Ὅταν λέγεται ὑπακοὴ ἀπὸ γ’ ᾠδῆς, κάθισμα δὲν λέγεται
(χφφ. ΤΑΣ Βατοπαιδίου 1202 μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1223-1300 φ. 42r, Καρακάλλου 305 ιγ’ αἰ. φ. 69v, Τ. Σταυροῦ 52 ιδ’ αἰ. φ. 42v, Σινὰ 1099 ιδ’ αἰ. φ. 57r, Ἐθνικῆς βιβλιοθήκης Βουλγαρίας 56 ιδ’ αἰ. φ. 73r, Σινὰ 1109 τοῦ ἔτους 1464 φ. 104r, Μηναῖον Δεκεμβρίου 1568).
Ἡ στουδιτικὴ στιχολογία τοῦ ὄρθρου ἦταν συνήθως μία, ἕνα κάθισμα τοῦ ψαλτηρίου ἤ καμμία. Ἔτσι ἀρκετὰ χφφ. μηναῖα καὶ παρακλητικὲς ιγ’-ιδ’ αἰ. παραθέτουν ὅλα τὰ καθίσματα μόνο ἀπὸ γ’ ᾠδῆς. Ἡ τακτικὴ αὐτὴ ὁδήγησε στὴν παραπάνω διευκρίνηση.