Αναγνωστήριο, Ευρετήριο, Αποδελτίωση

Z

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
άδειν

Οι εκφράσεις κροτείν οστράκοις και προς όστρακα άδειν (ή άδεσθαι) σήμαινε το αντίθετο του άδειν προς κιθάραν ή λύραν, δηλ. τραγουδώ ή παίζω άσχημες (κακόηχες) μελωδίες (πρβ. Φρύν. Επιτομή 79). Ο Αριστοφάνης στους Βατράχους (1305), σατιρίζοντας τη μούσα του Ευριπίδη, ...

... το νόμο: "τόνων γαρ τριών όντων κατά Πολύμνηστον και Σακάδαν, του τε δώριος Δωρίου και φρύγιος Φρυγίου και λύδιος Λυδίου , εν εκάστω των ειρημένων τόνων στροφήν ποιήσαντά φασι τον Σακάδαν διδάξαι άδειν τον χορόν Δωριστί μεν την πρώτην, Φρυγιστί δε την δευτέραν, Λυδιστί δε την τρίτη· καλείσθαι δε τριμερή τον νόμον τούτον δια την μεταβολήν" (οι τόνοι αρμονίες , που στην εποχή του ...

... μιλώντας για τη μουσική εκπαίδευση των νέων στους Αρκάδες, λέει πως τα παιδιά τους από τη νηπιακή ηλικία συνηθίζουν να τραγουδούν ύμνους και παιάν παιάνες ("οι παίδες εκ νηπίων άδειν εθίζονται"),... (§9) "και μετά από αυτό, αφού μάθουν τους νόμους του Φιλόξενος Φιλόξενου και του Τιμόθεος Τιμόθεου , χορεύουν 4με φιλότιμο ζήλο κάθε χρόνο στα θέατρα με συνοδεία των Διονυσιακών αυλητών ...

...εκείνος που αγαπά να τραγουδά, που αγαπά την εκτέλεση ωδών και, γενικά, το τραγούδι. Φρύνιχος (Επιτομή 123): "ο φιλών άδειν"...

Η τέχνη του άδειν, η διδασκαλία του άσματος, η εξάσκηση στο τραγούδι.

http://www.musipedia.gr/index.php?title=Ειδικό:Search&search=άδειν+&fulltext=Αναζήτηση

Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon


http://www.perseus.tufts.edu/hopper/morph?l=te/ttiges&la=greek&prior=oi(
 
Last edited:
Z

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
...μη αρμοσμένος ( ηρμοσμένος ), μη κανονισμένος σύμφωνα με τους νόμους της αρμονίας (της μουσικής), διάφωνος· σχεδόν το ίδιο με το εκμελής . Αντίθ. ευάρμοστος και ηρμοσμένος. "Εκμελής τε και ανάρμοστος (φωνή)" = (φωνή) μη μελωδική και διάφωνη· βλ. όλη τη φράση στο λ. εκμελής . Βλ. επίσης Αριστόξ. Αρμ. Ι, 18, 24, ΙΙ, 52, 25 Mb· Αριστοτ. Προβλ. XIX, 20 και 36. Category: ...


Ο Τίμαιος ο Λοκρός (101Β) λέει: "α δε άτακτος τε και άλογος φωνή εκμελής τε και ανάρμοστος" (η άρρυθμη και ακανόνιστη φωνή είναι αντιμελωδική και παράφωνη).


" Ανάρμοστος άρμα " ονομάζεται κάποιος πανάρχαιος χορός (βλ. Κύπρος και Μουσική).

