Συμφωνώ απολύτως με τις απόψεις του κ. Καλπακίδη αναφορικά με το ύφος και το ήθος της Ορθόδοξης μονοφωνικής ψαλμωδίας, καθώς και με την ελλιπή φροντίδα εκ μέρους των μητροπόλεων για τη στελέχωση των ναών με άξιους ψάλτες. Έχω προσωπική εμπειρία τέτοιας κατάστασης σε μια μικρή εκκλησία, σε ένα μικρό χωριό στην επαρχία, όπου ο ψάλτης - και, δυστυχώς, και ο ιερέας λειτουργούν αποτρεπτικά για την προσέλευση των πιστών. Σε παρόμοιες περιπτώσεις θεωρώ ότι μια ομάδα θρησκευόμενων και καλλίφωνων γυναικών δε θα ήταν παράταιρη. Άλλωστε, σε γυναικεία μοναστήρια έχω ακούσει θαυμάσιες και κατανυκτικές γυναικείες χορωδίες.
Louisgr.
Δυστυχώς είναι σε όλους γνωστό, ότι στα χωριά υπάρχει μεγάλη έλλειψη ιεροψαλτών, ιδίως λόγω της μετανάστευσης των νέων από τα χωριά, μόλις τελειώσουν το σχολείο εκεί. Το ίδιο έχει γίνει και στο χωρό μου. Είναι δύο ενορίες. Στη μία ψάλλει ένας ηλικιωμένος πρακτικός ψάλτης, καλή του ώρα και ο Θεός να τον έχει καλά, και στην άλλη, που είναι και ο μητροπολιτικός Ναός, ψάλλουν γυναίκες. Και ευτυχώς που υπάρχουν και αυτές.
Στη δική μου τη γεννιά μάθαμε να ψάλλουμε τέσσερα παιδιά. Και μόλις τελειώσαμε το Δημοτικό φύγαμε.
Γενικώς θα πρέπει να γίνει κάτι στο θέμα αυτό και να βρεθούν κάποιες λύσεις. Διαφορετικά θα μείνουν μόνο οι ιερείς, οι οποίοι είναι ανθρωπίνως αδύνατο να εκτελούν συγχρόνως και χρέη ιεροψάλτου.
Κατά τη γνώμη μου απαιτείται συνεργασία Μητροπόλεων, ιερέων, ιεροψαλτών (όπου υπάρχουν), Σχολείων και Δημοτικών Αρχών.
Πρέπει, επίσης να δοθούν κίνητρα στους νέους για να μάθουν να ψάλλουν και να μάθουν και Β.Μ., ώστε να παραμείνουν κάποιοι στα χωριά μας, ή να επιστρέψουν κάποιοι σε αυτά. Τώρα, μάλιστα, με τη μεγάλη ανεργία και την οικονομική κρίση, που πολλοί αποφασίζουν να επιστρέψουν στά χωριά και άλλοι αποφασίζουν να παραμείνουν σε αυτά, δημιουργείται μια πρόσθετη ευκαιρία. Άλλωσε "μάθε τέχνη κι' άστηνε..."