Τάσο δεν εννοώ δικά του χειρόγραφα...άλλα είναι αυτά..εννοώ τα χειρόγραφα της συλλογής του τα οποία είναι 200!Δεν ξερω για αυτο το θεμα, αλλα ειδα προσφατα στα βιβλιοπωλια της Απ. Διακονιας (και ισως αλλου) να εχουν βγανει καμια 15 βιβλια χειρογραφα του Καρα. Πολλα απ αυτα στην γραφη ειναι καπως δυσκολα να τα διαβασω, αλλα θα μπορουσε κανεις να κανει πολλη ωφελιμη δουλεια να τα δουλεψει και να ξανα-εκδοθουν πιο καθαρα. Μου αρεσει πολλη την εργασια του Καρα οπως βαζει τα παλαια σημαδια, τις ελξεις, χωριζει της φρασεις του κειμενου και τους ρυθμους για να τονιζονται σωστα τα μαθηματα. Ψελνω πιο σιγουρα απ τα κειμενα αυτα.
Αυτό είναι αλήθεια, αλλά δεν πάει να πει ότι δεν είναι χρήσιμο... Ας μην είχε κάνει π.χ. ο Στάθης (τυχαία τον αναφέρω κι άλλοι εργάστηκαν πάνω σε αυτό) τους καταλόγους του Αγ.Όρους, να δεις τι ψύλλο στ' άχυρα θα ψάχναμε...Να με συγχωρεσεται, αλλά δεν πιστεύω πως η καταλογραφήσεις αποτελούν πραγματική έρευνα ή μελέτη. Μια απλή καταγραφή των περιεχομένων ενος χειρογράφου είναι.
Κάτι έχει πάρει το αυτί μου ότι ετοιμάζει το Παν.Αθηνών με την βιβλιοθήκη του Ψάχου. Μακάρι! Και ακόμα πιο "μακάρι" να βγεί δωρεάν στο internet!Κι αν δεν καθήσει κάποιος να τις ψηφιοποιήσει, είναι παντελώς άχρηστες.
Αντε τωρα να βρεις το τάδε μάθημα σε ποιο χειρόγραφο είναι.
Ενώ μία αναζήτηση με τη βοήθεια του Η/Υ κάνει πραγματικά θαύματα!
Να δούμε πότε θα γίνει αυτό...
γνωρίζετε αν ασχολείται κανείς με κάτι τέτοιο, αν όχι, μήπως ήρθε η ώρα να το κάνει καποιος;
200 χειρόγραφα... ούτε μοναστήρι να ταν. Ξέρει κανείς που τα βρήκε τόσα πολλά?
200 χειρόγραφα... ούτε μοναστήρι να ταν. Ξέρει κανείς που τα βρήκε τόσα πολλά?
Ο Ναυπλιώτης ανέφερε στον Βουδούρη ότι ο Καράς ήταν "λόγιος επιθυμών να ασχολήτε με τα ζητήματα της μουσικής ημών ης τυγχάνει θιασώτης και υποστηρικτής, αν και δεν την γνωρίζει".
Δες Βουδούρη (Πρωτοψαλτικά 1940 παρ.468-473)
200 χειρόγραφα... ούτε μοναστήρι να ταν. Ξέρει κανείς που τα βρήκε τόσα πολλά?
Τα κουτσομπολιά του ενός και του άλλου και οι υποκειμενικές γνώμες ακόμη και ενός Ναυπλιώτη (μεγάλος και περίφημος εκτελεστής, αλλά μέχρις εκεί), δεν νομίζω ότι στέκουν στην περίπτωση αυτή, αλλά και σε άλλες, όπως φαίνεται στις ποικίλες πληροφορίες που παρέχει ο Βουδούρης.
Σκεφτείται να ζούσε ο Ναυπλιώτης και να έβλεπε την πορεία του Καρά τί θα έλεγε.
Δε νομίζω ότι είναι κουτσομπολιό, μία άποψη. Αν μερικοί διαφωνούν είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους, όπως και δικό μας να πιστεύουμε ότι ο Καράς δεν γνώριζε αυτό που λέμε εκκλησιαστική βυζαντινή μουσική κατά το ύφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Άλλοι προτιμούν το ιλαροχορευτικό, άλλοι όχι. Σεβαστές όλες οι απόψεις.
Τα παραπάνω τα παρέθεσα πληροφοριακά, δεν είχα σκοπό να δημιουργήσω ένταση.
Αγαπητέ Νικόλαε
Χωρίς να θέλω να δημιουργήσω κι εγώ ένταση, θα ήθελα να δώσω μιαν απάντηση.