Ο ανάρμοστος, ο υπαινικτικός. Ο εκτελεστής παρωδίας.

http://www.musipedia.gr/index.php?title=Ειδικό:Search&search=αναρμοστος&go=Μετάβαση

http://www.perseus.tufts.edu/hopper...+letter=*a:entry+group=148:entry=a)na/rmostos
 
Last edited:
Z

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
(από το ρ. ανίημι που, ανάμεσα σε άλλα, σήμαινε χαλαρώνω)· στη μουσική χρησιμοποιούνταν με τη σημασία: χαλάρωση μιας χορδής, επομένως κίνηση από ψηλότερη θέση σε άλλη χαμηλότερη, χαμήλωμα του ύψους. Ο όρος άνεσις συναντάται πολύ συχνά σε αρχαία κείμενα, μουσικά και μή, με την ίδια σημασία· καθώς και το αντίθ. επίτασις. Όλοι σχεδόν οι αρχαίοι θεωρητικοί δίνουν τον ίδιο ορισμό του όρου. Αριστόξενος (Αρμ. Ι, 10 Mb): "η δ 'άνεσις εξ οξύτερου τόπου εις βαρύτερον" (άνεσις [είναι η κίνηση] από έναν ψηλότερο τόπο [θέση] σ' έναν χαμηλότερο). Ο Αριστείδης (Mb ΙΙ, 8, R.P.W.-I. 6-7) επίσης λέει: άνεσις μεν ουν έστιν ηνίκα αν από οξυτέρου τόπου επί βαρύτερον η φωνή χωρή" (άνεση είναι όταν η φωνή προχωρεί από ψηλότερο τόπο [θέση] προς χαμηλότερο). Ο Βακχείος ο Γέρων (Εισ. ML· 12, C.v.J. 302) με μικρή διαφορά κάνει τη διατύπωση: "κίνησις μελών από του οξυτέρου φθόγγου επί το βαρύτερον" (μελωδική κίνηση από έναν ψηλότερο φθόγγο προς τον χαμηλότερο). Ο Ανώνυμος χρησιμοποιεί και τον όρο άνεσις (Bell. 30, 21), αλλά και τον όρο ανάλυσις (σ. 82, 78). Ο Vincent στις Notices χρησιμοποιεί τη λ. ανάκλησις αντί ανάλυσις. Ο Αριστόξενος (Αρμ. Ι, 10 Mb) λέει πως πολλοί ταυτίζουν την επίταση με το ύψος (την οξύτητα), και την άνεση με το βάθος (βαρύτητα) του ήχου.

... χαλάρωση μιας χορδής, επομένως κίνηση από ψηλότερη θέση σε άλλη χαμηλότερη, χαμήλωμα του ύψους. Ο όρος άνεσις συναντάται πολύ συχνά σε αρχαία κείμενα, μουσικά και μή, με την ίδια σημασία· καθώς και το ... (μελωδική κίνηση από έναν ψηλότερο φθόγγο προς τον χαμηλότερο). Ο Ανώνυμος χρησιμοποιεί και τον όρο άνεσις (Bell. 30, 21), αλλά και τον όρο ανάλυσις (σ. 82, 78). Ο Vincent στις ...

βλ. τα λ. άνεσις και ανάλυσις

Ο Αριστείδης Αριστείδης Κοϊντιλιανός (I, Mb και R.P.W-.I.28) την καθορίζει: "έκλυσις μεν ουν έκαλειτο τριών διέσεων ασυνθέτων άνεσις" (έκλυση ονομαζόταν το χαμήλωμα μιας νότας κατά τρεις απλές (ασύνθετες) διέσεις).

Αριστόξ. (Αρμον. Ι, 10, 24-26 Mb): "η μεν ούν επίτασίς εστι κίνησις της φωνής συνεχής εκ βαρυτέρου τόπον εις οξύτερον, η δ' άνεσις εξ οξύτερου τόπον εις βαρύτερον" (τέντωμα όξυνση είναι συνεχής κίνηση μετάβαση της φωνής από μια χαμηλότερη θέση σε μια ψηλότερη και χαλάρωση χαμήλωμα από μια ψηλότερη θέση σε χαμηλότερη).

