Βλέπω με ενδιαφέρον μέχρι στιγμής θετικές απόψεις για το έργο του Αθ. Καραμάνη. Θα περίμενα να ακούσω και τις αρνητικές (ξέρω πολλούς που διαφωνούν). Εγώ πάντως αναγνωρίζω τη μεγάλη προσφορά του, αν και θεωρώ ότι σε κάποια κομμάτια (κυρίως Κοινωνικά) το παρακάνει και δεν ξέρω κατά πόσον καταγράφει πραγματικά την παράδοση. Επίσης, αυτή η μανία για ανάλυση των γραμμών θεωρώ ότι έχει οδηγήσει σε μια νέου τύπου "μετροφωνία". Δηλαδή πολλοί ψάλτες δεν βλέπουν τις θέσεις που υπάρχουν στα παλιά κείμενα και περιμένουν να κάνουν κάποιες αναλύσεις από τα "έτοιμα" του Αθ. Καραμάνη. Κατά τ' άλλα μου αρέσουν πολύ τα χερουβικά του καθώς και τα δοξαστικά του (αν και καθ' ότι σχετικά άπειρος αποφεύγω πολλές φορές να τα λέω λόγω της αυξημένης δυσκολίας τους).
Παραθέτω επί λέξη απόψεις του καθηγητού Γρ. Θ. Στάθη από την εισήγησή του "Ερμηνευτική Προσέγγιση της Σημειογραφίας της Ψαλτικής Τέχνης"
"...Tο πράγμα παίρνει την μορφη απειλητικής λαίλαπας στις πιο πρόσφατες
εκδόσεις βιβλίων τις Ψαλτικής με την χρήση αναλυτικώτατης σημειογραφίας,
καταγραφές των φωνητικών ιδιαιτεροτήτων των εκδοτών τους, τόσο που δεν
αναγνωρίζεις πια την πρωτότυπη σύνθεση, αν πρόκειται για συγκεκριμένη
επώνυμη παλαιού δασκάλου σύνθεση, κι όταν αυτό αναγράφεται στην επιγραφή
κι όταν δεν αναγράφεται. Δηλαδή· λέγεται “Kεκραγάριον, Πέτρου
Πελοποννησίου”, και δεν έχει σχεδόν καμιά σχέση με το παραδεδομένο είτε
με την πρωτότυπη σημειογραφία του 1770 είτε με την αναλυτική κατά την
αυθεντική εξήγηση τών τριών διδασκάλων Kεκραγάριο του μακαρίτου Πέτρου
Πελοποννησίου. ΄H, δεν αναγράφεται ότι είναι σύνθεση του Πέτρου Πελοποννησίου· απλά “Kεκραγάριον, ήχος τάδε”, αλλά η αναγραφά του
ονόματος του εκδότου ως και του μελοποιου του, για παράδειγμα,
Aναστασιματαρίου, σε κάνει να υποθέσεις οτι ειναι πράγματι σύνθεση του
εκδότου αυτού. Δεν είναι όμως· πρόκειται πάλι για παραμόρφωση και μελική
παραφόρτωση του Kεκραγαρίου του Πέτρου Πελοποννησίου. Kι είναι εύκολο να
αναπηδήσει το ερώτημα· ‘μήπως αυτή η ψαλτική εκδοχή είναι ωραιότερη από το πρωτότυπο μέλος’; Mπορεί, πράγματι, με τα σημερινα αισθητικά δεδομένα, να αρέσει περισσότερο αυτή ή και κάποιες άλλες από τις πολλές που μπορεί να
υπάρξουν· - πολλές; όσες σχεδόν και οι ψάλτες μας! Tο θέμα είναι ότι δεν είναι του Πέτρου Πελοποννησίου, κι έτσι συνευδοκούμε όλοι στην αλλοίωση και παραχάραξη της παραδόσεώς μας. Kαι το πραμα δεν έχει σταματημό και
πορεύεται στον γκρεμό..."
Αυτά τα ολίγα από ερευνητή της παράδοσης και όχι απλό "καταγραφέα" της χωρίς "κοσκίνισμα" όμως αυτών που καταγράφει ή συγγράφει. "Το έλεγε έτσι ο τάδε!" Ε, και τι έγινε; Ο κάθε "τάδε" εκφράζει την παράδοση; ή την "αυτοπαράδοση";