Επιτέλους, κάποιοι προσπαθούν να ορίσουν κατά το δοκούν την πατριαρχική παράδοση! Ακούσαμε το «Σήμερον κρεμάται» του Ιακώβου μέσα στον Πατριαρχικό Ναό. Μέσα στον 20ο αιώνα ουδέποτε ειπώθηκε έτσι. Το ρεπερτόριο του Πατριαρχείου δεν είναι ο,τιδήποτε εγράφη από Πατριαρχικό ψάλτη κάποια στιγμή στο παρελθόν αλλά συγκεκριμένες θέσεις, που καλλωπίζονται σε βάθος χρόνου. Ο Ιάκωβος πέθανε πριν 216 χρόνια. Πλέον το «Σήμερον κρεμάται» δεν ψάλλεται σε αργό στιχηραρικό και αυτό είναι η μέχρι τώρα ζώσα παράδοση. Τα μόνα μέλη εν χρήσει σε αργό στιχηραρικό είναι τα Ιδιόμελα των Κατανυκτικών Εσπερινών του Ιακώβου, καθώς και το «Αναστάσεως ημέρα» του Χρυσάφου του Νέου όταν ενδύεται ο Πατριάρχης πριν από τον Εσπερινό της Αγάπης.
Γιάννη, Χριστός ανέστη.
Χωρίς να θέλω να συμμετάσχω περισσότερο στην κουβέντα, η οποία δεν έχει κ νόημα (κατ' εμέ).
Η απορία μου στα ανωτέρω γραφόμενά σου είναι η εξής: ο εκτελών χρέη Πρωτοψάλτη αυθαιρέτησε και έψαλε Ιάκωβο; Το έκανε επίτηδες τελευταία στιγμή; είχε συνεννοηθεί με τον κο Φλοίκο; Πραγματικά πιστεύεις ότι έκανε ό,τι ήθελε;
Προσωπικά θεωρώ ότι η Αγία Εκκλησία έδωσε τη συγκατάθεσή της για να ψαλλεί το συγκεκριμένο... οπότε, γιατί τα ρίχνουμε στον κο Νεοχωρίτη;;
Και μάλιστα το έψαλλε με τέτοια απλότητα κ ευκολία που δε συναντάς εύκολα στις εκτελέσεις μαθημάτων του Ιακώβου ( συνήθως ο κάθε χρόνος χτυπάται με δύναμη... βάλε ηχογραφήσεις απ το φόρουμ και δες..) εδώ το μάθημα έρεε φυσικότατα...