Γέρων Βακχείος : άνεσις, επίτασις, μονή και στάσις. «`Aνεσις» λεγόταν, η κίνηση μελών από οξύτερο φθόγγο προς βαρύτερο...

http://www.musipedia.gr/wiki/Ειδικό:Αναζήτηση?search=άνεσις+&fulltext=Αναζήτηση&ns0=1& page=2


ἄνεσις , gen. εως, Ion. ιος, ἡ: (ἀνιημι):—

A. loosening, relaxing, τῶν χορδῶν of the strings, opp. ἐπίτασις, Pl.R.349e; coupled with χάλασις, ib.590b; “τῆς αἰσθήσεως . . δεσμὸν τὸν ὕπνον εἶναί φαμεν, τὴν δέ . . ἄνεσιν ἐγρήγορσιν” Arist.Somn.Vig.454b27; “ἀέρος” Thphr.CP2.1.6; πάγων ἄ., i.e. a thaw, Plu.Sert.17; of the ebb-tide, Str.7.2.1.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper...etic+letter=*a:entry+group=171:entry=a)/nesis
 
Last edited:
Z

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
η ογδόη, όταν ηχεί σε απάντηση. Επίσης, "αντίφωνος" (αρσ., θηλ.) και "αντιφωνία". Το ρ. αντιφωνώ σήμαινε στη μουσική ηχώ (ή τραγουδώ) σε απάντηση, τραγουδώ στην ογδόη. Αριστοτ. Προβλ. XIX, 39: "Διά τι ήδιόν εστι το αντίφωνον του ομοφώνου; Ή ότι το μεν αντίφωνον σύμφωνον εστι (τω) δια πασών;" (Γιατί το αντίφωνο είναι πιο ευχάριστο από το ομόφωνο; Επειδή το αντίφωνο βρίσκεται σε συμφωνία με την ογδόη;)· βλ. επίσης στο ίδιο XIX, 16, 17, 18.

Ο Γαυδέντιος στην Εισαγωγή του (20, Mb 21, C.v.Jan 348) το καθορίζει πιο καθαρά: "την μέσην την νυν αντίφωνον τω προσλαμβανομένω" (τη μέση που είναι σήμερα η ογδόη του προσλαμβανομένου)...

(α) εκείνος που συμφωνεί με άλλο ήχο· η ογδόη ενός άλλου ήχου· αντίφωνον αντίφωνος . Ο Πίνδαρος (PLG Ι, απόσπ. 102 91 · Αθήν. ΙΔ', 635Β, 36) στο σκόλιό του για τον Ιέρωνα των Συρακουσών ονομάζει τη μάγαδι "ψαλμόν αντίφθογγον" (που ηχεί στην 8η). (β) εκείνος που βρίσκεται σε αντίθεση ή σε διαφωνία με άλλο ήχο, αντιφατικός (Δημ.). Άλλος όρος γι' αυτό (β') είναι ο αντίμολπος ...

http://www.musipedia.gr/wiki/Ειδικό...ντίφωνον&fulltext=Αναζήτηση&match_all=0&ns0=1


III. as Subst., ἀντίφωνον, τό, concord in the octave, “τὸ ἀ. σύμφωνόν ἐστι διὰ πασῶν” Arist. Pr.918b30, 921a8.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper...c+letter=*a:entry+group=214:entry=a)nti/fwnos
 
Z

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Απωδός


(από το απάδω, που στη μουσική σήμαινε τραγουδώ έξω από τον τόνο, παραφωνώ)· εκείνος που ηχεί ή τραγουδά έξω από τον τόνο, ο παράφωνος. Πλάτ. (Νόμοι Ζ', 802Ε): "δεινόν γαρ όλη τη αρμονία απάδειν ή ρυθμώ αρρυθμείν" (είναι τρομερό να τραγουδά κανείς έξω από τον τόνο καθ' όλη την αρμονία [κλίμακα] ή έξω από το χρόνο στο ρυθμό). Αριστοτ. Προβλ. (XIX, 26): "διά τι επί το οξύ απάδουσιν οι πλείστοι;" (γιατί ο περισσότερος κόσμος παραφωνεί στο ψηλό ύψος;). Ο Ευριπίδης (Κύκλ. 490) λέει: "σκαιός απωδός" (τραχύς [άκομψος, άχαρος] παράφωνος). Η Σούδα ερμηνεύει τη λέξη: "ο κακόηχος, ο από της ωδής" (ο κακόηχος, εκείνος που είναι έξω από την ωδή, τον τόνο)· απωδόν μέλος το μη αρέσκον" (το δυσάρεστο).

