1001-2000 Ευτράπελα (αστείες καταστάσεις στο ψαλτήρι)

[Κων/νος Βαγενάς]

Πιστεύω απ' τα καλύτερα:

"Εξελεύσεται το σπέρμα αυτού..."

Ελέχθη από τον Αντρέα τον Παντελίδη. Πώς δεν μας σκότωσε ο π. Μάξιμος...!!!

 

[Fraristos ioannis]

Χώρια που η ακολουθία της Ανάστασης ΚΑΝΟΝΙΚΑ πρέπει ν' αρχίζει 12 και το Χριστός Ανέστη να ψάλλεται στις 1, διότι ήδη η ώρα έχει πάει μία ώρα μπροστά απ' αυτήν που έχουμε τώρα (λόγω των... φίλων μας Ευρωπαίων βεβαίως, βεβαίως....) και επομένως τώρα η Ανάσταση γίνεται στις 11 (με τη νυν ώρα), άρα Μ. Σάββατο. Που είναι τό 'Διαγενομένου του Σαββάτου';

 

[dimitris]

Χώρια που η ακολουθία της Ανάστασης ΚΑΝΟΝΙΚΑ πρέπει ν' αρχίζει 12 και το Χριστός Ανέστη να ψάλλεται στις 1, διότι ήδη η ώρα έχει πάει μία ώρα μπροστά απ' αυτήν που έχουμε τώρα (λόγω των... φίλων μας Ευρωπαίων βεβαίως, βεβαίως....) και επομένως τώρα η Ανάσταση γίνεται στις 11 (με τη νυν ώρα), άρα Μ. Σάββατο. Που είναι τό 'Διαγενομένου του Σαββάτου';

Στο Άγιον Όρος επικρατεί σε πολλές μονές η βυζαντινή ώρα που είναι ανάλογη με τη δύση του ηλίου.
Μπορεί η διαφορά να είναι ώρες μεταξύ πασχαλίων.
Δηλ. ας μην είμαστε και τόσο Άγγλοι στα ραντεβού.

 

[kikokifo]

Και μη ξεχνιόμαστε. Σήμερα του Φαρισαίου εορτάζουν οι ιερείς μας, την επομένη του Ασώτου οι ιεροψάλτες, ας μη συνεχίσω ιεραρχικά για την μεθεπόμενη με τα ... γιαούρτια.
Πλάκα κάνουμε φυσικά.

δεν γιορταζουν οι ιερεισ παιδι μ

 

[nikosthe]

http://www.youtube.com/watch?v=vYg4NJLQROc
Πολύ εύθυμο, εν όψει κρασοκατανύξεων!! Έχει και ψαλτικά μέσα και η φωνή διόλου ευκαταφρόνητη! Ξέρει κανείς από πού ακριβώς είναι;

 

[souldatos]

Βρέθηκα στο αριστερό ψαλτήρι μεγάλου ναού πριν από δυο περίπου μήνες, Κυριακή 3ου ήχου. Ο δεξιός είναι συνταξιούχος καθηγητής. Πριν το ξεκίνημα της ακολουθίας με έπιασε να μου δώσει συμβουλές, όπως θα έπιανε ένα μαθητή πριν το διαγώνισμα να του πει τα SOS:

- Θέλω να προσέξεις δυο πράγματα. Το πρώτο είναι ο ρυθμός, να ακολουθείς το δικό μου ρυθμό. Το δεύτερο είναι οι βάσεις, να μην αλλάζουμε τις βάσεις. Α, και το άλλο. Από γραμματικές γνώσεις πως τα πας; Έχεις τελειώσει το σχολείο;
- Ναι, και το γυμνάσιο και το λύκειο
- Να προσέχεις πολύ τα κείμενα, μην κάνουμε λάθος στα λόγια.

