Aristoxenos - Elementi di armonica - Αναγνωστήριο

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
ἀγα^θός [α^γ], ή, όν, Lacon. ἀγασός Ar.Lys.1301, Cypr. ἀζαθός GDI57:—
A. good:
I. of persons,
1. well-born, gentle, opp. “κακός, δειλός, οἷά τε τοῖς ἀγαθοῖσι παραδρώωσι χέρηες” Od.15.324, cf. Il.1.275; “ἀφνειός τ᾽ ἀ. τε” Il.13.664, cf. Od.18.276; “πατρὸς δ᾽ εἴμ᾽ ἀγαθοῖο, θεὰ δέ με γείνατο μήτηρ” Il.21.109, cf. Od.4.611; “κακὸς ἐξ ἀ.” Thgn.190, cf. 57 sq.; “πραῢς ἀστοῖς, οὐ φθονέων ἀγαθοῖς” Pi.P. 3.71, cf. 2.96, 4.285; “τίς ἂν εὔπατρις ὧδε βλάστοι; οὐδεὶς τῶν ἀ. κτλ.” S.El.1082; “οἵ τ᾽ ἀ. πρὸς τῶν ἀγενῶν κατανικῶνται” Id.Fr.84; τοὺς εὐγενεῖς γὰρ κἀγαθοὺς . . φιλεῖ Ἄρης ἐναίρειν ib.649, cf. E.Alc.600, al.: “ἀγαθοὶ καὶ ἐξ ἀγαθῶν” Pl.Phdr.274a:—in political sense, aristocrats, esp. in the phrase καλοὶ κἀγαθοί (v. sub καλοκἀγαθός).
2. brave, valiant, since courage was attributed to Chiefs and Nobles, Il.1.131, al.; “τῷ κ᾽ ἀγαθὸς μὲν ἔπεφν᾽, ἀγαθὸν δέ κεν ἐξενάριξεν” 21.280; cf. Hdt.5.109, etc.
3. good, capable, in reference to ability, “ἀ. βασιλεύς” Il.3.179; “ἰητήρ” 2.732; “θεράπων” 16.165, 17.388; “πύκτης” Xenoph.2.15; “ἰητρός” Hp.Prog.1; “προβατογνώμων” A.Ag. 795; “ἄρχοντες” Democr.266: freq. with qualifying words, “ἀ. ἐν ὑσμίνῃ” Il.13.314; “βοὴν ἀ.” 2.408,563, al.; “πύξ” Od.11.300; “βίην” Il.6.478; “γνώμην” S.OT687; “πᾶσαν ἀρετήν” Pl.Lg.899b, cf. Alc.1.124e; “τέχνην” Id.Prt.323b; τὰ πολέμια, τὰ πολιτικά, Hdt.9.122, Pl.Grg.516b, etc.: more rarely c. dat., “ἀ. πολέμῳ” X.Oec.4.15: with Preps., “ἄνδρες ἀ. περὶ τὸ πλῆθος” Lys.13.2; “εἴς τι” Pl.Alc.1.125a; “πρός τι” Id.R.407e: c. inf., “ἀ. μάχεσθαι” Hdt.1.136; “ἱππεύεσθαι” 1.79; ἀ. ἱστάναι good at weighing, Pl.Prt.356b.
4. good, in moral sense, first in Thgn.438, cf. Heraclit.104, S.El.1082, X.Mem.1.7.1, Pl.Ap.41d, etc.; “ψυχῆς ἀγαθῆς πατρὶς ὁ ξύμπας κόσμος” Democr.247: freq. with other Adjs., “ὁ πιστὸς κἀ.” S.Tr.541; δικαίων κἀ. ib.1050:—ironical, “τὸν ἀ. Κρέοντα” Id.Ant.31.
5. ὦ ἀγαθέ, my good friend, as a term of gentle remonstrance, Pl.Prt.311a, etc.
6. ἀ. δαίμων, v. sub δαίμων; ἀ. τύχη, v. sub τύχη; ἀ. θεός = Lat. bona dea, Plu.Caes.9, Cic.19.
II. of things,
1. good, serviceable, “Ἰθάκη . . ἀ. κουροτρόφος” Od.9.27, etc.; “ἀ. τοῖς τοκεῦσι, τῇ πόλει” X.Cyn.13.17: c. gen., εἴ τι οἶδα πυρετοῦ ἀ. good for it, Id.Mem.3.8.3; “ἑλκῶν” Thphr.HP9.11.1.
2. of outward circumstances, “αἰδὼς οὐκ ἀ. κεχρημένῳ ἀνδρὶ παρεῖναι” Od.17.347; “εἰπεῖν εἰς ἀγαθόν” to good purpose, Il.9.102; “ὁ δὲ πείσεται εἰς ἀ. περ” for his own good end, 11.789; “οὐκ ἀγαθὸν πολυκοιρανίη” 2.204:—ἀγαθόν [ἐστι], c. inf., it is good to do so and so<*> Il.7.282, 24.130, Od.3.196, etc.
3. morally good, “πρῆξις” Democr.177; “ἔργα” Emp.112.2, cf. Ep.Rom.2.7, etc.
4. ἀγαθόν, τό, good, blessing, benefit, of persons or things, “ὦ μέγα ἀ. σὺ τοῖς φίλοις” X.Cyr.5.3.20; “φίλον, ὃ μέγιστον ἀ. εἶναί φασι” Id.Mem.2.4.2, cf. Ar.Ra.74, etc; as term of endearment for a baby, blessing!, treasure!, Men.Sam.28:— ἀγαθόν τινα δεδρακέναι, πεποιηκέναι confer a benefit on . . , Th.3.68, Lys.13.92; ἐπ᾽ ἀγαθῷ τινος for one's good, Th.5.27, X.Cyr.7.4.3; “ἐπ᾽ ἀ. τοῖς πολίταις” Ar.Ra.1487; “οὐκ ἐπ᾽ ἀ.” for no good end, Th.1.131; “ἐπ᾽ οὐδενὶ ἀ. τῆς Ἑλλάδος” X.HG5.2.35:—in pl., ἡ ἐπ᾽ ἀγαθοῖς γεναμένη (sic) “κατασπορά” PFlor.21.10 (iii A.D.):—τὸ ἀ. or τἀ., the good, Epich.171.5, cf. Pl.R.506b, 508e, Arist.Metaph.1091a31, etc.:—in pl., ἀγαθά, τά, goods of fortune, treasures, wealth, Hdt.2.172, Lys.13.91, X.Mem.1.2.63, etc.; “ἀγαθὰ πράττειν” fare well, Ar.Av.1706; also, good things, dainties, Thgn.1000, Ar.Ach.873, etc.: good qualities, “τοῖς ἀ., οἷς ἔχομεν ἐν τῇ ψυχῇ” Isoc.8.32, cf. Democr.37; good points, of a horse, “εἰ τἄλλα πάντα ἀ. ἔχοι, κακόπους δ᾽ εἴη” X.Eq. 1.2.
III. Comp. and Sup. are usu. supplied from other stems, viz. Comp. ἀμείνων, ἀρείων<*> βελτίων, κρείσσων (κάρρων), λωΐων (λὥων̓), Ep. βέλτερος, λωΐτερος, φέρτερος:—Sup. ἄριστος, βέλτιστος, κράτιστος, λώϊστος (λῷστος), Ep.βέλτατος, κάρτιστος, φέρτατος, φέριστος:— later, reg. Comp. “ἀγαθώτερος” LXX Jd.11.25, 15.2, D.S.8Fr.12, Plot. 5.5.9, Diod.Rh.p.53.9H.: Sup. “ἀγαθώτατος” D.S.16.85, Hld.5.15, etc. (“-ότατος” POxy.1757.26 (ii A.D.)).
IV. Adv. usually εὖ, q.v.: “ἀγαθῶς” Hp.Off.9, Arist.Rh.1388b6, LXX 1 Ki.20.7. (Etym. dub. (“ὅτι ἄγει ἡμᾶς ἐπὶ τὸν ὀρθὸν βίον” Stoic. 3.49); perh. cognate with ἄγαμαι, hence admirable.)