http://www.musipedia.gr/index.php?title=Ειδικό:Search&search=απαδειν&go=Μετάβαση

http://www.perseus.tufts.edu/hopper...etic+letter=*a:entry+group=225:entry=a)pa/|dw
 
Z

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Απωδός


(από το απάδω, που στη μουσική σήμαινε τραγουδώ έξω από τον τόνο, παραφωνώ)· εκείνος που ηχεί ή τραγουδά έξω από τον τόνο, ο παράφωνος. Πλάτ. (Νόμοι Ζ', 802Ε): "δεινόν γαρ όλη τη αρμονία απάδειν ή ρυθμώ αρρυθμείν" (είναι τρομερό να τραγουδά κανείς έξω από τον τόνο καθ' όλη την αρμονία [κλίμακα] ή έξω από το χρόνο στο ρυθμό). Αριστοτ. Προβλ. (XIX, 26): "διά τι επί το οξύ απάδουσιν οι πλείστοι;" (γιατί ο περισσότερος κόσμος παραφωνεί στο ψηλό ύψος;). Ο Ευριπίδης (Κύκλ. 490) λέει: "σκαιός απωδός" (τραχύς [άκομψος, άχαρος] παράφωνος). Η Σούδα ερμηνεύει τη λέξη: "ο κακόηχος, ο από της ωδής" (ο κακόηχος, εκείνος που είναι έξω από την ωδή, τον τόνο)· απωδόν μέλος το μη αρέσκον" (το δυσάρεστο).

http://www.musipedia.gr/index.php?title=Ειδικό:Search&search=απαδειν&go=Μετάβαση

http://www.perseus.tufts.edu/hopper...etic+letter=*a:entry+group=225:entry=a)pa/|dw
 
Z

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
(από το ρ. αρμόζω, ή αττ. αρμόττω)· γενική σημασία της λέξης: σύνδεση, συναφή. Επίσης, άρθρωση, αρμός, σημείο της σύνδεσης δύο αντικειμένων· ακόμα, μέσο προς συναρμογή (βλ. Ομ. Οδ. ε 248, 361 κτλ.· ως σημείο σύνδεσης: "αι των λίθων αρμονίαι", Διόδ. Σικ. 2, 8). Ανάμεσα σε άλλα σήμαινε και τη σωστή αναλογία (ή σύμμετρη διάταξη) των μερών ενός συνόλου μεταξύ τους (Δημ., LSJ).

http://www.musipedia.gr/wiki/Αρμονία
 
Z

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
(από το αρμόζω ή αρμόττω, που στη μουσική σήμαινε κανονίζω σύμφωνα με τους νόμους της μουσικής). Ηρμοσμένος επομένως σήμαινε: κανονισμένος (τακτοποιημένος, ρυθμισμένος) σύμφωνα με τους νόμους της μουσικής· εμμελής . ηρμοσμένον μέλος· μέλος (μελωδία) που υπακούει στους νόμους της μελωδίας. Ο Αριστόξενος (Αρμον. Στοιχ. Ι, 18, 18 κε. Mb) εξηγεί ότι "το ...

http://www.musipedia.gr/index.php?title=Ειδικό:Search&search=αρμοζω&go=Μετάβαση

ἁρμόζω , Att. ἁρμόττω , Dor. ἁρμόσδω Theoc.1.53 (ἐφ-); part.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper...etic+letter=*a:entry+group=306:entry=a(rmo/zw
 
