλά, τέλος πάντων, πιστεύω ότι όταν φτάσει κάποιος σε αυτό το επίπεδο (όπως κι αν φτάσει) υποχρεούται ακόμα να φανερώσει ένα επιστημονικό πρόσωπο, αλλιώς εκτίθενται και οι επιτηρητές του. Αυτό δηλαδή που συμβαίνει συνήθως κι έχω ζήσει εγώ δεν είναι τόσο η ανέλιξη (τυπικά) ανίκανων, αλλά η αδικία εις βάρος ικανών χωρίς βύσμα (άρα τυπικά και ουσιαστικά ικανών) σε όφελος ικανών (τουλάχιστον τυπικά) με βύσμα. Βέβαια έχει συμβεί να κάνει μάθημα κάποιος σε μεταπτυχιακούς και να υπαγορεύει από τις σημειώσεις του. Διόλου απροσδόκητο, δυστυχώς. Και πολλά άλλα, βέβαια. Αυτά ίσως διαφέρουν από τμήμα σε τμήμα κι από πανεπιστήμιο σε πανεπιστήμιο.
Για το συγκεκριμένο παράδειγμα που ανέφερα, αυτό που εικάζω πως έγινε είναι να δώσανε πίσω την εργασία να τη διορθώσει και μετά να την κατέθεσε με δόξα και τιμή. Ακόμα κι αυτό, όμως, δεν ξέρω για ποιον είναι επαίσχυντο. Εξηγούμαι: εγώ έκανα το χειμερινό εξάμηνο που μας πέρασε την πτυχιακή μου και ο καθηγητής που επέλεξα (επιλογή απόλυτα συνειδητή) μας έμαθε πώς γράφουμε, πώς δομούμε το περιεχόμενο και όλα τα τεχνικά χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει μια επιστημονική εργασία. Πώς φτιάχνουμε τη βιβλιογραφία, τις υποσημειώσεις, παραπομπές, ευρετήριο κ.λπ. Αν δεν επέλεγα αυτόν τον καθηγητή, ώστε σήμερα να έχω αυτές τις γνώσεις, μπορεί να έφτανα ακόμη και μέχρι το διδακτορικό κι ακόμα να μην τις είχα, διότι κανείς δεν μας λέει τίποτα. Είναι λοιπόν θέμα τύχης ή επιλογής να μάθεις. Περάσανε 4 χρόνια κι ακόμα κανείς δεν μας είπε, συνειδητοποιώ τώρα, ουσιώδη πράγματα για την επιστήμη μας, δεν μας είπαν ακόμα τα βασικά εργαλεία για την έρευνα (γραμματολογικά εγχειρίδια συστηματοποιημένα και συγκεντρωμένα εννοώ) (γενικεύω, βέβαια, αλλά δεν γίνεται αλλιώς).
Τέλος πάντων βγήκαμε πολύ εκτός. Το ζουμί είναι πως εγώ βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο. Ξεκινώ δηλαδή από μια θετική αφετηρία. Κι επαναλαμβάνω πως αυτοί οι οποίοι κάνουν σπουδές και έχουν συγγραφική δραστηριότητα και μάλιστα υπό επίβλεψη στο χώρο του Πανεπιστημίου δεν μπορεί να τους μηδενίσουμε. Άλλο τώρα το πώς γίνεσαι καθηγητής κ.τ.ο. Κι επίσης, πρέπει να εξατομικεύουμε τις περιπτώσεις, όχι όλα στο ίδιο τσουβάλι.