Henry George Liddell. Robert Scott. A Greek-English Lexicon. revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones. with the assistance of. Roderick McKenzie. Oxford. Clarendon Press. 1940.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper...abetic+letter=*a:entry+group=6:entry=a)gaqo/s
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Αγήνωρ
ο Μυτιληναίος (περ. 4ος αι. π.Χ.)· πολύ γνωστός μουσικός της εποχής του. Ήταν από τους συνεχιστές της διδασκαλίας του Λάσου και σύγχρονος του περίφημου ρήτορα Ισοκράτη (436-338 π.Χ.). Η μουσική σχολή του αναφέρεται από τον Αριστόξενο (Αρμ. II, Mb 36, 35 ως 37, 1.)· μαζί με τη σχολή του Πυθαγόρα του Ζακύνθιου, και από τον Πορφύριο (Wallis ΙΙΙ, 189). Στους μαθητές του περιλαμβάνονταν και οι εγγονοί του Ισοκράτη, ο οποίος, από εκτίμηση στη διδασκαλία του μουσικού, έκανε έκκληση, σε μια ειδική επιστολή του προς τους άρχοντες της Μυτιλήνης, να επιτρέψουν την επιστροφή του στην πατρίδα από την εξορία ("Τοις Μυτιληναίων Άρχουσιν").

http://www.musipedia.gr/wiki/Αγήνωρ
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Τοῖς Μυτιληναίων ἄρχουσιν

οἱ παῖδες οἱ Ἀφαρέως, ὑιδεῖς δ᾽ ἐμοί, παιδευθέντες ὑπ᾽ Ἀγήνορος τὰ περὶ τὴν μουσικήν, ἐδεήθησάν μου γράμματα πέμψαι πρὸς ὑμᾶς, ὅπως ἄν, ἐπειδὴ καὶ τῶν ἄλλων τινὰς κατηγάγετε φυγάδων, καὶ τοῦτον καταδέξησθε καὶ τὸν πατέρα καὶ τοὺς ἀδελφούς. λέγοντος δέ μου πρὸς αὐτοὺς ὅτι δέδοικα μὴ λίαν ἄτοπος εἶναι δόξω καὶ περίεργος, ζητῶν εὑρίσκεσθαι τηλικαῦτα τὸ μέγεθος παρ᾽ ἀνδρῶν οἷς οὐδὲ πώποτε πρότερον οὔτε διελέχθην οὔτε συνήθης ἐγενόμην, ἀκούσαντες ταῦτα πολὺ μᾶλλον ἐλιπάρουν. [2] ὡς δ᾽ οὐδὲν αὐτοῖς ἀπέβαινεν ὧν ἤλπιζον, ἅπασιν ἦσαν καταφανεῖς ἀηδῶς διακείμενοι καὶ χαλεπῶς φέροντες. ὁρῶν δ᾽ αὐτοὺς λυπουμένους μᾶλλον τοῦ προσήκοντος, τελευτῶν ὑπεσχόμην γράψειν τὴν ἐπιστολὴν καὶ πέμψειν ὑμῖν. ὑπὲρ μὲν οὖν τοῦ μὴ δικαίως ἂν δοκεῖν μωρὸς εἶναι μηδ᾽ ὀχληρὸς ταῦτ᾽ ἔχω λέγειν. [3]
ἡγοῦμαι δὲ καλῶς ὑμᾶς βεβουλεῦσθαι καὶ διαλλαττομένους τοῖς πολίταις τοῖς ὑμετέροις, καὶ πειρωμένους τοὺς μὲν φεύγοντας ὀλίγους ποιεῖν, τοὺς δὲ συμπολιτευομένους πολλούς, καὶ μιμουμένους τὰ περὶ τὴν στάσιν τὴν πόλιν τὴν ἡμετέραν. μάλιστα δ᾽ ἄν τις ὑμᾶς ἐπαινέσειεν ὅτι τοῖς κατιοῦσιν ἀποδίδοτε τὴν οὐσίαν: ἐπιδείκνυσθε γὰρ καὶ ποιεῖτε πᾶσι φανερὸν ὡς οὐ τῶν κτημάτων ἐπιθυμήσαντες τῶν ἀλλοτρίων, ἀλλ᾽ ὑπὲρ τῆς πόλεως δείσαντες ἐποιήσασθε τὴν ἐκβολὴν αὐτῶν. [4] οὐ μὴν ἀλλ᾽ εἰ καὶ μηδὲν ὑμῖν ἔδοξε τούτων μηδὲ προσεδέχεσθε μηδένα τῶν φυγάδων, τούτους γε νομίζω συμφέρειν ὑμῖν κατάγειν. αἰσχρὸν γὰρ τὴν μὲν πόλιν ὑμῶν ὑπὸ πάντων ὁμολογεῖσθαι μουσικωτάτην εἶναι καὶ τοὺς ὀνομαστοτάτους ἐν αὐτῇ παρ᾽ ὑμῖν τυγχάνειν γεγονότας, τὸν δὲ προέχοντα τῶν νῦν ὄντων περὶ τὴν ἱστορίαν τῆς παιδείας ταύτης φεύγειν ἐκ τῆς τοιαύτης πόλεως, καὶ τοὺς μὲν ἄλλους Ἕλληνας τοὺς διαφέροντας περί τι τῶν καλῶν ἐπιτηδευμάτων, κἂν μηδὲν προσήκωσι, ποιεῖσθαι πολίτας, ὑμᾶς δὲ τοὺς εὐδοκιμοῦντάς τε παρὰ τοῖς ἄλλοις καὶ μετασχόντας τῆς αὐτῆς φύσεως περιορᾶν παρ᾽ ἑτέροις μετοικοῦντας. [5] θαυμάζω δ᾽ ὅσαι τῶν πόλεων μειζόνων δωρεῶν ἀξιοῦσι τοὺς ἐν τοῖς γυμνικοῖς ἀγῶσι κατορθοῦντας μᾶλλον ἢ τοὺς τῇ φρονήσει καὶ τῇ φιλοπονίᾳ τι τῶν χρησίμων εὑρίσκοντας, καὶ μὴ συνορῶσιν ὅτι πεφύκασιν αἱ μὲν περὶ τὴν ῥώμην καὶ τὸ τάχος δυνάμεις συναποθνῄσκειν τοῖς σώμασιν, αἱ δ᾽ ἐπιστῆμαι παραμένειν ἅπαντα τὸν χρόνον ὠφελοῦσαι τοὺς χρωμένους αὐταῖς. [6] ὧν ἐνθυμουμένους χρὴ τοὺς νοῦν ἔχοντας περὶ πλείστου μὲν ποιεῖσθαι τοὺς καλῶς καὶ δικαίως τῆς αὑτῶν πόλεως ἐπιστατοῦντας, δευτέρους δὲ τοὺς τιμὴν καὶ δόξαν αὐτῇ καλὴν συμβαλέσθαι δυναμένους: ἅπαντες γὰρ ὥσπερ δείγματι τοῖς τοιούτοις χρώμενοι καὶ τοὺς ἄλλους τοὺς συμπολιτευομένους ὁμοίους εἶναι τούτοις νομίζουσιν. [7]

ἴσως οὖν εἴποι τις ἂν ὅτι προσήκει τοὺς εὑρέσθαι τι βουλομένους μὴ τὸ πρᾶγμα μόνον ἐπαινεῖν ἀλλὰ καὶ σφᾶς αὐτοὺς ἐπιδεικνύναι δικαίως ἂν τυγχάνοντας, περὶ ὧν ποιοῦνται τοὺς λόγους. ἔχει δ᾽ οὕτως. ἐγὼ τοῦ μὲν πολιτεύεσθαι καὶ ῥητορεύειν ἀπέστην: οὔτε γὰρ φωνὴν ἔσχον ἱκανὴν οὔτε τόλμαν: οὐ μὴν παντάπασιν ἄχρηστος ἔφυν οὐδ᾽ ἀδόκιμος, ἀλλὰ τοῖς τε λέγειν προῃρημένοις ἀγαθόν τι περὶ ὑμῶν καὶ τῶν ἄλλων συμμάχων φανείην ἂν καὶ σύμβουλος καὶ συναγωνιστὴς γεγενημένος, αὐτός τε πλείους λόγους πεποιημένος ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς αὐτονομίας τῆς τῶν Ἑλλήνων ἢ σύμπαντες οἱ τὰ βήματα κατατετριφότες. [8] ὑπὲρ ὧν ὑμεῖς ἄν μοι δικαίως πλείστην ἔχοιτε χάριν: μάλιστα γὰρ ἐπιθυμοῦντες διατελεῖτε τῆς τοιαύτης καταστάσεως. οἶμαι δ᾽ ἄν, εἰ Κόνων μὲν καὶ Τιμόθεος ἐτύγχανον ζῶντες, Διόφαντος δ᾽ ἧκεν ἐκ τῆς Ἀσίας, πολλὴν ἂν αὐτοὺς ποιήσασθαι σπουδήν, εὑρέσθαι με βουλομένους ὧν τυγχάνω δεόμενος. περὶ ὧν οὐκ οἶδ᾽ ὅ τι δεῖ πλείω λέγειν: οὐδεὶς γὰρ ὑμῶν οὕτως ἐστὶ νέος οὐδ᾽ ἐπιλήσμων, ὅστις οὐκ οἶδε τὰς ἐκείνων εὐεργεσίας. [9]