Z

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
αρχή

(δωρ. αρχά)· η αρχή, η έναρξη. Το πρώτο μέρος του κιθαρωδικού νόμου. αρχή λεγόταν επίσης η πρώτη νότα (η βάση) του τετράχορδου (παρμένου σε "κατιούσα" κίνηση)· η τελευταία νότα ονομαζόταν τελευτή. Αριστοτέλης Προβλ. (XIX, 33): "Δια τι ευαρμοστώτερον από του οξέος επί το βαρύ ή από του βαρέος επί το οξύ; Πότερον ότι το μεν από της αρχής γίγνεται άρχεσθαι; η γαρ μέση και ηγεμών οξυτάτη του τετραχόρδου· το δε ουκ απ' αρχής αλλ' από τελευτής;" (Γιατί η συνέχεια των ήχων ταιριάζει καλύτερα από ψηλά προς τα χαμηλά παρά από τα χαμηλά στα ψηλά; Είναι γιατί στην πρώτη περίπτωση αρχίζουμε από την αρχή; αφού η μέση και κύρια νότα του τετράχορδου είναι η ψηλότερη του νότα, ενώ στη δεύτερη περίπτωση αρχίζουμε από το τέλος;):
la sol fa mi αρχή τελευτή

η αρχή, ο πρώτος (ψηλότερος) φθόγγος ενός είδος_τετραχόρδου τετραχόρδου (σε κατιούσα διεύθυνση).

... το παράδειγμα του Τέρπανδρου με τον αυλωδία αυλωδικό νόμο . Ο κιθαρωδικός νόμος είχε επτά μέρη ή τμήματα (Πολυδ. IV, 66), τα ακόλουθα: 1. Aναγέννησις,_Αρχανών Αρχά (δωρικός τύπος του Έξαρχος αρχή )· επίσης, Επαρχά· 2. Μεταρχά · το μέρος μετά την Έξαρχος αρχή · 3. Κατατροπά · κατατροπή = αλλαγή· 4. Μετακατατροπά · το μέρος μετά ...

http://www.musipedia.gr/index.php?title=Ειδικό:Search&search=αρχη&go=Μετάβαση
 
Z

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
"παίζω αυλό", αλλά και οποιοδήποτε πνευστό όργανο (κάτι που δείχνει την καταλυτική και γενικευμένη χρήση του αυλού στην ελλ. αρχαιότητα). Γράφει, για παράδειγμα, ο Πολυδεύκης : "καὶ κέρατα μὲν αὐλεῖν Τυρρηνοὶ νομίζουσι" ("και κόρνα συνηθίζουν να παίζουν οι Τυρρηνοί").

παίζω ανεπίτηδευτα, αυλώ με τρόπο βουκολικό.

... Και ο Πολυδεύκης (IV, 75) λέει: "και κερατι μεν αυλείν Τυρρηνοί νομίζουσι" (και οι Τυρρηνοί συνηθίζουν να παίζουν τα κέρατα). Η χρήση του "αυλείν" με τη σημασία του παίζω το κέρας ή τη σάλπιγγα είναι χαρακτηριστική και δείχνει τη γενική χρήση του αυλός αυλού για όλα τα πνευστά.


... Ο Διογένης ο Λαέρτιος αναφέρεται στον Ισμηνία (Ζ', 1, 125) με τα ακόλουθα επαινετικά λόγια: "Πάντα τ' εύ ποιείν τον σοφόν, ως και πάντα, φαμέν, αυλήματα ευ αυλείν τον Ισμηνίαν" (Ο σοφός άνθρωπος κάνει όλα τα πράγματα καλά, όπως ακριβώς λέμε πως ο Ισμηνίας παίζει ωραία όλες τις μελωδίες στον αυλό).