Μου φάνηκε λίγο περίεργος και υπερβολικός μιλώντας μου για τα αυτονόητα, αλλά φαντάστηκα ότι την έχει πατήσει με τον προηγούμενο αριστερό. Μετά το τέλος της ακολουθίας, με έπιασε να μου καταμετρήσει τα λάθη μου, όπως θα μίλαγε σε ένα μαθητή κατά τη διόρθωση των γραπτών:

- Μπράβο, πολύ ωραία ψέλνεις. Θέλω όμως να προσέξεις τα εξής λάθη:
1. Σε ένα σημείο είπες "ενισχύσας" αντί για "ενίσχυσας". Το "ενίσχυσας" είναι μετοχή τάδε τάδε κλπ (το γνωστό σημείο που έχει υποσημείωση στο αναστασιματάριο)
2. Νομίζω πως άκουσα ένα λάθος και στον κανόνα του μηναίου. Να είσαι ιδιαίτερα προσεκτικός στους κανόνες, γιατί έχουν ιστορία χιλιάδων ετών κλπ κλπ.
3. ... [Δυστυχώς δε θυμάμαι την τρίτη διόρθωση, αλλά είμαι σίγουρος ότι ήταν εξίσου σημαντική!!! Δεν υποτιμώ τα κείμενα, απλά μου φάνηκε λίγο υπερβολικό να διορθώνει σε τέτοια λεπτομέρεια κάποιον που μόλις γνώρισε]

Μετά από αυτό αποφάσισα:
α) να παραμείνω στο ναό που είμαι
β) να μην ξανακάνω παρατήρηση στον αριστερό!!!!!!!!!!

Το (β) δυστυχώς δε μπορέσαμε να το κρατήσουμε. Στη λειτουργία που καθόμαστε στο ίδιο ψαλτήρι, διορθώνουμε ο ένας τον άλλον με υφάκι καθηγητή

 

[π. Μάξιμος]

1. Σε ένα σημείο είπες "ενισχύσας" αντί για "ενίσχυσας". Το "ενίσχυσας" είναι μετοχή τάδε τάδε κλπ (το γνωστό σημείο που έχει υποσημείωση στο αναστασιματάριο)

Ἐσύ θά μπαίνεις μόνον γιά τά εὐτράπελα;
http://analogion.com/forum/showpost.php?p=62074&postcount=138

Τό ὅτι χρειάζεται σαφῶς ρῆμα καί ὄχι μετοχή εἶναι κατανοητό καί ἀναγκαῖο, ἀφοῦ μέ δύο μετοχές (καί «ἀνακαλούμενος») ἡ πρόταση εἶναι ἐλλιπής καί χρειάζεται ἀπαραιτήτως ρῆμα, ὅπως καί τό «ἐξέτεμες» μέ τό «γευσάμενος».

Σαρκὶ τοῦ θανάτου γευσάμενος Κύριε, τὸ πικρὸν τοῦ θανάτου ἐξέτεμες τῇ ἐγέρσει σου, καὶ τὸν ἄνθρωπον κατ᾿ αὐτοῦ ἐνίσχυσας, τῆς ἀρχαίας κατάρας τὴν ἧτταν ἀνακαλούμενος. Ὁ ὑπερασπιστὴς τῆς ζωῆς ἡμῶν, Κύριε δόξα σοι.​

Ὁπότε ὀρθῶς διορθώθηκε, ὄχι μόνον στό Ἀναστασιματάριον τῆς "Ζωῆς", ἀλλά καί στήν Παρακλητική τῆς Ἀ. Δ..
Δυστυχῶς τό σφάλμα σέ παλαιές ἐκδόσεις τῆς Ὀκτωήχου ἤ Παρακλητικῆς, πού ἐνδεχομένως ἔγινε μιά φορά, ἐπαναλαμβανόταν στή συνέχεια καί ἔτσι συναντᾶται καί σέ μουσικά βιβλία. Πρέπει ὅμως νά διορθωθεῖ.
Αὐτά μοῦ τά ἐτόνισε καί πρό ὀλίγου ὁ πολύς π. Κων/νος Παπαγιάννης, τόν ὁποῖον ἐρώτησα.

Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι εἶναι πολύτιμοι καί δυστυχῶς σιγά-σιγά ἐκλείπουν.
Εἴχαμε κι ἐμεῖς καί τώρα πλέον δέν μπορεῖ νά ἔρχεται. Καί ὁμολογῶ ὅτι μᾶς λείπει.