οὕτω δ᾽ ἄν μοι δοκεῖτε κάλλιστα βουλεύσασθαι περὶ τούτων, εἰ σκέψαισθε, τίς ἐστιν ὁ δεόμενος καὶ ὑπὲρ ποίων τινῶν ἀνθρώπων. εὑρήσετε γὰρ ἐμὲ μὲν οἰκειότατα κεχρημένον τοῖς μεγίστων ἀγαθῶν αἰτίοις γεγενημένοις ὑμῖν τε καὶ τοῖς ἄλλοις, ὑπὲρ ὧν δὲ δέομαι τοιούτους ὄντας, οἵους τοὺς μὲν πρεσβυτέρους καὶ τοὺς περὶ τὴν πολιτείαν ὄντας μὴ λυπεῖν, τοῖς δὲ νεωτέροις διατριβὴν παρέχειν ἡδεῖαν καὶ χρησίμην καὶ πρέπουσαν τοῖς τηλικούτοις. [10]

μὴ θαυμάζετε δ᾽ εἰ προθυμότερον καὶ διὰ μακροτέρων γέγραφα τὴν ἐπιστολήν: βούλομαι γὰρ ἀμφότερα, τοῖς τε παισὶν ἡμῶν χαρίσασθαι καὶ ποιῆσαι φανερὸν αὐτοῖς ὅτι, κἂν μὴ δημηγορῶσι μηδὲ στρατηγῶσιν ἀλλὰ μόνον μιμῶνται τὸν τρόπον τὸν ἐμόν, οὐκ ἠμελημένως διάξουσιν ἐν τοῖς Ἕλλησιν. ἓν ἔτι λοιπόν: ἂν ἄρα δόξῃ τι τούτων ὑμῖν πράττειν, Ἀγήνορί τε δηλώσατε καὶ τοῖς ἀδελφοῖς ὅτι μέρος τι καὶ δι᾽ ἐμὲ τυγχάνουσιν ὧν ἐπεθύμουν.

Isocrates. Isocrates with an English Translation in three volumes, by George Norlin, Ph.D., LL.D. Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1980

http://webcache.googleusercontent.co...&hl=el&ct=clnk
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
ἀγνο-έω , Ep. ἀγνοι- , 3sg. subj.
A. “ἀγνοιῇσι” Od.24.218: impf. “ἠγνόουν” Isoc.7.21, etc.: fut. “ἀγνοήσω” B.Fr.12, Isoc.12.251, D.32.10, 54.31: aor. “ἠγνόησα” A.Eu.134, Th.2.49, etc.; Ep. “ἠγνοίησα” Il.2.807, Hes.Th.551, Ep. contr. 3sg. “ἀγνώσασκε” Od.23.95: pf. “ἠγνόηκα” Pl. Sph.221d, Alex.20.4:—Pass., fut. (of med. form) “ἀγνοήσομαι” D. 18.249; ἀγνοηθήσομαι v.l. in Luc.JTr.5: aor. ἠγνοήθην, v. infr.: pf. “ἠγνόημαι” Isoc.15.171, Pl.Lg.797a. (This Verb implies a form ἄγνοος, = ἀγνώς 11):—not to perceive or recognize; Hom., almost always in aor., “ἄνδρ᾽ ἀγνοιήσασ᾽ ὑλάει” Od.20.15, cf. Th. l.c., Pl.Phdr. 228a; mostly with neg., οὐκ ἠγνοίησεν he perceived or knew well, Il. 2.807, etc.; “μηδὲν ἀγνόει” E.Andr.899.—Mostly c. acc., to be ignorant of, Hdt.4.156, S.Tr.78; “πάντα” Pl.Smp.216d; ἑαυτοὺς ἀ. forget their former selves, D.10.74; τὴν πόλιν ἀ. not to discern the temper of the city, Id.19.231; “τὸν ξένον” Philostr. VA2.26; fail to understand, “τὸ ῥῆμα” Ev.Marc.9.32; “περί τινος” Pl.Phdr.277d: c. gen. pers. and rel. clause, “ἀγνοοῦντες ἀλλήλων ὅ τι λέγομεν” Id.Grg.517c: dependent clauses in part., “τίς . . ἀ. τὸν ἐκεῖθεν πόλεμον δεῦρο ἥξοντα;” D.1.15: with Conj., οὐδεὶς ἀ. ὅτι . . Id.21.156, etc.; “ἀγνοῶν εἰ . .” X.An.6.5.12:—Pass., not to be known, recognized, Pl.Euthphr.4a, Hp.Ma. 294d, etc.; “ἀγνοούμενα ὅπῃ . . ἀγαθά ἐστι” Id.R.506a; ἠγνοῆσθαι ξύμπασιν ὅτι . . Id.Lg.797a; “ὑπελάμβανον ἀγνοήσεσθαι” D.18.249; καιρὸν οὐ παρεθέντα οὐδ᾽ ἀγνοηθέντα ib.303, cf. Isoc.15.171; τὰ ἠγνοημένα unknown parts, Arr.An.7.1.4.
II. abs., go wrong, make a false step, first in Hp.Art.46, Antipho 5.44 (dub.l.), lsoc.8.39; part. ἀγνοῶν ignorantly, by mistake, X.An.7.3.38, Arist.EN1110b27; “ἀγνοήσαντες” And.4.5: in moral sense, to be ignorant of what is right, act amiss, Plb.5.11.5, cf. Ep.Heb.5.2:—Med., fail to recognize, Gal.14.630.

Henry George Liddell. Robert Scott. A Greek-English Lexicon. revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones. with the assistance of. Roderick McKenzie. Oxford. Clarendon Press. 1940

http://www.perseus.tufts.edu/hopper...betic+letter=*a:entry+group=15:entry=a)gnoe/w
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
ἄγνοια^ , ἡ, (v. γιγνώσκω)
A. want of perception, ignorance, “ἀγνοίᾳ” A. Ag.1596; “ἀγνοίας ὕπο” Supp.499; ἣν ὑπ᾽ ἀγνοίας ὁρᾷς whom seeing you pretend not to know, S.Tr.419; “ἀγνοίᾳ ἐξαμαρτάνειν” X.Cyr.3.1.38, cf. Th.8.92, Ar.Av.577, D.9.64, etc.; opp. ἐπιστήμη, Pl.Tht. 199d, Arist.APr.66b26; “ἄ. κεϝότης ἐστὶ τῆς περὶ ψυχὴν ἕξεως” Pl.R. 585b; δι᾽ ἄγνοιαν πράττειν, opp. ἀγνοῶν, Arist.EN1110b25: in Logic, ἡ τοῦ ἐλέγχου ἄ. ignoratio elenchi, ignorance of the conditions of a valid proof, Arist.SE168a18, al.
II. mistaken conduct, a mistake, D.18.133, Ep.2.19, Plb.27.2.2. [In Poets sts. ἀγνοία_,S.Tr.350, Ph.129; old Att., acc. to Ael. Dion.Fr.11, cf. Moer.191; Ion. “ἀγνοίη” Phot.]
Henry George Liddell. Robert Scott. A Greek-English Lexicon. revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones. with the assistance of. Roderick McKenzie. Oxford. Clarendon Press. 1940.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0057%3Aalphabetic+letter%3D*a%3Aentry+group%3D15%3Aentry%3Da%29%2Fgnoia^
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
www.eparaschou.gr/.../ceb1cf81ceb9cf83cf84cebfcebeceb5cebdcebfcf83-

θεωρίας της ελληνικής μουσικής και του δόγατος του Αριστόξενου ...

“Αριστόξενος ο Ταραντίνος: Η ζωή και το έργο του Έλληνα θεωρητικού της μουσικής-Τα αρμονικά στοιχεία”
ΜΑΘΗΜΑ: Εισαγωγή στη Μουσικολογία
ΔΙΔΑΣΚΟΥΣΑ: Ε. Νίκα-Σαμψών
ΕΞΑΜΗΝΟ:1o
ΑΡΙΣΤΟΞΕΝΟΣ-ΕΞΩΦΥΛΛΟ.pdf
ΑΡΙΣΤΟΞΕΝΟΣ-ΕΡΓΑΣΙΑ.pdf

eparasch [στο] gmail [τελεία] com.