Η παρατήρηση η σχετική με την γνώση του Καρά είναι άσχετη με το παρόν θέμα, έτσι άσχετη θα είναι και η απάντηση. Επίτρεψ'ε μου όμως να πώ κάτι.
Για το τί θα έλεγε ο Ναυπλιώτης για την πορεία του Καρά δεν το ξέρουμε, όμως επικρότησε την ορθογραφία του Βουδούρη, η οποία πηγάζει από την παλαιά γραφή, όπως και του Καρά, και είναι ανάλογη μ' αυτή, λέγοντας μάλιστα ότι αυτή αποδίδει το πατριαρχικό ύφος. Επίσης, βλ. τί γράφει ο κ. Α. Αλυγιζάκης για τις εκφωνήσεις του Καρά και του Ναυπλιώτη στον τόμο των Πρακτικών του Α΄ Συνεδρίου Ψαλτικής Τέχνης (σ. 101, σημ. 22).
Επίσης, σύμφωνα με τον Βουδούρη, τον οποίο επικαλείσαι, "αυτό που λέμε εκκλησιαστική βυζαντινή μουσική κατά το ύφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας" δεν το γνώριζαν ούτε οι άλλοι ψάλτες τη Κων/πολης, αυτοί δηλ. που ζούσαν δίπλα στην Μ. Εκκλησία και που ίσως παρακολουθούσαν και μαθήματα και πρόβες από τους πατριαρχικούς ψάλτες. Πόσο μάλλον ο Καράς ή οποιοσδήποτε άλλος δεν είχε άμεση επαφή με την Μ. Εκκλησία, σε μια εποχή που ηχογραφήσεις και ΜΡ3 κλπ δεν υπήρχαν. Επίσης, σύμφωνα με όσα λένε οι ίδιοι οι ελθόντες σε επαφή με τον Στανίτσα και που, δικαίως, τον υπερασπίζονται και τον αγαπούν, "αυτό που λέμε εκκλησιαστική βυζαντινή μουσική κατά το ύφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας" δεν το ήξερε ούτε αυτός, πριν πάει στον πατριαρχικό Ναό και διδαχθεί από τον Αν. Μιχαηλίδη (τόν οποίο είχε προτείνει ο Καράς όταν το '39 ήταν στην Πόλη, για να πάρει για λίγο έστω το οφίκιο του Άρχοντος Λαμπαδαρίου, και μετά να προσληφθεί ο Στανίτσας) ή τριφτεί με την διαρκή του παρουσία εκεί.
Επειδή όμως το θέμα μας εδώ είναι τα χειρόγραφα, να πώ ότι την προέλευση των χφφ του Καρά θα μας την πεί ο Μ. Γιαννόπουλος, όταν με το καλό ολοκληρώσει την εργασία του. Αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι ο Καράς στερούνταν και στοιχειωδών πραγμάτων, για να εξοικονομήσει χρήματα να αγοράσει κάποια χφφ. Στο δε Άγιον Όρος έκανε "διπλωματικά" αντίγραφα με πεννάκι ολόκληρων θεωρητικών συγγραφών και μελών, για να τα μελετήσει και τα διασώσει. Το αν "υπεξαίρεσε" κάτι, το οποίο φαίνεται να υπονοείς, δεν το ξέρουμε, όμως δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι αυτός που φρόντισε να έρθει στην Ελλάδα ολόκληρη η συλλογή χφφ του Μετοχίου Παναγίου Τάφου με τις εξηγήσεις του Χουρμουζίου. Αυτά τουλάχιστον δεν τα "υπεξαίρεσε". Έχω γράψει ξανά γι' αυτό, όπως και για την προσφορά του Κ. Ψάχου και του κ. Γρ. Στάθη στην διάσωση των αυτογράφων των 3 Διδασκάλων. Μπορεί κανείς να διαφωνεί σε κάτι ή σε πολλά με αυτούς. Ωστόσο αυτή τους την προσφορά δεν μπορεί να την αρνηθεί και, επειδή η προσφορά αυτή είναι σημαντική, επιβάλλει οι κρίσεις μας γι' αυτούς και για πράγματα στα οποία δεν συμφωνούμε μαζί τους να είναι πιο μετρημένες και στοχευμένες μόνο σ' αυτό που διαφωνούμε και όχι στην υποτίμηση των γνώσεών τους ή της προσωπικότητάς τους.
Γ. Αρβ.
Αγαπητέ Νικόλαε
Χωρίς να θέλω να δημιουργήσω κι εγώ ένταση, θα ήθελα να δώσω μιαν απάντηση.
