............................ τότε πώς να αισθάνονται άραγε όλοι αυτοί οι Ψάλτες στα χωριά ανα την επικράτεια εκατοντάδες χρόνια, που δεν είχαν επαφή με τα μεγάλα κέντρα της ψαλτικής, για να μην πώ μόνο την Πόλη, και που μάθαιναν πρακτικά αλλά σωστά πως να χειρίζονται σε βασικό επίπεδο τους ήχους;;;; πόσο δυσκολεύονταν κ δυσκολεύονται ακόμη κ σήμερα;;;
Κι όμως, αγαπητέ, βγάζουν τη μελωδία αβίαστα χωρίς να φαίνεται ότι κάνουν λάθη ή φάλτσα...
...................................................................................
καληνύχτα.
Το ζητούμενο,
δεν είναι μόνο να ειπωθεί η μελωδία αβίαστα ή χωρίς φάλτσα!
Στη μορφολογία των μελών, υπάρχουν δεκάδες άλλες συνθήκες και κανόνες, που θα πρέπει να πληρούνται:
1). Καταλήξεις (πού, πώς και σε ποια σημεία?)
2). Μεταβολές (πού, πώς και σε ποια σημεία?)
3). Ήθος του κάθε μέλους (φαίνεται μέσω των ποιοτικών εκφραστικών χαρακτήρων, του χρόνου και του τρόπου εκτέλεσης τους)!
4). Χρόνος και άλλα................................................................
Όπως, σας ανέφερε και πιο πάνω ο συνάδελφος, τα μουσικά κείμενα, μας δίνουν έτοιμα τα παραπάνω, βασικά & στοιχειώδη για την ανάλογη ερμηνεία των μελών!
Μόνο εάν έχουμε "χορτάσει" τις μελωδίες, διαβάζοντας για πολλά χρόνια..................... και πάλι θα χρειαστούμε τη βοήθεια των βιβλίων!
Υ.Γ.: Ο αείμνηστος Άρχ. Αθ. Καραμάνης, ήταν η εξαίρεση, ψάλλοντας απ' έξω, αλλά, ταυτόχρονα, "προικισμένος" με έξτρα τάλαντο...................................