Επαμεινώνδα την τέχνη του αυλείν...

http://www.musipedia.gr/index.php?title=Ειδικό:Search&search=αυλείν+&fulltext=Αναζήτηση

http://www.perseus.tufts.edu/hopper...betic+letter=*a:entry+group=349:entry=au)le/w
 
Z

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Αυλητής

εκτελεστής αυλού, συνήθως επαγγελματίας· ονομαζόταν επίσης αυλητήρ Θηλ. αυλητρίς και αυλήτρια· συχνά επαγγελματίας εκτελέστρια αυλού, που προσλαμβανόταν να παίζει σε συμπόσια.

http://www.musipedia.gr/index.php?title=Ειδικό:Search&search=αυλητης&fulltext=Αναζήτηση

A. flute-player, Thgn. 941, Hdt.1.141, 6.60, 129, Ar.V.581, And.1.12, Pl.Prt.327b, OGI51.62 (iii B. C.); Boeot. αὐλειτάς IG7.3195 (Orchom. Boeot.).


http://www.perseus.tufts.edu/hopper...ic+letter=*a:entry+group=349:entry=au)lhth/s1
 
Z

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Αυλοτρύπης

εκείνος που έκανε τις τρύπες του αυλού. Αριστοτ. Προβλ. XIX, 23: "οι αυλοτρύπαι". Βλ. Πολυδ. IV, 71, και λ. τρήμα.

... Τρήματα · οι τρύπες του αυλός αυλού . Χρησιμοποιούνταν επίσης οι λέξεις τρύπημα, τρύμη και διατομή. Ο κατασκευαστής τους λεγόταν αυλοτρύπης . Βλ. και λ. αυλός .

(και αυλοτρύπης) o κατασκευαστής αυλών. Eιδικά, ο τεχνίτης των τρημάτων-οπών. Ο "διατρητής" του οργάνου (βλ. και γλωσσοποιός).

http://www.musipedia.gr/index.php?title=Ειδικό:Search&search=αυλοτρυπης&go=Μετάβαση

A. flute-borer, Stratt.3, Arist.Pr.919b7.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper...+letter=*a:entry+group=350:entry=au)lotru/phs
 
Z

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Last edited:
Z

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Αυλός


Ιστορία. Η καταγωγή του αυλού δεν έχει τελείως αποσαφηνιστεί. Σύμφωνα με πολλές αρχαίες πηγές, ήρθε από τη Μικρά Ασία και, ειδικά, από τη Φρυγία. Το όνομα του αυλού (ως μουσικού οργάνου) εμφανίζεται δύο φορές στην Ιλιάδα, την πρώτη ως όργανο των Τρώων (Κ 12-13): "θαύμαζεν [Αγαμέμνων] πυρά πολλά τα καίετο Ιλιόθι προ, αυλών, συριγγών τ' ένοπήν ιμαδόν τ' ανθρώπων" ("τις πλήθιες τις φωνές θαυμάζουνταν [ο Αγαμέμνων], που ομπρός στο κάστρο ανάβαν, και της φλογέρας [του αυλού] τα λαλήματα, και των αντρών το μούγκρος"· μτφρ. Ν. Καζαντζάκη - Ι. Θ. Κακριδή). Τη δεύτερη φορά, μαζί με φόρμιγγες (Σ 494-495), στην περιγραφή της ασπίδας του Αχιλλέα: "κούροι δ' ορχηστήρες εν δ' άρα τοίσιν αυλοί, φόρμιγγες τε βοήν έχον" (κι οι νέοι στριφογύριζαν στο χορό κι ανάμεσά τους αυλοί και φόρμιγγες ηχούσαν). Μια από τις πιο παλιές πηγές για την προέλευση του αυλού είναι ίσως το Πάριο Χρονικό (ή Μάρμαρο), που λέει (στ. 10, εκδ. F. Jacoby) ότι "ο Φρύγας Ύαγνις πρώτος εφεύρε τον αυλό στις Κελαινές [της Φρυγίας] και έπαιξε σ' αυτόν τη φρυγική αρμονία". Σύμφωνα με το συγγραφέα Αλέξανδρο, στο βιβλίο του Συναγωγή (Συλλογή) των περί Φρυγίας (Πλούτ. Περί μουσ. 1132F, 5), ο Ύαγνις ήταν ο πρώτος που έπαιξε τον αυλό [που αύλησε] ("Ύαγνιν δε πρώτον αυλήσαι") και έπειτα από αυτόν ο γιος του Μαρσύας και κατόπι ο Όλυμπος (1133F, 7). Σύμφωνα με μια άλλη παράδοση, τον αυλό τον εφεύρε η θεά Αθηνά, αλλά βλέποντας στην αντανάκλαση των νερών ότι το πρόσωπό της παραμορφωνόταν, τον πέταξε μακριά· ο αυλός έπεσε στη Φρυγία και τον βρήκε ο Μαρσύας. Αυτή η παράδοση, που τείνει να καθιερώσει την ελληνική καταγωγή του αυλού, δημιουργήθηκε πιθανότατα αργότερα από το μύθο του αγώνα Απόλλωνα-Μαρσύα (βλ. Πλούτ. Περί αοργησίας 456B-D, 6-7· Πίνδ. 12ος Πυθιόνικος και Α.Β. Drachmann, Schol. Pind. Carm., Λιψία 1910, σ. 265). --62.228.72.186 08:46, 24 Οκτωβρίου 2010 (UTC)--62.228.72.186 08:46, 24 Οκτωβρίου 2010 (UTC)