 

[Παναγιώτης εξ Αιγίου]

Ἐσύ θά μπαίνεις μόνον γιά τά εὐτράπελα;

και γω τό ίδιο !!!

σχετικά με τα σαρδάμ των ραδιοεκφωνητών:
Πολύ παληότερα ήταν αυστηρότερα τα κριτήρια για να "πιάσει" κάποιος μικρόφωνο...
παρ' όλα αυτά είπε ένας από τους καλούς παρουσιαστές που είχε μια ψιλοάγνοια από εκκλησιαστικά ότι : ".... θα τελεστεί η τάδε ακολουθία χοροπηδούντος του Μακαριωτάτου κλπ κλπ Σπυρίδωνος"

κι άλλο ένα πιο πικάντικο : σε μνημόσυνο δύο παληοί φίρμες ψάλτες έβλεπαν την νεαρή χήρα και έψαλλαν " επίβλεψον επ' εμέ..." λέει ο μεγαλύτερος μετ' εμφάσεως και απαντά στον επόμενο στίχο ο μικρότερος " νεώτερος εγώ ειμί ...." μετ' εμφάσεως ομοίας !!!

(μου τα έλεγε στον καφέ (εκεί και με ονόματα) μετά τη χθεσινή Λειτουργία, παληός ψάλτης, γνώστης πολλών...)
ευλόγησον Πάτερ για τα ευτράπελα σαρακοστιάτικα, πρωί-πρωί...

 

[Τσάρας Κωνσταντίνος]

Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011, πρὶν ἀκόμα χαράξει ἡ μέρα, ξεκινῶ γιὰ τὸ μοναστήρι τῆς Παναγίας, κάπου 15 χιλιόμετρα ἀπὸ τὴν Ἄμφισσα, ψηλὰ στὴ Γκιώνα, νὰ τελέσωμε τὴ θεία Λειτουργία, τῆς Ὑπαπαντῆς γάρ. Περνάω ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ φίλου καὶ βοηθοῦ μου Θ. , τὸν παίρνω κι ἀρχίζουμε ν᾿ ἀνηφορίζωμε. Στὸ μέσον τῆς διαδρομῆς, περίπου, ἔπρεπε νὰ περάσωμε ἕνα στενὸ γεφυράκι σ᾿ ἕνα χείμαρο. Ξαφνικά, πρὶν τὴ γέφυρα, νοιώθω τὸ αὐτοκίνητο νὰ μὴν ὑπακούῃ (εἴχαμε πέσει σὲ πάγο καὶ μέσα στὸ μισοσκόταδο δὲν καταλάβαμε τίποτε) καὶ νὰ πηγαίνῃ κατευθείαν γιὰ τὰ κάγκελα, τὴν τελευταία στιγμή ἐντελῶς ἐνστικτωδῶς στρίβω λίγο τὸ τιμόνι ἀριστερά, ἔπιασε ἕνας τροχὸς σὲ κάτι χαλίκια καὶ σταμάτησε, εὐτυχῶς, χωρὶς νὰ ἀκουμπήσῃ πουθενά. Κάναμε τὸν σταυρό μας, λίγο σοκαρισμένοι, ἐξακολουθήσαμε τὴν πορεία μας καὶ φθάσαμε στὸν προορισμό μας. Ἦρθε ἀρκετὸς κόσμος, παρὰ τὸν παλιόκαιρο, τελείωσε ἡ Θ. Λειτουργία, πρὸς τὸ τέλος ἄρχισε νὰ χιονίζῃ κιόλας, ἤπιαμε τὸ ζεστό μας καὶ σηκωθήκαμε νὰ φύγουμε. Στὴν κάθοδο πήραμε καὶ τὸ ἱερέα, τὸν πολὺ νέο καὶ συμπαθέστατο, ἀλλὰ ἄπειρο, πατέρα Α.
Κατηφορίζοντας φτάνομε πάλι στὸ σημεῖο, ποὺ τὸ πρωΐ παραλίγο νὰ εἴχαμε ἀτύχημα. Σταματάω πάνω στὴ γέφυρα καὶ τοὺς λέω: «κατεβῆτε νὰ κάνωμε ἕνα τρισάγιο». Μετὰ χαρᾶς κατεβήκανε, ἔβαλε ὁ παππᾶς τὸ πετραχήλι του καὶ ἔβαλε «Εὐλογητός». Ἀφοῦ εἶπε ὁ Θ. τὸ «Ἅγιος ὁ Θεός», «Παναγία Τριάς», «Πάτερ ἡμῶν» λέει ὁ ἱερέας «Ὅτι Σοῦ ἐστίν» καὶ ἀμέσως μετὰ «Μετὰ πνευμάτων δικαίων...»!!! Μόλις συνέρχομαι ἀπὸ τὸ σόκ, τοῦ λέω:" Μὰ Πάτερ;» καὶ μοῦ λέει " Ἀφοῦ θὰ γίνῃ τὸ τρισάγιο, γιατὶ νὰ μὴν γίνῃ σωστό;" Πῆρα τότε πρωτοβουλία, εἶπα τὸ «Χαῖρε Κεχαριτωμένη», ἔκανε ὰπόλυση καὶ ἔληξε ἔτσι τὸ συμβάν, ἀκόμη ὅμως διερωτᾶται: " Ἀφοῦ θὰ γίνῃ τὸ τρισάγιο, γιατὶ νὰ μὴν γίνῃ σωστό;"
Ἀργότερα, νηφάλιος σκεπτόμουνα, ἄν τὸ τρισάγιο γινόταν σωστό, πῶς θὰ λέγαμε γιὰ τὶς ψυχές μας «... εἰς τὴν μακαρίαν ζωήν...» ἀφοῦ θὰ ἦταν ἀκόμη μέσα μας!!!