Ευαγγελία Παράσχου
Μουσικολόγος ΑΠΘ

http://www.eparaschou.gr/?page_id=95
 
Last edited:

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
ἄγω [α^], impf. ἦγον, Ep. and Ion.
A. “ἄγεσκον” Hdt.1.148, A.R.1.849: fut. “ἄξω” Il.1.139, etc.: thematic aor. imper. “ἄξετε” Il.3.105, inf. ἀξέμεναι, -έμεν, Il.23.50, 111: aor. 2 “ἤγαγον” Il.6.291, etc., opt. “ἀγαγοίην” Sapph.159: aor. 1 ἦξα rare, “ἦζε” Tim.Pers.165, part. “ἄξας” Batr. 119, inf. “ἄξαι” Antipho 5.46: pf. “ἦχα” SIG1 (Abu Simbel, vii/ vi B. C.), Plb.3.111.3, (προ-) D.19.18, (συν-) X.Mem.4.2.8; “ἀγήγοχα” OGI219.15 (Sigeum, iii B.C.), etc., Dor. “συν-αγάγοχα” Test.Epict.3.12; “ἀγήοχα” LXX To.12.3, J.BJ1.30.1, Alex.Fig.1.11, etc. (also in compds., (εἰσ-) Ps.-Philipp. ap. D.18.39, (κατ-) Decr.ib.73); “ἀγείοχα” PTeb.5.193 (ii B. C.), etc.; ἀγέωχα (δι-) CIG4897d (Philae, i B. C.), PTeb.5.198 (ii B. C.), etc.: plpf. “ἀγηόχει” Plb.30.4.17:—Med., fut. “ἄξομαι” Hom., Hdt., Trag.: them. aor. 1 “ἄξοντο” Il.8.545, imper. ἄζεσθε ib.505: also ἀξάμην (ἐσ-) Hdt.5.34, (προεσ-) 1.190, 8.20: aor.2 “ἠγαγόμην” Hom., etc., 2sg. “ἀγάγαο” GDI5088.8 (Cret.):—Pass., fut. “ἀχθήσομαι” Pl.Hp.Ma.292a, (προσ-) Th.4.87, etc.; ἄξομαι in pass. sense, A.Ag.1632, Pl.R.458d, (προσ-) Th.4.115, etc.: aor. 1 “ἤχθην” X.An.6.3.10, Ion. “ἄχθην” Hdt.6.30, part. “ἀχθείς” Hippon. 9: pf. ἦγμαι Hdt 2.158, D.13.15; also in med. sense, v. infr. B.2.
I. lead, carry, fetch, bring, of living creatures, φέρω being used of things, “δῶκε δ᾽ ἄγειν ἑτάροισι . . γυναῖκα, καὶ τρίποδα . . φέρειν” Il.23.512; βοῦν δ᾽ ἀγέτην κεράων by the horns, Od.3.439; ἄ. εἰς or πρὸς τόπον, poet. also c. acc. loci, νόστοι δ᾽ ἐκ πολέμων ἀπόνους (sc. ἄνδρας)“ . . ἆγον οἴκους” A.Pers.863 (lyr.); “Ἅιδας . . ἄγει τὰν Ἀχέροντος ἀκτάν” S.Ant.811 (lyr.); “ἄ. τινά τινι” Od.14.386; “ἵππους ὑφ᾽ ἅρματ᾽ ἄ.” 3.476, cf. A.Pr.465.
b. part. ἄγων taking, “στῆσε δ᾽ ἄγων” Il.2.558, cf. Od.1.130, S.OC1342, etc.
2. take with one, “ἑταίρους” Od.10.405, cf. S.OC832, etc.; τι Il.15.531, Hdt.1.70; of a wife, A.Pr.559 (lyr.) (more usu. Med., q.v.).
3. carry off as captives or booty, Il.1.367,9.594, A. Th.340, etc.; “ἄχθη ἀγόμενος παρὰ βασιλέα” Hdt.6.30; ἀγόμενος, i.e. δοῦλος, Archil.155, cf. E.Tr.140, Pl.Lg.914e; Δίκην ἄγειν to lead Justice forcibly away, Hes.Op.220; “ἡ ἐπιθυμία ἄγει” Arist.EN1147a34; of a fowler, “φῦλον ὀρνίθων ἀμφιβαλὼν ἄγει” S.Ant.343: esp. in phrase ἄ. καὶ φέρειν harry, ravage a country, first in Il.5.484 οἷόν κ᾽ ἠὲ φέροιεν Ἀχαιοὶ ἤ κεν ἄγοιεν, cf. 23.512 sq.; freq. in Hdt. and Att. Prose:—in Pass., “ἀγόμεθα, φερόμεθα” E.Tr.1310, cf. Ar.Nu.241: more rarely reversed, “φέρουσί τε καὶ ἄγουσι” Hdt. 1.88; “ἔφερε καὶ ἦγε πάντας” Id.3.39: c. acc. loci, “φέρων καὶ ἄγων τὴν Βιθυνίδα” X.HG3.2.2; “ἦγον καὶ ἔκαον τὴν” B. ib.5; ἄ. alone, ravage, IG9(1).333 (Locr., v B. C.): —but φέρειν καὶ ἄγειν sts. means simply bear and carry, bring together, Pl.Phdr.279c; τὴν ποίησιν φέρειν τε καὶ ἄγειν, i.e. bring it into the state, Id.Lg.817a, cf. X.Cyr.3.3.2.
4. ἄ. εἰς δίκην or δικαστήριον, ἐπὶ τοὺς δικαστάς to carry one before a court of justice, freq. in Att., “πρὸς τὴν δίκην ἄ.” E.Fr.1049; “ὑπ᾽ ἐπίγνωσιν ἀχθῆναι” PTeb.28.11 (ii B. C.); simply “ἄγειν” Pl.Grg.527a, etc.; “ἐπὶ θανάτῳ ἄ.” X.An.1.6.10, etc.:—Pass., “ἐπὶ βασιλεῖς ἀχθήσεσθε” Ev.Matt.10.18, cf. PTeb.331.16 (ii A.D.); “φόνου ἄγεσθαι” Plu.2.309e.
b. Pass., to be confiscated, τὰ κτήνη ἀχθήσεται πρὸς τὰ ἐκφόρια (to meet the rent) PTeb.27.75 (ii B. C.).
5. of ships, carry as cargo, import, [οἶνον] “νῆες ἄγουσι” Il.9.72, etc.; ἵνα οἱ σὺν φόρτον ἄγοιμι (i.e. σύν οἱ) Od.14.296.
6. draw on, bring on, “πῆμα τόδ᾽ ἤγαγον Οὐρανίωνες” Il.24.547; “Ἰλίω φθοράν” A.Ag.406 (lyr.); “τερμίαν ἁμέραν” S.Ant.1330 (lyr.); “ὕπνον” Id.Ph.638; “χαράν” E.Fr.174; “δάκρυ” Id.Alc.1081.
7. bear up, “φελλοὶ δ᾽ ὥς. ἄγουσι δίκτυον” A.Ch.506.
8. carry far and wide, spread abroad, “κλέος” Od.5.311.
9. Medic., remove, “φλέγμα” Hp. Nat.Hom.6, cf. Aph.4.2; “ἕλμινθα” Dsc.1.16.
II. lead towards a point, lead on, “τὸν δ᾽ ἄγε μοῖρα κακὴ θανάτοιο τέλοσδε” Il.13.602; “κῆρες ἄγον θανάτοιο” 2.834; “οἷ μ᾽ ἀτιμίας ἄγεις” S.El.1035: also c. inf., ἄγει θανεῖν leads to death, E.Hec.43: c. acc. cogn., “ἄγομαι τάνδ᾽ ἑτοίμαν ὁδόν” S.Ant.877 (lyr.); ὁδὸς ἄγει the road leads, Heraclit.71, S.OT734, Tab.Heracl.1.16, etc.: metaph., tend, “ἐπὶ τὸ ἄκρον” Pl.Lg. 701e.
2. lead, guide, esp. in war, “λαόν” Il.10.79; ἄ. στρατιάν, ναῦς, etc., Th.7.12, 8.59, etc., cf. X.An.4.8.12; henceabs., march, “θᾶσσον ὁ Νικίας ἦγε” Th.7.81, cf. X.HG4.2.19, etc.: simply, go, “ἄγωμεν” Ev.Marc. 1.38; of the gods, etc., guide, Pi., Hdt., etc.; “ἐπ᾽ ἀρετήν” E.Fr.672; “διὰ πόνων ἄγειν τινά” Id.IT988.
3. manage, “νόῳ πλοῦτον” Pi.P.6.47; “πολιτείαν” Th.1.127; τὴν σοφίαν conduct philosophical inquiry, Pl.Tht. 172b; of reasoning, “ἀγαγεῖν τοὺς λόγους” Arist.APr.47a21; εἰς τὸ ἀδύνατον ἄ. ib.27a15 (v.l. ἀπάγοντας):—Pass., to be led, guided, “λογισμῷ” Pl.R.431c; “ἡγούμενος τῶν ἡδονῶν ἀλλ᾽ οὐκ ἀγόμενος ὑπ᾽ αὐτῶν” Isoc. 9.45.
4. refer, attribute, “τι εἰς ἐθελοκάκησιν” Plb. 27.15.13; “τι ἐς Διόνυσον” Luc.Syr.D.33.
