..αντιθέτως οι βυζαντινοί και μεταβυζαντινοί μελοποιοί "τα δίναν" όσον αφορά τις βάσεις στο "ως τον βασιλέα"...
Ακριβώς. Γιατί ο ύμνος αναφέρεται στον Χριστό,που "ως Βασιλέα των όλων" των υποδεχόμαστε,αυτοί που μυστικά εικονίζουμε τα Χερουβίμ και προσάδουμε (όπως και τα Χερουβίμ)τον Τρισάγιο ύμνο στη ζωοποιώ Τριάδα. Ο ύμνος
δεν είναι Τριαδικός-όπως τονίζεται μουσικά απ'τον Φωκαέα και μετά- αλλά Χριστολογικός-όπως τονίζεται μουσικά από τον Πέτρο και προς τα πίσω.
Όσο για τη σήμανση των ενδείξεων "σιγά", "δυνατά" κτλ, παραθέτω ένα απόσπασμα από το συνοδευτικό βιβλίο της σειρά Μνημεία Εκκλησιαστικής Μουσικής του κ.Μ.Χατζηγιακουμή: "Η
ισοσθενής εκφορά των φθόγγων. Πρόκειται και εδώ για ένα πολύ σημαντικό στοιχείο της ιστορικής ερμηνείας, το οποίο μάλιστα περνά απαρατήρητο.Από μιαν άποψη,ενισχύει στην ψαλμωδία την κλασική, δωρική της διατύπωση, ενώ αυξάνει παράλληλα την αρχοντιά και τη μεγαλοπρέπειά της. Το πράγμα γίνεται περισσότερο φανερό,αν η ισοσθενής εκφορά αντιπαρατεθεί προς τη σύγχρονη αυξομειωτική,δυτικότροπη εκφώνηση."
Για την ιστορία θα'θελα να αναφέρω στο σημείο αυτό ότι ο Σ.Καράς κάνει χρήση όχι των λέξεων "σιγά","δυνατά" κτλ αλλά των σημαδιών της ευρωπαϊκής μουσικής που δηλώνουν αύξηση ή μείωση της έντασης ( < , > ) .