 

[Μιχαήλ Τσαβαρής]

Προχθές την Κυριακή στην Θ. Λειτουργιά βγήκε ο Παπάς μας με το θυμιατό να πει το Αναστάσιμο απολυτίκιο... εκεί που άρχισε να θυμιατίζει, να σου και πετάχτηκαν ολα τα καρβουνάκια μέσα απο το θυμιατό και τρέχαν οι γριούλες να τα μαζέψουν. Το χαλί γέμισε με μαύρες τρύπες

 

[emakris]

Η παρακάτω ιστορία εκτυλίχθηκε πριν από δέκα και πλέον χρόνια, είναι δε ιδιαίτερα διδακτική.
Βρέθηκα σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, όπου γνώρισα έναν συμπαθή, κάπως "λαϊκό" τύπο, ο οποίος ασκούσε το επάγγελμα του νεκροθάπτου, ενώ παράλληλα εκτελούσε και χρέη ιεροψάλτου! Η εντύπωση που σχημάτισα ήταν ότι επρόκειτο προφανώς για πρακτικό ψάλτη. Με κάλεσε λοιπόν να ψάλουμε την Κυριακή. "Εμένα", μου είπε, "μου αρέσει ιδιαίτερα ο Καραμάνης". Τότε δεν έδωσα ιδαίτερη σημασία.
Πηγαίνω, λοιπόν κι εγώ την Κυριακή "αγέρωχος" για να ψάλω (μου προσέφερε μάλιστα το κεντρικό στασίδι) και τι να δω; Βγάζει στο αναλόγιο μερικά από τα δυσκολότερα μαθήματα του Καραμάνη (μεταξύ αυτών πρέπει να ήταν, εάν θυμάμαι καλά, και το Άξιόν εστιν σε πλ. β΄ επτάφωνο) και αρχίζει να τα ψάλλει από μέσα, ακριβώς όπως ήταν γραμμένα! Εγώ βέβαια, ασυνήθιστος να ψάλλω Καραμάνη (αυτά τα μαθήματα δεν είναι και για prima vista), με το ζόρι ανταποκρίθηκα και δεν έγινα ρεζίλι!
Ηθικόν δίδαγμα: Ποτέ μην υποτιμάς κανέναν, εάν δεν τον έχεις γνωρίσει καλά. Τα φαινόμενα πολλές φορές απατούν!