5. bring up, train, educate, “ἀγόμενοις ὀρθῶς” Pl.Lg.782d; “ἤχθη τὴν λεγομένην ἀγωγήν” Plu.Ages.1; of animals, train, X.Mem.4.1.3.
6. reduce, “ἐς βραχὺ τὴν ἀρχήν” Hp. VM1; “ἐς τὸ ἥμισυ” Id.Mul.1.78; of propositions, “εἰς ῥᾳδιξστέραν κατασκευήν” Papp.1076.6.
III. draw out in length, τεῖχος ἄ. to draw a line of wall, Th.6.99; “μέλαθρον εἰς ὀρόφους” AP9.649 (Maced.); “ὄγμον ἄ.” Theoc.10.2; ἄ. γραμμάς to draw lines, Arist.Top.101a16; ἤχθωσαν κάθετοι let perpendiculars be drawn, Mete.373a11; ἄ. ἐπίπεδον describe a plane, Archim.Sph.Cyl.1.7, etc.:—Pass., “ἦκται ἡ διῶρυξ” Hdt.2.158, cf. Th.6.100; κόλπου ἀγομένου τῆς γῆς, i.e. when the land forms a bight, Hdt.4.99.
IV. hold, celebrate, Ἀπατούρια, ὁρτήν, Hdt. 1.147,183 (more usu. ἀνάγειν); freq. in Att., “ἄ. ἀγῶνα” IG1.53.33; “θυσίαν, θεωρίαν” Isoc.19.10; “κρεουργὸν ἦμαρ εὐθύμως ἄγειν” A.Ag.1592; “γάμους” Men.Sam.336, cf. LXX To.11.19 (Pass.); “ἐκκλησίαν” Plu.Aem.30:—Pass., “ἀγοραῖοι ἄγονται” Act.Ap.19.38.
2. keep, observe a date, “ἄ. τὴν ἡμέραν ταύτην πάντα τὸν χρόνον” Th.5.54, cf. Men.521; “κατὰ σελήνην τὰς ἡμέρας” Ar.Nu.626; reckon, “τοὺς ἐνιαυτοὺς καθ᾽ ἥλιον” Gem.8.6.
3. keep, observe, “ὀρθὰν ἄγεις ἐφημοσύναν” Pi.P. 6.20; “σπονδὰς ἄ. πρός τινας” Th.6.7; “εἰρήνην” Pl.R.465b, etc.: c. acc., as periphr. for a neut. Verb, σχολὴν ἄγειν, = σχολάζειν, E.Med.1238, Pl.R.376d; ἡσυχίαν ἄ., = ἡσυχάξειν, X.An.3.1.14; “ἄ. ἀπαστίαν” Ar. Nu.621; κρύψιν ἄ., of stars betw. setting and rising, Autol.2.9; keep up, sustain, maintain, “νεῖκος” Pi.P.9.31; γέλωτ᾽ ἄγειν to keep laughing, S.Aj.382; “ἄ. κτύπον” E.Or.182 (lyr.); with predicate, maintain, “ἐλευθέραν ἦγε τὴν Ἑλλάδα” D.9.36.
4. of Time, pass, “ἀπήμαντον ἄγων βίοτον” Pi.O.8.87; ποίας ἡμέρας δοκεῖς μ᾽ ἄγειν; S.El.266; “ὁ βίος οὑμὸς ἑσπέραν ἄγει” Alex.228, cf. ὥραν ἄγειν to be ripe, “τῆς γαστρὸς ὥραν ἀγούσης” Philostr.VA2.14; ὥραν ἦγε θανάτου Chor.p.38B.; “τῆς ἡλικίας ἄγον τὸ ἄνθος” Id.p.53 B.; “τέταρτον ἔτος ἄγων καὶ τριακοστόν” Gal.Lib. Propr.1.
5. of beliefs, hold, “αἵρεσιν” Plb.27.15.14.
V. hold account, treat, “ἄ. ἀρετὰν οὐκ αἴσχιον φυᾶς” Pi.I.7(6).22; ἐν τιμῇ ἄγειν or ἄγεσθαι, ἐν οὐδεμιῇ μοίρῃ ἄ., περὶ πλείστου ἄ., Hdt.1.134, 2.172, 9.7, etc.; θεοὺς ἄ. to believe in, A.Supp.924; διὰ τιμῆς ἄ. τινά, etc., Luc. Prom.Es4, etc.; “τὸ πρᾶγμ᾽ ἄ . . . ὡς παρ᾽ οὐδέν” S.Ant.34; “τὴν Ἀφροδίτην πρόσθ᾽ ἄ. τοῦ Βακχίου” E.Ba.225; “τιμιώτερον ἄ. τινά” Th.8.81; “εὐεργεσίας εἰς ἀχαριστίαν καὶ προπηλακισμὸν ἄ.” D.18.316:—with Adverbs, “δυσφόρως τοὔνειδος ἦγον” S.OT784; “ἐντίμως ἄ.” Pl.R.528c, etc.:—Pass., “ἠγόμην δ᾽ ἀνὴρ ἀστῶν μέγιστος” S.OT775.
VI. draw down in the scale, hence, weigh, ἄ. μνᾶν, τριακοσίους δαρεικούς, etc., weigh a mina, 300 darics, etc., D.22.76, 24.129, cf. Philippid.9.4, etc.; “ἄ. πλέον” Arist.Pr.931b15; “ἄ. σταθμόν” Plu.2.96b.
VII. on ἄγε, ἄγετε, v.s. vocc.
B. Med. ἄγομαι, carry away for oneself, “χρυσόν τε καὶ ἄργυρον οἴκαδ᾽ ἄγεσθαι” Od.10.35; take with one, 6.58, E.Heracl.808, etc.; of a ship's cargo, D.35.20; take to oneself, “δῶρον” Theoc.1.9, cf. 11; take upon oneself, “ἄγεσθαι ἐς χεῖρας” Hdt.1.126, 4.79.
2. ἄγεσθαι γυναῖκα take to oneself a wife, Od.14.211; “γυναῖκα ἄ. ἐς τὰ οἰκία” Hdt.1.59, etc.; “ἄγεσθαί τινα ἐς δῶμα” Hes.Th.410; simply ἄ. marry, Hdt.2.47, etc.: pf. Pass. ἦγμαι is used in this med. sense, J.AJ14.12.1; of the father, bring home a wife for his son, Od.4.10, Hdt.1.34; of a brother, Od.15.238; of friends of the bridegroom and bride, Od.6.28, Hes.Sc.274: later in Pass. of the wife, PGnom.138 (ii A.D.).
3. like Act., bring; διὰ στόμα ἄγεσθαι μῦθον bring through the mouth, i.e. utter, Il.14.91.
Henry George Liddell. Robert Scott. A Greek-English Lexicon. revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones. with the assistance of. Roderick McKenzie. Oxford. Clarendon Press. 1940.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper...phabetic+letter=*a:entry+group=22:entry=a)/gw
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Αγωγή
η λέξη αυτή είχε διάφορες σημασίες στη μουσική.1. Σήμαινε τη διαδοχή ή πορεία των φθόγγων της μελωδίας με συνεχή διαστήματα. Ο Κλεονείδης (Εισ. 14, Mb 22, C.v.J. 207) λέει ότι αγωγή είναι η πορεία της μελωδίας με συνεχείς φθόγγους ("αγωγή μεν ουν εστιν η δια των εξής φθόγγων οδός του μέλους"). Ο Αριστόξενος (Ι, 29, 32 Mb) προχωρεί ακόμα πιο μακριά προσδιορίζοντας ότι σε καθεμιά από τις συνεχείς νότες προηγείται και ακολουθεί απλό διάστημα (βλ. λ. ασύνθετος). Ο Αριστείδης Κοϊντιλιανός (Mb 19 και 29, R.P.W.-I. 16 και 29) διακρίνει τρία είδη αγωγής: (α) την ευθεία, που ανεβαίνει με συνεχή σειρά· (β) την ανακάμπτουσα, που κατεβαίνει με συνεχή σειρά· (γ) την περιφερή, που ανεβαίνει και κατεβαίνει με συνεχή σειρά. Αλλά στην περιφερή (κυκλική) η πορεία γίνεται προς τα πάνω με τετράχορδο "συνημμένων" και κατεβαίνει με τετράχορδο "διεζευγμένων", ή το αντίθετο ("περιφερής δε η κατά συνημμένων μεν επιτείνουσα, κατά διεζευγμένων δέ ανιούσα ή εναντίως", σ. 29)·είναι επομένως μετατροπική ("μεταβολική").Βλ. τα λ. τετράχορδον και διάζευξις. Επίσης Ανών. Bell. σημ. σσ. 86-87, και σ. 82, 78 και Gev. I, 378.

