Παραθέτω τη μοναδική μελοποίηση του Δοξαστικού των Αίνων από τον Αθανάσιος Παναγιωτίδη. Το μέλος αυτό είχε σε αντίγραφο ο πρωτοψάλτης της ενορίας μου, του Ι. Ν. Αγ. Φανουρίου και Τ. Προδρόμου Θεσσαλονίκης, που πρωτοήρθε στο Ναό μας ως αριστερός του κ. Δεβρελή, από τον οποίο και αντέγραψε το μέλος. Το έδωσα στο φίλο το Βασίλη Μαυράγκανο και το δακτυλογράφησε. Ακολούθως, δώσαμε με τον νυν αριστερό του ναού μας το δακτυλογραφημένο πάλι στον κ. Δεβρελή, ο οποίος συγκινήθηκε! Χωρίς να του ρίξει ούτε μια ματιά, μας άφησε αναύδους ψάλλοντάς το εκ στήθους, ενώ το κείμενο το κρατούσαμε εμείς, και μη παραλλάσσοντας σχεδόν ούτε ένα κλάσμα, και μάλιστα μας είπε ότι είχε να το ψάλλει από όταν σταμάτησε το ψαλτήρι, πάνω από 40 χρόνια δηλαδή...
Έπειτα, μας διηγήθηκε την ιστορία του Δοξαστικού:
Παλαιότερα, τα γραφεία του Σωματείου ήταν πίσω τον Άγιο Μηνά. Εκεί, πίσω από το ιερό, είχε μεγάλο οικόπεδο με ένα παλιόσπιτο και μια μεγάλη συκιά. Τώρα τα ρίξανε για να κάνουν αίθουσα για Μνημόσυνα κλπ. Εκεί, στη συκιά, είχανε πάγκους και εκεί κάνανε τις πρόβες για τη Βυζαντινή Συμφωνία στο Βασιλικό Θέατρο: κάθονταν στους πάγκους και ο Παναγιωτίδης δίδασκε.
Ένα Καλοκαίρι ήρθε και ο Πρίγγος. Εκείνη την ημέρα, ο Δεβρελής είχε ζητήσει από τον Παναγιωτίδη να του υπαγορεύσει για να γράψει το «Πάλιν Ηρωδιάς». Έπειτα, το έδειξε στον Πρίγγο. Μία μικρή διόρθωση του έκανε, μετακίνησε τη διατονική φθορά του Νη στην αρχή του «Ηρωδιάς». Έτος καταγραφής: 1955.