κ. Γιαννόπουλε,
νομίζω πως από την τελευταία φορά που εκτεθήκατε ανεπανόρθωτα με τους όλως αβάσιμους ισχυρισμούς σας για τον Γρηγόριο ως μεταγραφέα του δοξασταρίου του... Βουκουρεστίου, έχετε χάσει εντελώς την ψυχραιμία σας, και παρεκτρέπεστε πλέον σε εντελώς άκομψες και προσβλητικές προς εμένα επιθέσεις, στις οποίες και προτίθεμαι τώρα να κάνω ορισμένα ελάχιστα σχόλια. Διότι δεν χρωστάνε τίποτε και τα άλλα μέλη του φόρουμ.
Επί της ουσίας σας απάντησα ήδη δια μακρών παραπάνω.
Εγώ, κύριε, δεν έκανα επίθεση σε κανέναν απολύτως ιερέα. Το μόνο που σχολίασα ήταν ένα σχόλιο κάποιου για το ΔΗΘΕΝ ανοιχτό προς όλους γραφείο του π. Ιωάννη Τασσιά. Και σ' αυτό, φυσικά, επιμένω, είτε σας αρέσει είτε όχι, γιατί αυτή είναι Η ΑΛΗΘΕΙΑ.
Το αν άλλοι πήραν αφορμή από το σχόλιο μου αυτό για να βγάλουν την δικαιολογημένη, ίσως, πικρία τους, αλλά με άκομψο καμμιά φορά τρόπο, δεν με αφορά και ούτε φέρω εγώ ευθύνη.
Γι' αυτό και τα περί "τσιγκλισμάτων" μόνον την προσωπική σας κακοήθεια αποκαλύπτουν και φανερώνουν.
Και φυσικά, ουδέποτε άλλαξα τροπάρι, διότι ουδέποτε εκφράστηκα προσβλητικά για οιονδήποτε, ώστε να χρειαστεί στην συνέχεια να του "δηλώσω" τον σεβασμό μου. Αλλά είναι απολύτως βέβαιο πως εμμένω ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ στα διαγραμμένα μηνύματά μου.
Διότι είναι θέμα αρχής και όχι κουτσομπολιού, καθόσον χρέος ενός κληρικού, και μάλιστα σε τόσο υψηλή θέση, είναι να έχει το γραφείο του πραγματικά ανοιχτό προς όλους και όχι να δημιουργεί "αυλές".
Το ίδιο θα έλεγα, και λέω, και για τα ερμητικά κλειστά και σε ελάχιστους μόνον ανοιχτά γραφεία των μητροπολιτάδων, αν σας ενδιαφέρει να ξέρετε. Αν τώρα αυτές τις απόψεις μου εσείς τις θεωρείτε "προκλητικές", εγώ απλώς μειδιώ...
Όσο για το δήθεν ειρωνικό και ολίγον νεοταξικό υφάκι σας, απλά το αντιπαρέρχομαι.
Και δυο τελευταίες παρατηρήσεις επί της ουσίας.
Αν νομίζετε, κύριε, ότι η προσωδία δεν υπάρχει πια, και μάλιστα εδώ και είκοσι αιώνες, είστε πολύ γελασμένος. Αλλά δεν έχω καμμιά όρεξη να μπω στον κόπο να σας μάθω εγώ όσα άλλοι, προ εμού, θα έπρεπε να σας είχαν διδάξει.
Τέλος, πρέπει να ξέρετε πως η άποψη ότι η μουσική είναι υπηρέτης του λόγου εκφράζει έναν άκρως επικίνδυνο ηθικισμό, καθαρά ολοκληρωτικού τύπου.
Γιατί μόνον μια ολοκληρωτική λογική θα έμπαινε στην κόπο να ιεραρχήσει αξίες και πράγματα τα οποία δεν είναι ούτε είναι δυνατόν να είναι το ένα ανώτερο ή κατώτερο του άλλου, αλλά φτιάχτηκαν για να συνυπάρχουν παράλληλα και να συλλειτουργούν αρμονικά.
Μάθετε λοιπόν πως η μουσική ΔΕΝ υπηρέτης του λόγου, αλλά συνοδοιπόρος αυτού προς την ουράνια μυσταγωγία του εκκλησιαστικού σώματος. Αλλιώς δεν θα είχαν ΚΑΝΕΝΑΝ ΛΟΓΟ ΥΠΑΡΞΗΣ οι εκατοντάδες κώδικες με τις ατέλειωτες συνθέσεις κρατημάτων. Κρατήματα τα οποία βέβαια είναι εδώ και πολύ-πολύ καιρό στο στόχαστρο όλων εκείνων των στεγνών στην ψυχή ηθικιστών που αντιλαμβάνονται την μουσική σαν απλή θεραπαινίδα του λόγου...
Και κάτι τελευταίο, επειδή το έχετε πει πολλές φορές. Δεν έχω καμμιά όρεξη και ούτε ήθελα πότε να κάνετε τον κόπο να απαντάτε σε όσα γράφω εδώ μέσα. Μόνος σας το κάνετε και εντελώς απρόκλητος.
Αλλά θέλω, από δω και πέρα, αν τυχόν ξαναμπείτε στον κόπο του να μου απαντήσετε σε οτιδήποτε, να είστε περισσότερο σοβαρός και ευγενής και, κυρίως, να κοιτάτε τον συνομιλητή σας στα μάτια...
Υ.Γ.
π. Μάξιμε, πολύ καλές οι συμβουλές σας, αλλά σας παρακαλώ θερμά να τις απευθύνετε σ' αυτούς που άρχονται, ΑΠΡΟΚΛΗΤΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΣ, χειρών αδίκων.
Εγώ, όπως βλέπετε, παραμένω πάντοτε κόσμιος και αυστηρά προσηλωμένος στην -μουσική- ουσία.