2. Ο όρος αγωγή χρησιμοποιήθηκε επίσης με τη γενική σημασία της πορείας, της συνέχειας· Αριστόξ. (Αρμ. ΙΙ, 53, 8 Mb): "εκείνοι μεν γαρ ολιγωρείν φαίνονται της του μέλους αγωγής" (εκείνοι [οι θεωρητικοί] φαίνεται πως παραμελούν τη συνέχεια της μελωδίας).3. η αγωγή είχε επίσης τη σημασία του βαθμού της ταχύτητας· όπως η έννοια του "τέμπο" στη σύγχρονη μουσική ορολογία (Αριστόξ. Ι, 12, 29 και II, 34, 15 Mb). Ο Αριστείδης καθορίζει τη ρυθμική αγωγή ως την ταχύτητα ή τη βραδύτητα των χρόνων ("Αγωγή δε εστι χρόνων τάχος ή βραδύτης", Περί μουσικής 42 Mb, ή 39 R.P.W.-I.).4. Χρησιμοποιούνταν ακόμα με τη σημασία: μέθοδος, ύφος, τεχνοτροπία. Πλούτ. Περί μουσικής (1141C, 29): "εις την διθυραμβικήν αγωγήν μεταστήσας (ο Λάσος) τους ρυθμούς..." ([ο Λάσος] άλλαξε τους ρυθμούς μέσα στο διθυραμβικό ύφος...). Βλ. λ. Λάσος ο Ερμιονεύς.

http://www.musipedia.gr/wiki/Αγωγή
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
ἀδιά-φορος , ον,
A. not different, Arist.Rh.1373a33; “τοῖς ὁμοίοις καὶ ἀ.” Id.Cael.310b5; indistinguishable, “ὅμοιον καὶ ἀ.” Epicur.Nat.15 G.
2. in Logic, ἀδιάφορα, τά, individual objects, as having no logical differentia, “ἀ. ὧν ἀδιαίρετον τὸ εἶδος” Arist. Metaph.1016a18; “ἀ. εἴδει” Top.121b15; κατὰ τὸ εἶδος ib.103a11.
3. undiscriminating, “ὀνομασία” Epicur.Nat.14.10.
II. indifferent; in Stoic philosophy, τὰ ἀ. things neither good nor bad, Zeno Stoic. 1.47,48, cf. Cic.Fin.3.16.53, Epict.Ench.32, etc., cf. S.E.P.3.177 sq.: Sup., Phld.Rh.1.129 S. Adv. -ρως, ἔχειν to be indifferent, of the moral agent, Aristo Stoic.1.79.
III. in metre, common, Heph.4, cf. Sch.Pi.p.15 Böckh.
IV. of persons, making no distinction, “πρὸς πάντα ξένον καὶ δημότην” Dicaearch.1.14.
2. steadfast, unwearying, Ant.Lib.41.2.
V. Math., negligible, “πρός τι” Procl.Hyp.4.61; ἀ. πρὸς αἴσθησιν not differing sensibly, Aristarch.Sam.4. Adv., Hipparch.3.5.7.
VI. Adv. -ρως without discrimination, D.H.Dem. 56, S.E.P.3.225.

Henry George Liddell. Robert Scott. A Greek-English Lexicon. revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones. with the assistance of.
Roderick McKenzie. Oxford. Clarendon Press. 1940.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper...9.04.0057:alphabetic+letter=*a:entry+group=28
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
ἀδυ^να^τ-έω , of persons,
A. to be ἀδύνατος, lack strength, Epich.266, Arist.Somn.Vig.454a27: c. inf., to be unable to do, Hp.de Arte7, Pl.R. 366d, X.Mem.1.2.23, Arist.EN1165b22, Pol.1287b17, etc.
II. of things, to be impossible, LXX Jb.10.13, Phld.Ir.p.98 W., Ev.Matt.17.20, Ev.Luc.1.37, Ps.-Callisth.3.26.

Henry George Liddell. Robert Scott. A Greek-English Lexicon. revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones. with the assistance of. Roderick McKenzie. Oxford. Clarendon Press. 1940.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper...tic+letter=*a:entry+group=31:entry=a)dunate/w
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
αδυνα^τ-ος , ον,
I. of persons, unable to do a thing, c. inf., Hdt.3.138, Epich.272, E.HF56, etc.; “ἀ. εἰπεῖν” Arist.Rh.1379a2; ἀ. ὥστε . . Onos.1.13: Comp., τὸν δυνατώτερον τοῦ -ωτέρου [πλέον ἔχειν] Pl.Grg.483d: Sup. “-ώτατος, λέγειν” Eup.95.
2. abs., without strength, powerless, weakly, Hdt.5.9, E.Ion596, Andr.746; οἱ ἀ. men disabled for service, whether as invalids or paupers, Lys.24 tit., Arist.Ath.49.4; “ἐν τοῖς ἀ. μισθοφορεῖν” Aeschin.1.103; “ἀ. σώματι” Lys.2.73; ἀ. χρήμασι poor, Th.7.28; εἴς τι Pl.Hp.Mi.366b; οἱ -ώτατοι persons of no importance, Phld.Herc. 1457.8; of ships, disabled, Hdt.6.16; τὸ ἀ. want of strength, Pl. Hp.Ma.296a; τὰ ἀ. disabilities, D.18.108.
II. of things, impossible, E.Or.665, Hel.1043; ἐλπίδες unrealizable, Democr.58; “τὸ ἀ.” Arist.Cael.280b12; “ἡ εἰς τὸ ἀ. ἀπαγωγή” reductio ad impossibile, APr. 29b5; ὁ διὰ τοῦ ἀ. συλλογισμός, ἡ διὰ τοῦ ἀ. δεῖξις, ib.34b30, 45a35; “ἀδύνατα βούλομαι” Lync.1.12:—ἀδύνατόν [ἐστι] c. inf., Hdt.1.32, al.; ἀδύνατά [ἐστι] Pi.P.2.81, Hdt.1.91, 6.106, Th.1.59; ἀ. ὑμῖν ὥστε . . Pl.Prt.338c; “ὑμέας καταλελάβηκε ἀ. τι βοηθέειν” Hdt.9.60; “τὰ ἀ. καρτερεῖν” E.IA1370; “τολμᾶν ἀδύνατα” Id.Hel.811; “ἀδυνάτων ἐρᾶν” Id.HF318, cf. Luc.DDeor.8, etc.; prov., “ἀδύνατα θηρᾷς” Macar.1.26: Comp. -ώτερον, ἔτι . . εἰ οἷόν τε . . Pl.Tht.192b, cf. Prm.138d: Sup., “ὃ δὴ πάντων -ώτατον” Id.Phlb.15b.
III. Adv. -τως without power or skill, feebly, “ἀμύνεσθαι” Antipho 4.3.3, cf. 3.3.4 (Comp.), Lys.12.3:—ἀ. ἔχειν to be unwell, Pl.Ax.364b; to be unable, c. inf., Arist. Rh.Al.1435a16; ἀ. ἔχει it is impossible, Epicur.Ep.2p.49U.; ἀ. λέγεται it is an impossible story, Phld.Rh.2.122 S.—Rare in poetry: Trag. only in E.