http://www.musipedia.gr/index.php/Αυλός


A. pipe, flute, clarionet, Il.10.13, 18.495, h.Merc.452; “Λύδιος” Pi.O.5.19; Ἔλυμος, i.e. Φρύγιος (q. v.), S.Fr.398; “Λίβυς” E.Alc.347; αὐ. γυναικήιος, ἀνδρήιος, Hdt.1.17; αὐ. ἀνδρεῖοι, παιδικοί, παρθένιοι, Ath.4.176f, Poll.4.81; “ὁ παρθένιος αὐ. τοῦ παιδικοῦ ὀξύτερος” Arist. HA581b11; “διδύμοις αὐλοῖσιν ἀεῖσαι” Theoc.Ep.5.1; “ἐμφυσᾶν εἰς αὐλούς” D.S.3.59; αὐ. Ἐνυαλίου, i.e. a trumpet, AP6.151 (Tymn.); ὑπ᾽ αὐλοῦ to the sound of the flute, Hdt. l. c.; πρὸς τὸν αὐ., ὑπὸ τὸν αὐ., X.Smp.6.3, etc.: pl., αὐλοὶ πηκτίδος pipes of the πηκτίς, IG4.53 (Aegina).

http://www.perseus.tufts.edu/hopper...betic+letter=*a:entry+group=350:entry=au)lo/s
 
Z

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Βαρύτης

βάθος σε ύψος. Η βαρύτης είναι το αποτέλεσμα χαλάρωσης [της έντασης] μιας χορδής. Αριστόξενος (Αρμ. Ι, 10, 28 Mb): "βαρύτης δε το γενόμενον δια της ανέσεως" (βαρύτητα είναι το αποτέλεσμα της χαλάρωσης)· βλ. επίσης Ανών. Bell. 50, 37. Ο Αριστοτέλης (Προβλ. XIX, 49) λέει ότι η χαμηλότερη νότα ενός διαστήματος είναι η πιο μελωδική, και ότι ο χαμηλός φθόγγος είναι πιο σημαντικός από τον ψηλό (πρβ. Προβλ. XIX, 8). Στην προσωδία βαρεία σήμαινε τον "βαρύ" τονισμό συλλαβής, όπως και σήμερα.

http://www.musipedia.gr/wiki/Βαρύτης
 
You must log in or register to reply here.
Top