 

[domesticus]

τύπο, ο οποίος ασκούσε το επάγγελμα του νεκροθάπτου, ενώ παράλληλα εκτελούσε και χρέη ιεροψάλτου!

Κουραστικὸ μὲν, διπλὸ μεροκάματο δὲ.
Ἁπλὰ πρέπει νὰ 'χεις ἄλλα ρούχα, ὅταν ἀνοίγεις τὸν τάφο, πρὶν τὸ ψάλσιμο τῆς κηδείας καὶ μετὰ ὅταν σκεπάζεις. Τὸ δὲ σκάψιμο τοῦ τάφου ἔχει ζόρι στὸ τετραγώνισμα καὶ τὴ σκάρπα.

Κουραστικὸ ὄμως συνάδελφοι, πολὺ κουραστικό, ἀλλὰ μεροκάματο δυνατό. Συμφέρει εἰδικὰ ὅταν εἶσαι νέος, νταβρατισμένος καὶ βαστᾶς ...
Περασμένα «μεγαλεία» ...

 

[Μιχαήλ Τσαβαρής]

Ηθικόν δίδαγμα: Ποτέ μην υποτιμάς κανέναν, εάν δεν τον έχεις γνωρίσει καλά. Τα φαινόμενα πολλές φορές απατούν!

Αυτό ακριβώς!!! :wink:

 

[Σαργιώτης Δημήτριος]

Διαβάζοντας το μήνυμα του κ. Ευστάθιου Μακρή θυμήθηκα ένα αστείο περιστατικό που συνέβη στο χωριό μας, το οποίο αν και δεν άπτεται της Ψαλτικής, εντούτοις έχει μείνει ως ευτράπελο και βγάζει πάντα γέλιο, αλλά και καταδικνύει την οξύτητα και σπιρτάδα του ανδρός. Θα το παραθέσω δε εις την ανεπανάληπτη καραγκούνικη προφορά!.
Πρίν πολλά χρόνια στο καφενείο του χωριού μας είχαν μαζευτεί οι μεγάλοι στην ηλικία άνδρες για να συζητήσουν, ύστερα από πρόσκληση του ιερέως, ένα μεγάλο θέμα, της επιλογής νέας τοποθεσίας για το κοιμητήριο, μιάς και το υπάρχον ήτο μικρό. ΄Υστερα από την αναφορά του ιερέως η συζήτηση άναψε. ΄Αλλος έλεγε να γίνει δυτικά, άλλος έλεγε δεν το θέλω κοντά στο σπίτι μου, άλλος έλεγε είναι μακριά και δεν το φτάνουν οι γυναίκες να ανάψουν τα καντήλια, ακολούθησαν φωνές, βρισιές, τσακωμοί....ξαφνικά σηκώνεται ο μπαρμπαΣωτήρης που δεν φημίζονταν και τόσο πολύ για την ανδρεία του, όταν άκουγε για νεκροταφεία και νεκρούς και τους είπε.
" ΄Ερα τι μαλώντι και τσακώνιστι έτσ; Κι συ παπά τι σ΄έπιασι και θέλτς κινούργιου νεκροταφείου, λές κι θα πιθάνουν απόψι καμιά διακοσιαριά κι δεν έχτι που να τσ βάλτι;"
΄Εκτοτε δεν αναφέρθηκε ξανά θέμα νεκροταφείου. Ο μπαρμπαΣωτήρης έζησε πολλά χρόνια ακόμη και ήταν πόλος έλξης για τους νέους, οι οποίοι ήθελαν να ακούν τις ωραίες ιστορίες του. Νάναι αναπαυμένος.