Η παρατήρηση η σχετική με την γνώση του Καρά είναι άσχετη με το παρόν θέμα, έτσι άσχετη θα είναι και η απάντηση. Επίτρεψ'ε μου όμως να πώ κάτι.
Για το τί θα έλεγε ο Ναυπλιώτης για την πορεία του Καρά δεν το ξέρουμε, όμως επικρότησε την ορθογραφία του Βουδούρη, η οποία πηγάζει από την παλαιά γραφή, όπως και του Καρά, και είναι ανάλογη μ' αυτή, λέγοντας μάλιστα ότι αυτή αποδίδει το πατριαρχικό ύφος. Επίσης, βλ. τί γράφει ο κ. Α. Αλυγιζάκης για τις εκφωνήσεις του Καρά και του Ναυπλιώτη στον τόμο των Πρακτικών του Α΄ Συνεδρίου Ψαλτικής Τέχνης (σ. 101, σημ. 22).
Επίσης, σύμφωνα με τον Βουδούρη, τον οποίο επικαλείσαι, "αυτό που λέμε εκκλησιαστική βυζαντινή μουσική κατά το ύφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας" δεν το γνώριζαν ούτε οι άλλοι ψάλτες τη Κων/πολης, αυτοί δηλ. που ζούσαν δίπλα στην Μ. Εκκλησία και που ίσως παρακολουθούσαν και μαθήματα και πρόβες από τους πατριαρχικούς ψάλτες. Πόσο μάλλον ο Καράς ή οποιοσδήποτε άλλος δεν είχε άμεση επαφή με την Μ. Εκκλησία, σε μια εποχή που ηχογραφήσεις και ΜΡ3 κλπ δεν υπήρχαν. Επίσης, σύμφωνα με όσα λένε οι ίδιοι οι ελθόντες σε επαφή με τον Στανίτσα και που, δικαίως, τον υπερασπίζονται και τον αγαπούν, "αυτό που λέμε εκκλησιαστική βυζαντινή μουσική κατά το ύφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας" δεν το ήξερε ούτε αυτός, πριν πάει στον πατριαρχικό Ναό και διδαχθεί από τον Αν. Μιχαηλίδη (τόν οποίο είχε προτείνει ο Καράς όταν το '39 ήταν στην Πόλη, για να πάρει για λίγο έστω το οφίκιο του Άρχοντος Λαμπαδαρίου, και μετά να προσληφθεί ο Στανίτσας) ή τριφτεί με την διαρκή του παρουσία εκεί.
Επειδή όμως το θέμα μας εδώ είναι τα χειρόγραφα, να πώ ότι την προέλευση των χφφ του Καρά θα μας την πεί ο Μ. Γιαννόπουλος, όταν με το καλό ολοκληρώσει την εργασία του. Αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι ο Καράς στερούνταν και στοιχειωδών πραγμάτων, για να εξοικονομήσει χρήματα να αγοράσει κάποια χφφ. Στο δε Άγιον Όρος έκανε "διπλωματικά" αντίγραφα με πεννάκι ολόκληρων θεωρητικών συγγραφών και μελών, για να τα μελετήσει και τα διασώσει. Το αν "υπεξαίρεσε" κάτι, το οποίο φαίνεται να υπονοείς, δεν το ξέρουμε, όμως δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι αυτός που φρόντισε να έρθει στην Ελλάδα ολόκληρη η συλλογή χφφ του Μετοχίου Παναγίου Τάφου με τις εξηγήσεις του Χουρμουζίου. Αυτά τουλάχιστον δεν τα "υπεξαίρεσε". Έχω γράψει ξανά γι' αυτό, όπως και για την προσφορά του Κ. Ψάχου και του κ. Γρ. Στάθη στην διάσωση των αυτογράφων των 3 Διδασκάλων. Μπορεί κανείς να διαφωνεί σε κάτι ή σε πολλά με αυτούς. Ωστόσο αυτή τους την προσφορά δεν μπορεί να την αρνηθεί και, επειδή η προσφορά αυτή είναι σημαντική, επιβάλλει οι κρίσεις μας γι' αυτούς και για πράγματα στα οποία δεν συμφωνούμε μαζί τους να είναι πιο μετρημένες και στοχευμένες μόνο σ' αυτό που διαφωνούμε και όχι στην υποτίμηση των γνώσεών τους ή της προσωπικότητάς τους.
Γ. Αρβ.
Είναι να μην πας κάποιον...ούτε έναν καλό λόγο...200 χειρόγραφα... ούτε μοναστήρι να ταν. Ξέρει κανείς που τα βρήκε τόσα πολλά?