Το τρίτο εξίσου σημαντικό στοιχείο του πατριαρχικού ύφους είναι τα διαστήματα. Τα ηχητικά που παρέθεσα αποδεικνύουν περίτρανα τη συγγένεια της διαστηματικής εκτέλεσης. Η ομοιότητα δε σε αυτή τη διαστηματική εκτέλεση των ψαλλομένων οφείλεται ΜΟΝΟ στη δια ζώσης διδασκαλία. Κανείς από αυτούς τους Μεγάλους δεν πήρε ένα έντερο κατσικιού να το τεντώσει πάνω σε ένα ξύλο και να μετρήσει τον ήχο του κάθε φθόγγου και τη διαφορά του με τους άλλους, ούτε όργανα χρησιμοποιούσε στη διδασκαλία, ούτε σήμερα θα έβαζε πάνω στον Μελωδό το 13,5 αντί για 14 για να δει τη διαφορά και να επικυρώσει την όποια εκτέλεση. Οι παλαιοί ψάλτες είχαν "αυτί" και είχαν την εντιμότητα να μη μαθαίνουν μουσική σε αυτούς που δεν είχαν.
Όταν στη Θεσσαλονίκη έξω από το σπίτι του Παναγιωτίδη μαζεύονταν καθημερινά 5-6 άτομα με πεσκέσια για να τους μάθει ο Δάσκαλος μουσική, αυτός τους έβαζε να ψάλλουν ένα απλό τροπάριο για να δει αν ήταν φάλτσοι, και αν ήταν, τους έδιωχνε(βέβαια πηγαίναν αλλού και πέρναν πτυχία και διπλώματα).
Ακόμη και οι έλξεις που εκτελούν οι μεγάλοι αυτοί Δάσκαλοι είναι φυσικές και όχι εξεζητημένες και αυτές γίνονται κτήμα μας με το συχνό άκουσμα των εκτελέσεών τους.
Και αυτό ακριβώς είναι το μεγάλο μυστικό στην ορθή μάθηση των διαστημάτων και των έλξεων: τα ακούσματα. Στην εποχή μας με τον καταιγισμό πληροφοριών, έχουμε πρόσβαση σε άπειρα αρχεία. Αν αντισταθούμε στον πειρασμό να ακούμε όλους τους ψάλτες και περιοριστούμε σε πολύ συγκεκριμένους, τότε μόνο μπορούμε να βάλουμε τις βάσεις για να γίνουμε και εμείς φορείς του Ύφους αυτού. (Πώς να καταγράψεις π.χ. Πρίγγο αν το άσχετο με το Ύφος αυτό αυτί σου ακούει το ΓΑ-ΔΙ αντί για τόνο, με μονόγραμμη δίεση...)
Υ.Γ.Προς αποφυγή παρεξηγήσεων να συμπληρώσω ότι το θέμα αυτό το άνοιξα και για την ωφέλεια πολλών συναδέλφων αρχαρίων που ίσως μέσα στο ψαλτικό τους ταξίδι να έχουν βρεθεί σε κάποια αδιέξοδα ή κάποιες σειρήνες να τους έχουν τραβήξει σε άλλους δρόμους. Θα ρωτήσει κανείς: "και ποιος είσαι εσύ;". Είμαι ένας άνθρωπος που κάθε μέρα προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος στη μουσική, έχοντας συναίσθηση του επιπέδου μου, με πρότυπο ήθους έναν Παναγιωτίδη ο οποίος φτασμένος ψάλτης όντας, ακούγοντας τον Πρίγγο αναρωτιόταν: "άραγε θα γίνω ποτέ ψάλτης;"
Οι υπόλοιποι "Άρχοντες Πρωτοψάλτες" των ενοριών τους, συγγραφείς θεωρητικοϊστορικών βιβλίων, καθηγητές και επιστήμονες μουσικολογικών ερευνών, λάτρεις ελαφρολαϊκοβυζαντινών λυρικών "εκτελεστών" και άλλες επίκαιρες προσωπικότητες, δεν πρόκειται να ωφεληθούν από αυτό το θέμα γιατί αφενός τα γνωρίζουν όλα και καλύτερα από όλους και αφετέρου η θετικιστική θεώρηση των πραγμάτων που διακατέχει πολλούς εξ αυτών δεν τους επιτρέπει να δεχθούν ως "αληθινό", κάτι το "μη επιστημονικό", όπως π.χ. την έννοια της διαδοχής του ύφους με τη μέθοδο "φτυσίματος στο στόμα" του Δασκάλου στο μαθητή.