Ι. Μ. ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΑΓ.ΟΡΟΥΣ;66077 said:
Ξέρετε ἀγαπητέ μας ἀδελφέ, τό τυπικό εἶναι ἕνα "ζωντανό" πράγμα καί ἔτσι τό βιώνουμε στό Ἅγιον Ὄρος. Πράγματι, γι' αὐτό ἔχουμε καί τόσες πολλές διαφορές στά τυπικά τῶν Μονῶν. Ἐπί παραδείγματι, ἕναν Ἅγιο τόν γιορτάζουμε τήν ἡμέρα τῆς μνήμης του, ἄν ὅμως ἔχουμε Κυριακή, ἤ συντρέχει κάποιος ἄλλος λόγος πολύ εὔκολα τόν μεταθέτουμε σέ ἄλλη μέρα! Συνηθέστατο στό Ὄρος! καί ἔτσι, κάποιος προσκυνητής πᾶει σέ ἕνα Μοναστήρι καί γιορτάζουν τόν Ἅγιο (π.χ.) Χαράλαμπο, τήν ἅλλη μέρα πᾶει σέ ἄλλο Μοναστήρι καί γιορτάζουν πάλι τόν...ἅγιο Χαράλαμπο, ἴσως καί τήν τρίτη μέρα σέ ἄλλο Μοναστήρι νά ξαναπέσει πάλι στόν Ἅγιο χαράλαμπο!
(Φοβᾶμαι πώς τό συνηθέστατο δικό μας τυπικό μάλλον...κομφούζιο θά προκαλέσει στίς ἐνορίες...Ἐμεῖς στό Ὄρος ἔχουμε πατέρες πού εἶναι ἀναγνωρισμένοι γενικῶς ὡς "καλοί τυπικάρηδες")
Χαίρω για την απάντησή σας.
Το Άγιον Όρος, η Αθωνική Κοινότητα είναι καύχημα των Ορθοδόξων,
όπως κι άλλα κέντρα της Ορθοδοξίας, η Κωνσταντινούπολη, και τα Ιεροσόλυμα.
Υπάρχει τήρηση των μοναστικού τύπου, η κάθε μονή έχει το δικό της Τυπικό, επηρεασμένο συνήθως και από τα σύγχρονα πατριαρχικά τυπικά.
Εμείς τηρούμε- όσο μπορούμε στις ενορίες το ΤΜΕ- σύμφωνα με τις οδηγίες των
ΔΙΠΤΥΧΩΝ 2010.
Επειδή όμως αναφέρθηκα έμμεσα στο θέμα του αρχαίου Ασματικού Ενοριακού Τυπικού θέλω να ¨πω¨ δυο λόγια:
Θεωρώ προσωπικά απαράδεκτο την απόρριψη -ελπίζω από αφέλεια ή αμάθεια- της
εκτάκτου τελέσεως κάποιων ΑΣΜΑΤΙΚΩΝ ΕΝΟΡΙΑΚΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ (¨κατά καιρόν¨ Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης) και μιας παραδόσεως την οποία άγιοι πατέρες της εκκλησίας έκαμαν αγώνες, θυσίες και κόπους προσπαθώντας να την διατηρήσουν.
Θεωρώ εξίσου απαράδεκτο να ενθαρρύνουν με ψευδο-θεολογικά διλήμματα να ¨απέχουν¨ από τέτοιου είδους ακολουθίες σαν να είναι η τέλεσή της κάτι αιρετικό και οι τελούντες την ακολουθία Ιερείς και οι ψάλλοντες σε αυτήν αιρετικοί.
Η αρχαία Ασματική Ενοριακή Ακολουθία έχει κάποια προτερήματα έναντι της Μοναχικής, αυτά είναι:
α) Συντομία της Ακολουθίας (στοιχείο απαραίτητο για τους ανθρώπους του κόσμου)
β) Ευκολομνημόνευτοι επαναλαμβανόμενοι ύμνοι-εφύμνια (που αποσκοπούσαν στην πιο ενεργή συμμετοχή του λαού)
γ) Ανάγνωση των Ευχών (κατανόηση του λόγου κι όχι μόνο της μελωδίας...)
Δεν έχει βέβαια τον υμνογραφικό πλούτο για αυτό και περιορίσθηκε σε καιρούς δύσκολους...
Όμως δεν καταργήθηκε, λησμονήθηκε και δεν είναι προφανώς απορριπτέα πράξη.
Ήταν η τάξη της εκκλησίας σχεδόν 6-7 αιώνες.
Η έκτακτη τέλεση τέτοιων ακολουθιών σε ενορίες 2-3 φορές το χρόνο δε νομίζω ότι είναι πρόβλημα.
Πρόβλημα είναι όταν το τυπικό γίνεται σημείο αντιπαράθεσης και λόγος για να θεωρηθούν κάποιοι σχισματικοί, αιρετικοί και να δηλητηριάζουν τις καρδιές των ανθρώπων βάζοντάς τους ψευτοδιλήμματα...
Δημήτριος