 

[ΓΙΑΝΝΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ]

http://www.youtube.com/watch?v=vYg4NJLQROc
Πολύ εύθυμο, εν όψει κρασοκατανύξεων!! Έχει και ψαλτικά μέσα και η φωνή διόλου ευκαταφρόνητη! Ξέρει κανείς από πού ακριβώς είναι;

Βλέποντας ότι δεν έχει δοθεί απάντηση στο ερώτημα του μηνύματος του συνονόματου, να πληροφορήσω ότι πρόκειται για τη φωνή του αμίμητου και αξέχαστου Πέτρου Κυριακού! Πασίγνωστο το «Αθηναίος γκάγκαρος, Πειραιώτης μαουνιέρης ή ο υμνούμενος» το πρωτάκουσα από τη συχωρεμένη τη μάνα μου...
http://www.musipedia.gr/wiki/Κ%...81ος
ΝΓ

 

[emakris]

Διαβάζοντας το μήνυμα του κ. Ευστάθιου Μακρή θυμήθηκα ένα αστείο περιστατικό που συνέβη στο χωριό μας, το οποίο αν και δεν άπτεται της Ψαλτικής, εντούτοις έχει μείνει ως ευτράπελο και βγάζει πάντα γέλιο, αλλά και καταδικνύει την οξύτητα και σπιρτάδα του ανδρός. Θα το παραθέσω δε εις την ανεπανάληπτη καραγκούνικη προφορά!.
Πρίν πολλά χρόνια στο καφενείο του χωριού μας είχαν μαζευτεί οι μεγάλοι στην ηλικία άνδρες για να συζητήσουν, ύστερα από πρόσκληση του ιερέως, ένα μεγάλο θέμα, της επιλογής νέας τοποθεσίας για το κοιμητήριο, μιάς και το υπάρχον ήτο μικρό. ΄Υστερα από την αναφορά του ιερέως η συζήτηση άναψε. ΄Αλλος έλεγε να γίνει δυτικά, άλλος έλεγε δεν το θέλω κοντά στο σπίτι μου, άλλος έλεγε είναι μακριά και δεν το φτάνουν οι γυναίκες να ανάψουν τα καντήλια, ακολούθησαν φωνές, βρισιές, τσακωμοί....ξαφνικά σηκώνεται ο μπαρμπαΣωτήρης που δεν φημίζονταν και τόσο πολύ για την ανδρεία του, όταν άκουγε για νεκροταφεία και νεκρούς και τους είπε.
" ΄Ερα τι μαλώντι και τσακώνιστι έτσ; Κι συ παπά τι σ΄έπιασι και θέλτς κινούργιου νεκροταφείου, λές κι θα πιθάνουν απόψι καμιά διακοσιαριά κι δεν έχτι που να τσ βάλτι;"
΄Εκτοτε δεν αναφέρθηκε ξανά θέμα νεκροταφείου. Ο μπαρμπαΣωτήρης έζησε πολλά χρόνια ακόμη και ήταν πόλος έλξης για τους νέους, οι οποίοι ήθελαν να ακούν τις ωραίες ιστορίες του. Νάναι αναπαυμένος.

Γειά σου πατρίδα! Αθάνατη καραγκουνιά! Τι δουλειά έχω εγώ στην Κέρκυρα... Πα, πα, πα... Συγχώρεσέ με, Άγιε μου Σπυρίδωνα...

 

[Σαργιώτης Δημήτριος]

Γειά σου πατρίδα! Αθάνατη καραγκουνιά! Τι δουλειά έχω εγώ στην Κέρκυρα... Πα, πα, πα... Συγχώρεσέ με, Άγιε μου Σπυρίδωνα...

Γειά σου κ. Ευστάθιε! Με το καλό να βρεθούμε, να κεράσω τσίπουρο!