Henry George Liddell. Robert Scott. A Greek-English Lexicon. revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones. with the assistance of.
Roderick McKenzie. Oxford. Clarendon Press. 1940.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper...tic+letter=*a:entry+group=31:entry=a)du/natos
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
αἰσθ-άνομαι (cf. αἴσθομαι), Ion. 3pl.opt.
A. “αἰσθανοίατο” Ar.Pax209: impf. ῃσθανόμην: fut. “αἰσθήσομαι” S.Ph.75, etc.; later “αἰσθανθήσομαι” LXX Is.49.26; αἰσθηθήσομαι ib.33.11: aor. 2 ᾐσθόμην: pf. ᾔσθημαι: later, aor. 1 ᾐσθησάμην Sch.Arat.418; “ᾐσθήθην” LXX Jb.40.18: (cf. ἀΐω):—perceive, apprehend by the senses, Alcmaeon 1a, Hdt.3.87, Democr.11, etc.; “τῇ ὄψει, τῇ ἁφῇ, τῇ ἀκοῇ” Hp.Off.1; αἰ. τῇ ἀκοῇ, τῇ ὀσμῇ, Th.6.17, X.Mem.3.11.8; see, S.Ph.75, etc.; hear, “βοήν” Id.Aj. 1318, cf. Ph.252; οὐκ εἶδον αὐτόν, ᾐσθόμην δ᾽ ἔτ᾽ ὄντανιν ib.445; τινὸς ὑποστενούσης αἰ. Id.El.79; “βοῆς” E.Hipp.603, etc.
2. of mental perception, perceive, understand, “τῇ γνώμῃ αἰσθέσθαι” Hp.Off.1; “τὸ πραχθέν” Lys.9.4, cf. Th.3.36, etc.:— hear, learn, v. infr. 11: abs., αἰσθάνει you are right, E.Or.752; ᾔσθημαι, in parenthesis, Id.Hipp. 1403.
II. Construct. in both senses, c. gen., take notice of, have perception of, “τῶν κακῶν” E.Tr.638 s. v.l.; rarely “περί τινος” Th.1.70; αἰ. ὑπό τινος learn from one, Id.5.2; “διά τινος” Pl.Tht.184e, al.: c. acc., S.El.89, Ph.252, E.Hel.653, 764, etc.:—freq. with part. agreeing with subject, “αἰσθάνομαι κάμνων” Th.2.51; “αἰσθώμεθα γελοῖοι ὄντες” Pl.Thg.122c; agreeing with object, “τυράννους ἐκπεσόντας ᾐσθόμην” A.Pr.957, cf. Th.1.47, etc.; “ἤδη τινῶν ᾐσθόμην ἀχθομένων” Lys.16.20, cf. Pl.Ap.22c; “ᾐσθόμην τεχνωμένου” Ar.V.176: less freq. c. acc. et inf., Th.6.59; αἰ. ὅτι . . Id.5.2, Pl.Ap.21e, etc.; ᾔσθετο ὅτι τὸ στράτευμα ἦν . . X.An.1.2.21; αἰ. ὡς . . ib.3.1.40, etc.; οὕνεκα . . S.El. 1477:—abs., αἰσθανόμενος having full possession of one's faculties, “τῇ ἡλικίᾳ” Th.5.26; sensible, of keen perception, “καὶ μετρίως αἰσθανομένῳ φανερόν” X.Mem.4.1.1, cf. Th.1.71, Pl.R.360d.—The Pass. is supplied by αἴσθησιν παρέχω, cf. “αἴσθησις” 1.
III. display feeling, Arist.Po.1454b37.
Henry George Liddell. Robert Scott. A Greek-English Lexicon. revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones. with the assistance of. Roderick McKenzie. Oxford. Clarendon Press. 1940.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper...c+letter=*a:entry+group=54:entry=ai)sqa/nomai
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
ἀθεώρ-ητος , ον,
A. not seen, not to be seen, Antipho Soph.67, D.S.2.35, Arist.Mu.399b22; “ἄγνωστος καὶ ἀ.” Procl.in Prm.p.799S.
2. not scientifically considered, “διαφοραί” Aristox.Harm.p.35 M.; “τὸ ἀ.” M.Ant.1.9 (prob.); οὐκ ἀ. not without considered meaning, J.BJ5.5.4.
II. Act., not having observed, not conversantwith, “τῶν ὑπαρχόντων” Arist. GC316a8; “πολιτικῶν πραγμάτων” Phld.Rh.2.107 S.; unable to perceive, “τῶν ἐναργειῶν” Diogenian. Epicur. 3.25: abs., α<*>. ἐν λόγοις Plu.2.405a, cf. Gell.1.9. Adv. “-τως” Plu. Num.18.
2. non-intellectual, ἀρετή Hecato ap. D.L.7.90.
Henry George Liddell. Robert Scott. A Greek-English Lexicon. revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones. with the assistance of. Roderick McKenzie. Oxford. Clarendon Press. 1940.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper...ic+letter=*a:entry+group=40:entry=a)qew/rhtos
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
αἰτί-α , ἡ,
A. responsibility, mostly in bad sense, guilt, blame, or the imputation thereof, i.e. accusation, first in Pi.O.1.35 and Hdt., v. infr. (Hom. uses αἴτιος):—Phrases: αἰτίαν ἔχειν bear responsibility for, “τινός” A.Eu.579, S.Ant.1312; but usu. to be accused, τινός of a crime, “φόνου” Hdt.5.70: c. inf., Ar.V.506; foll. by ὡς . . , Pl.Ap.38c; by ὡς c. part., Id.Phdr.249d; ὑπό τινος by some one, A.Eu.99, Pl. R.565b: reversely, “αἰτία ἔχει τινά” Hdt.5.70,71; “αἰ. φεύγειν τινός” S.Ph.1404; ἐν αἰτίᾳ εἶναι or γίγνεσθαι, Hp.Art.67, X.Mem.2.8.6; αἰτίαν ὑπέχειν lie under a charge, Pl.Ap.33b, X.Cyr.6.3.16; “ὑπομεῖναι” Aeschin.3.139; “φέρεσθαι” Th.2.60; λαβεῖν ἀπό τινος ib.18; “αἰτίαις ἐνέχεσθαι” Pl.Cri.52a; “αἰτίαις περιπίπτειν” Lys.7.1; “εἰς αἰτίαν ἐμπίπτειν” Pl.Tht.150a; “αἰτίας τυγχάνειν” D.Ep.2.2; “ἐκτὸς αἰτίας κυρεῖν” A. Pr.332; ἐν αἰτίῃ ἔχειν hold one guilty, Hdt.5.106; “δι᾽ αἰτίας ἔχειν” Th. 2.60, etc.; “ἐν αἰτίᾳ βάλλειν” S.OT656; τὴν αἰτίαν ἐπιφέρειν τινί impute the fault to one, Hdt.1.26; “αἰτίαν νέμειν τινί” S.Aj.28; “ἐπάγειν” D.18.283; “προσβάλλειν τινί” Antipho 3.2.4; ἀνατιθέναι, προστιθέναι, Hp.VM21, Ar.Pax640, etc.; ἀπολύειν τινὰ τῆς αἰτίης to acquit of guilt, Hdt.9.88, etc.
2. in forensic oratory, invective without proof (opp. ἔλεγχος), D.22.23, cf. 18.15.
3. in good sense, εἰ . . εὖ πράξαιμεν, αἰτία θεοῦ the credit is his, A.Th.4; δι᾽ ὅντινα αἰτίαν ἔχουσιν Ἀθηναῖοι βελτίους γεγονέναι are reputed to have become better, Pl.Grg.503b, cf. Alc.1.119a, Arist.Metaph.984b19; ὧν . . πέρι αἰτίαν ἔχεις διαφέρειν in which you are reputed to excel, Pl.Tht.169a; οἳ . . ἔχουσι ταύτην τὴν αἰ. who have this reputation, Id.R.435e, cf. And. 2.12; “αἰτίαν λαμβάνειν” Pl.Lg.624a.
4. expostulation, “μὴ ἐπ᾽ ἔχθρᾳ τὸ πλέον ἢ αἰτίᾳ” Th.1.69.
II. cause, “δι᾽ ἣν αἰτίην ἐπολέμησαν” Hdt.Prooem., cf. Democr.83, Pl.Ti.68e, Phd.97a sq., etc.; on the four causes of Arist. v. Ph.194b16, Metaph.983a26:—αἰ. τοῦ γενέσθαι or “γεγονέναι” Pl.Phd.97a; “τοῦ μεγίστου ἀγαθοῦ τῇ πόλει αἰτία ἡ κοινωνία” Id.R.464b:—dat. αἰτίᾳ for the sake of, “κοινοῦ τινος ἀγαθοῦ” Th.4.87, cf. D.H.8.29:—αἴτιον (cf. “αἴτιος” 11.2) is used like αἰτία in the sense of cause, not in that of accusation.
III. occasion, motive, αἰτίαν ῥοαῖσι Μοισᾶν ἐνέβαλε gave them a the me for song, Pi.N.7.11; “αἰτίαν παρέχειν” Luc.Tyr.13.
IV. head, category under which a thing comes, D.23.75.
V. case in dispute, “ἡ αἰ. τοῦ ἀνθρώπου μετὰ τῆς γυναικός” Ev.Matt.10.10.

