Επειδή κακώς παρασύρθηκα στο να απαντώ σε πράγματα που κάθε ψάλτης με κάποια στοιχειώδη γνώση ξέρει πώς είναι ανούσια ή τουλάχιστον με στοιχειώδη παρατήρηση μπορεί να το καταλάβει, ξεκαθαρίζω τα πράγματα απ' την πλευρά μου.
Ο ακόλουθος "διάλογος"
Δέν έχω αυτή τη στιγμή πρόσβαση στο κείμενο που ανέβασατε, αλλά όταν έχουμε τη διαρκή ύφεση του Zω στον Γα και κατά συνέπεια νη διεση και σκληρά διατονικά διαστήματα (τόνους και ημιτόνια) που ισοδυναμεί με μινόρε (πρβλ. Αργή Δοξολογια πλ.δ Ιακώβου στίχος κύριε καταφυγή) τότε KANONIKA η μαρτυρία του Πα ΔEN είναι το α του α' ήχου αλλά το δ του δ'. Είναι λοιπόν δ' ήχος,όχι λεγετος άρα άγια, και λόγω των διάστηματων:άγια σκληρός διατονικός εκ του Πα (γιατί μπορεί να είναι και εκ του Δι όταν έχουμε Ζω με διαρκή ύφεση). Αυτό τουλάχιστον γνωρίζω εγώ.
Από πού προκύπτει αυτό; Μ' αρέσει που βάζετε το "κανονικά" με κεφαλαία. Αρχίσαμε πάλι τα καραϊκά; Έλεος, κύριοι συνάδελφοι! Αφήστε μας να αγιάσουμε...
προκάλεσε την παραπάνω απάντησή μου. Όταν κ. Μακρή απαντάτε επιπόλαια και απρόσεχτα, ειδικά εσείς, μην προσπαθείτε μετά να μαζέψετε τα ασυμμάζευτα με ακόμα χειρότερο τρόπο γιατί δυστυχώς για σας δεν μαζεύονται. Επειδή προφανώς δεν θυμάστε "από πού προκύπτει αυτό" και σπεύσατε να το αποδώσετε κι αυτό στον Καρά, έσπευσα κι εγώ να σας το θυμίσω. Αναφωνήσεις και απαντήσεις σε ρητορικά (
ερωτήματα του τύπου
Ο κ. Βαγενάς μάς δίδαξε μόλις ότι, στο εναρμόνιο τετράχορδο Νη-Γα, ο Πα παίρνει το μαρτυρικό σημείο που προέρχεται από τον δ΄ ήχο (το γράμμα δ). Σώπα βρε παιδί μου! Πώς μας διέφυγε κάτι τέτοιο! Αλί και τρισαλί! Ω του βάθους της αγνοίας μας! Φρίξον ήλιε, στέναξον γη!
μάλλον εσάς πρέπει να απασχολήσουν και όχι εμάς.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα, γενικά όταν δεν μπορώ να μιλήσω με σιγουριά για κάτι, παραθέτω την άποψή μου σαν άποψή μου και το δηλώνω. Όπως κι εδώ με το
Αυτό τουλάχιστον γνωρίζω εγώ
. [Άλλοι νομίζουν βέβαια πως τα ξέρουν όλα] Άρα, λοιπόν, το θέμα απ' ό,τι καταλαβαίνω είναι πώς θα ονομάσουμε τον ηχητικό αυτό κλάδο, πώς τον ονομάζει ο εκάστοτε συνθέτης αλλά και πώς ακούγεται, αν και αυτό δεν περίμενα να το δω.
Ακούγεται, λοιπόν, όχι σαν άγια φυσικά (κανονικό άγια) αλλά σαν πλ. α΄, για την ακρίβεια σαν μινόρε, γιατί αυτό είναι. Μπορεί να πούμε ότι ακούγεται σαν άγια εκ του Δι με τον Ζω σε διαρκή ύφεση αλλά αυτό είναι το ίδιο πράγμα, ένα μινόρε απ' το Δι. Υπάρχουν και εκτεταμένες φράσεις αυτού του τετραχόρδου σε κλασσικές και αρκετά παλιές συνθέσεις, μία που μου έρχεται σαν παράδειγμα είναι στο κράτημα του Δούλοι Κύριον του Ιωάννου Τραπεζουντίου σε α΄.
Τώρα, το πώς λέγεται ή το πώς μπορούμε να ονομάσουμε αυτό το παρακλάδι, μακάμι ή ό,τι άλλο, είναι άλλο θέμα. Το μαρτυρικό σημείο του δ΄ ήχου μας ωθεί να σκεφτούμε τέταρτο. Βέβαια συνήθως εντάσσεται στον πλ. α΄ αλλά αυτό νομίζω ότι γίνεται περισσότερο εξαιτίας της συνάφειάς του με τον πλ. α΄ παρά για οτιδήποτε άλλο. Προσωπικά θεωρώ πως όσο είναι πλ. α΄ πουσελίκ άλλο τόσο είναι και μινόρε και άγια του σκληρού διατόνου. Σε τελική ανάλυση η ελάσσων κλίμακα (το μινόρε) λέγεται ελάσσων ακριβώς επειδή η τρίτη μεταξύ τονικής και μέσης είναι μικρή. Άρα, αν το πάρουμε ως πραγματικό διαστηματικά μινόρε, δεν πρέπει να το πούμε πλ. α΄ γιατί συγχέονται έτσι δύο διαφορετικά πράγματα ως προς τα διαστήματα (και την πορεία). Το να το επονομάσουμε με κάποιο χαρακτηρισμό από τα μακάμια είναι φυσικά δεκτό, το να το ονομάσουμε μινόρε εξίσου δεκτό γιατί δηλώνει ακριβώς αυτό που είναι και
το ζητούμενο σε μια ονομασία είναι να περιγράφει επακριβώς το αντικείμενο που ονομάζει, τότε είναι πλήρης (να γιατί το σκέτο "πλ. α΄" είναι ελλιπές). Το να το πούμε άγια του σκληρού διατόνου εκ του Πα είναι, νομίζω, εξίσου σωστό διότι έτσι περιγράφονται και τα διαστήματά του και η μαρτυρία του και η βάση του. Άλλωστε, και μόνο το γεγονός της αλλαγής της μαρτυρίας θα πρέπει να μας προβληματίσει αρκετά. Αυτά
γνωρίζω και
θεωρώ εγώ. Αν κάποιος έχει αντίθετη
άποψη, ποτέ δεν είπα ότι δεν θα την ακούσω και δεν θα την ασπαστώ αν έχει επιχειρήματα που ανατρέψουν τα δικά μου.
Τέλος πάντων, δεν μπορεί να γράψει κανείς τη γνώμη του, πρέπει σε κάθε μήνυμα να παραθέτουμε και βιβλιογραφία;