 

[karastamatis ioannis]

Μεγάλο θέμα στην ψαλτική κοινότητα είναι οι αδιακρισίες των περιστασιακών "βοηθών"... Ξέρετε, του στυλ ότι έρχεται μια φορά κάποιος και, με το πρόσχημα "να βοηθήσω...", τα λέει όλα με το έτσι θέλω! Θα μου πείτε, εσύ φταις που δεν του τα... ψέλνεις! Ε, συνάδελφοι, προτιμώ να του δώσω κάτι παραπάνω και να τον αφήσω να ξεθυμάνει, παρά να μιλήσω και να γίνει κανα επεισόδιο στο ψαλτήρι εν ώρα ακολουθίας. Άλλωστε αυτές οι περιπτώσεις είναι εξαίρεση κι όπως έλεγε κι ένας αγιορείτης "δεν θα πάθει τίποτα η τέχνη μας αν δώσεις ένα κομμάτι σε κάποιον άλλον". Χρειάζεται διάκριση βέβαια, αν είναι φάλτσος του δίνεις τα εύκολα.

Εν προκειμένω τώρα: σήμερα λοιπόν μου είχε έρθει ένας ιερέας σε στυλ "λυρικό" ας πούμε -όχι το στυλ μου επομένως- κι επειδή έρχεται μια στο τόσο, τον έχω μάθει και του δίνω κάποια κομμάτια να χαρεί κι αυτός, εμείς τον σεβόμαστε φυσικά κι όλα καλά όλα ωραία. Έλα όμως που σήμερα μου ήρθε πριν το Άξιόν εστί... Βλέποντας λοιπόν ότι δεν είχε και πολλά περιθώρια, την ώρα που πάει να πει ο αριστερός το "Σε υμνούμεν" μου λέει: "Να το πω εγώ;" Εγώ έκανα νόημα απέναντι, αλλά δεν με πήραν είδηση. Το Άξιόν εστί μετά πήγε χορωδιακό, οπότε ο "βοηθός" ξέμεινε...
Έλα όμως που δεν υπολόγισα κάτι: Αγίων Πάντων σήμερα = πλ. δ'. Την ώρα που πάει λοιπόν ν' αρχίσει ο αριστερός το κοινωνικό, ο "βοηθός" ιερεύς (ίσως επηρεασμένος κι από το Άξιόν Εστί το Βόλτου που είπαμε...) μου τραβάει το μικρόφωνο, διακόπτει τον αριστερό κι αρχίζει με πιο δυνατή φωνή το.... (μαντέψτε!!) "Πού πορευθώ!!!" Τον αφήσαμε να τελειώσει, άρχισε μετά ο αριστερός το κοινωνικό κι όλα καλά όλα ωραία, δε βαριέσαι...

Στο τέλος σχολιάζαμε το γεγονός με τον καλό φίλο Δημήτρη Κοντογιώργη, που με είχε επισκεφθεί σήμερα και ψάλαμε μαζί και μου είπε: "Αυτό δεν είναι τίποτα" και μου διηγήθηκε την... top αδιακρισία: "Εμένα μου είχε έρθει μια φορά κάποιος που δεν έψελνε μεν καλά, αλλά του άρεσαν τα σόλα. Αρχίζω χερουβικό, από κοντά κι αυτός. Φτάνω στο Τριάδι. Σταματάω, παίρνω αναπνοή για να το αρχίσω και πριν προλάβω... αρχίζει να το σολάρει αυτός μόνος του!!!"
Νομίζω ότι είναι το κορυφαίο που έχει γίνει... Αν ωστόσο κάποιος έχει κάτι καλύτερο, μετά χαράς να το ακούσουμε!

Φιλε Δημητρη Κοντογιωργη αυτο που επαθες εσυ αν μου τυχαινε εμενα θα ειχε φαει παραχρημα το μικροφωνο μαζι με τη βαση που το στηριζει!!!

 

[ilias nektarios]

Φιλε Δημητρη Κοντογιωργη αυτο που επαθες εσυ αν μου τυχαινε εμενα θα ειχε φαει παραχρημα το μικροφωνο μαζι με τη βαση που το στηριζει!!!

Σωστος!...Μου εχει συμβει και σε μενα καποια φορα...
Φυσικα,δεν του περασε του τυπου...Τι να κανουμε ομως; Υπαρχει ειπαμε και το ξυδι για οποιον ξινιζει!!

 

[Μιχαήλ Τσαβαρής]

http://www.youtube.com/watch?v=3xLtOYgLiDM
Παπα-phone...