Henry George Liddell. Robert Scott. A Greek-English Lexicon. revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones. with the assistance of. Roderick McKenzie. Oxford. Clarendon Press. 1940.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper...abetic+letter=*a:entry+group=56:entry=ai)ti/a
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
ἀληθ-ής [α^], Dor. ἀλα_θής , ές, (λήθω,
A. = λανθάνω: “ἀληθὲς τὸ μὴ λήθῃ ὑποπῖπτον” EM62.51):—unconcealed, so true, real, opp. false, apparent:
I. Hom., opp. ψευδής,in phrases ἀληθέα μυθήσασθαι, εἰπεῖν, ἀγορεύειν, ἀληθὲς ἐνισπεῖν, Il.6.382, Od.13.254, 3.254, 247, al.; in Hdt. and Att. τὸ ἀληθές, by Trag. crasis τἀληθές, Ion. τὠληθές (Hdt.6.68, 69), or τὰ ἀληθῆ, by crasis τἀληθῆ, etc.; “ἀληθέϊ λόγῳ χρᾶσθαι” Hdt. 1.14, etc.; “οἱ ἀληθέϊ λόγῳ βασιλέες” 1.120; “ἀληθεστάτη πρόφασις” Th.1.23.
2. of persons, etc., truthful, honest (not in Hom., v. infr.), “ἀ. νόος” Pi.O.2.92; “κατήγορος” A.Th.439; “κριτής” Th.3.56; οἶνος ἀ. `in vino veritas', Pl.Smp.217e; “ὁ μέσος ἀ. τις” Arist.EN 1108a20.
3. of oracles, true, unerring, “ἀλαθέα μαντίων θῶκον” Pi. P.11.6, cf. S.Ph.993, E.Ion1537; of dreams, A.Th.710.
II. of qualities or events, true, real, “φίλος” E.Or.424; “ἀ. τὸ πραχθέν” Antipho 1.6; genuine, “ἀ. εἶναι δεῖ τὸ σεμνόν, οὐ κενόν” Men.596.
2. realizing itself, coming to fulfilment, “ἀρά” A.Th.944.
III. Adv. ἀληθῶς, Ion. -θέως, truly, Simon.5.1, Hdt.1.11, al., A.Supp.315, etc.
b. actually, in reality, γένος τόδε Ζηνός ἐστιν ἀ. ib.585; “ἀ. οὐδὲν ἐξῃκασμένα” Id.Ag.1244, cf. Th.1.22, etc.; τὴν ἀ. μουσικήν (sc. οὖσαν) Antiph.209.6:—ὡς ἀ. in the true way, really, E.Or.739, Pl. Phd.63a, etc.; “ἡ μὲν γὰρ ὡς ἀ. μήτηρ” D.21.149: Comp. “-εστέρως” Pl. R.347e, “-έστερον” Antipho 3.3.4: Sup. “-έστατα” X.Mem.4.8.1.
2. neut. as Adv., proparox. ἄληθες; indeed? really? ironically, S.OT 350, Ant.758, E.Cyc.241, Ar.Ra.840, Av.174.
3. τὸ ἀληθές truly, Ion. “τὠληθές” Herod.7.70.
B. not forgetting, careful, “γυνὴ χερνῆτις ἀ.” Il.12.433, cf. Nonn.D.24.233:—the sense honest is post- Hom. ἀληθ-ίζω , dye with genuine purple, PHolm.18.6.
II. Med. -ίζομαι, = ἀληθεύω, Hdt.1.136, 3.72, Plu.2.230b, Alciphr.3.39, 59.

Henry George Liddell. Robert Scott. A Greek-English Lexicon. revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones. with the assistance of. Roderick McKenzie. Oxford. Clarendon Press. 1940.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper...betic+letter=*a:entry+group=82:entry=a)lhqh/s
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Ακαριαίος

τόπος· ένας πολύ μικρός, ανεπαίσθητος τόπος (θέση), μέσα στον οποίο μπορεί να κινηθούν τα άκρα των συμφωνιών. Αριστόξ. (ΙΙ, 55, 3-8 Mb): "Όταν εξετάζουμε τα μεγέθη των διαστημάτων βρίσκουμε πως οι συμφωνίες είτε δεν έχουν καθόλου τόπο παραλλαγής... ή έχουν έναν εντελώς ανεπαίσθητο".

Musipedia
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
ακίνητοι, φθόγγοι· βλ. λ. εστώτες

εστώτες, - κινούμενοι φθόγγοι· (α) εστώτες ήταν οι φθόγγοι ενός τετραχόρδου που έμεναν ακίνητοι, δηλ. δεν άλλαζαν παρά οποιεσδήποτε αλλαγές στο γένος του τετραχόρδου. Εστώτες επομένως ήταν οι ακρινοί (πρώτος και τελευταίος) του τετραχόρδου, λ.χ. στο τετράχορδο, mi - fa - sol - la, οι φθόγγοι mi και la.

Όπως το καθορίζει ο Νικόμαχος (Εγχειρ. Mb 26, C.v. J. 263): "οι ακρινοί φθόγγοι ενός τετραχόρδου λέγονται εστώτες, γιατί ουδέποτε αλλάζουν σε οποιοδήποτε από τα γένη ".
Ο Αριστόξενος χρησιμοποιεί τον όρο ακίνητοι αντί εστώτες (Αρμ. Ι, 22, 11· III, 61, 23 Mb).
Ο Αλύπιος λέει τους εστώτες και ακλινείς (σταθεροί, αμετακίνητοι). Εισ. Mb 2, C.v.J. 368: "εστώτες και ακλινείς".

(β) κινούμενοι ήταν οι φθόγγοι που βρίσκονταν ανάμεσα στα δύο άκρα, στη μέση του τετραχόρδου και που άλλαζαν ανάλογα με το γένος :

Από τον Βακχείο (Εισ. 36) οι κινούμενοι λέγονταν φερόμενοι (που φέρονταν από τη μια θέση στην άλλη).
Πρβ. Αριστείδ. (Περί μουσ. Mb 12, R.P.W.-Ι. 9).

Σημείωση: οι ακρινοί φθόγγοι ενός τετραχόρδου ή ενός συστήματος ή ομάδας διαστημάτων ονομάζονταν άκροι , ενώ εκείνοι που βρίσκονταν ανάμεσά τους, μέσοι · Αριστόξ. (Αρμ. ΙΙ, 46, 20-22 και Ι, 29, 32 Mb).

Πρβ. για το λήμμα αυτό: Κλεον. Εισ. 4, Βακχ. Εισ. 35-36, Αλύπ. Εισ. 4, Νικόμ. Εγχειρ. 12.

http://analogion.com/forum/showthread.php?p=81378
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
ακοή, καταρχήν η αίσθηση της ακοής. Σήμαινε επίσης ό,τι ακούγεται (λέξη ή ήχος), την ενέργεια της ακοής, και καμιά φορά το αυτί το ίδιο. Το ρ. ακούω σήμαινε επίσης: παρακολουθώ τα μαθήματα ή τις διαλέξεις ενός δασκάλου. Από αυτή την πλευρά είναι συνώνυμο του "ακροώμαι" (παρακολουθώ μαθήματα). Επομένως, "ο ακούων" = ο μαθητής, ο οπαδός ενός δασκάλου. Αριστόξενος Αρμ. (II, 30,18): "τους πλείστους των ακουσάντων παρά Πλάτωνος" (τους πλείστους που παρακολούθησαν τη διδασκαλία του Πλάτωνα ). Επίσης, στο ίδιο (ΙΙ, 31, 13): "τοις μέλλουσιν ακροάσθαι παρ' αυτού (του Αριστοτέλους)" (σ' εκείνους που σκοπεύουν να γίνουν μαθητές του [του Αριστοτέλη ]).

http://analogion.com/forum/showthread.php?p=81378
 
Top