Ο Σιμωνίδης (1820- 1867) γεννήθηκε στη Σύμη, αλλά την εγκατέλειψε πολύ νέος, αφού προσπάθησε να δηλητηριάσει τους γονείς του. Ήταν ένας διαβολεμένος άνθρωπος. Το πάθος του ήταν να διαβάζει και μέσα σε ελάχιστα χρόνια πέρασαν από τα χέρια του εκατοντάδες βιβλία, από τα οποία μάθαινε απέξω τα περισσότερα κεφάλαια. Κατέφυγε στο Άγιον Όρος, πήγε σ' όλα τα μοναστήρια και αποκεί αρχίζει η σταδιοδρομία του ως πλαστογράφου. Έμαθε ν' αντιγράφει με καταπληκτική τελειότητα τα παλαιά χειρόγραφα. Κατόπιν έκοβε τα άγραφα φύλλα των περγαμηνών και εκεί έγραφε οτιδήποτε ήθελε να πλαστογραφήσει. Με τα κλεμμένα αληθινά χειρόγραφα και τα δικά του τα πλαστά, άρχισε να κάνει εμπόριο χειρογράφων, αφού βέβαια εγκατέλειψε το Άγίον Όρος. Πήγε στη Γερμανία, τη Ρωσία, την Αίγυπτο και ξαναγύρισε στην Ελλάδα. Είχε αναστατώσει τον επιστημονικό κόσμο με τους "θησαυρούς" που τους αγόραζαν τα διάφορα μουσεία όσο κι όσο. Κόντεψε να τρελάνει τους σοφούς επιστήμονες- ερευνητές, που έβλεπαν από τη μια μέρα στην άλλη ν' ανατρέπονται ιστορικές αλήθειες ή να προστίθενται άλλες, τελείως άγνωστες ως τότε. Το πιο περίεργο είναι ότι ο Σιμωνίδης εξέδωσε έργα βυζαντινών συγγραφέων, αλλά ανάμεσά τους έβαζε και κεφάλαια που είχε γράψει ο ίδιος. Μέχρι και η Εθνική Βιβλιοθήκη στην Αθήνα αγόρασε πλαστά χειρόγραφα του Σιμωνίδη και μάλιστα με θυσίες αφού τα οικονομικά της μέσα ήταν πολύ πενιχρά.
Τις απάτες του Σιμωνίδη πρώτη αποκάλυψε το 1848 η εφημερίς "Νέας Ελλάς" και εν συνεχεία το περιοδικό "Πανδώρα" του 1851. Δεν μπορούσε πλέον να σταθεί στην Ελλάδα. Πήγε στη Γερμανία και μετά στην Αγγλία. Εκεί ακριβώς γνώρισε και το Δημήτριο Ροδοκανάκη, αυτόν που έγραψε το άρθρο για την πρώτη ελληνική εκκλησία στο Λονδίνο. Ο Ροδοκανάκης γοητεύτηκε από τη γνωριμία του Σιμωνίδη και φυσικά πίστεψε τη δική του εκδοχή, ότι δηλαδή αυτά που γράφτηκαν στην Ελλάδα εις βάρος του, ξεκινούσαν από τη ζήλια διαφόρων διανοουμένων. Ο Σιμωνίδης, διαβολεμένος καθώς ήταν, βρήκε αμέσως το ευαίσθητο σημείο του Ροδοκανάκη που ήταν τρομερά φιλόδοξος και φαντασμένος. Τον έπεισε ότι είναι ο νόμιμος κληρονόμος του αυτοκρατορικού τίτλου του Βυζαντίου και απ' ευθείας απόγονος του Κ. Ροδοκανάκη, που ήταν ιατρός του Άγγλου βασιλιά Καρόλου του Β'.
