Γιώργος Μ.
Γιώργος Μπάτζιος
Ὁ ἐξ ὑψίστου κληθείς, οὐκ ἀπ' ἀνθρώπων,
ὅτε τὸ ἐπίγειον σκότος ἠμαύρωσε
τοὺς ὀφθαλμοὺς σοῦ τοῦ σώματος, τῆς ἀσεβείας
δημοσιεῦον τὴν σκυθρωπότητα,
τότε τὸ οὐράνιον, φῶς περιήστραψε
σῆς διανοίας τὰ ὄμματα, τῆς εὐσεβείας
ἀνακαλύπτον τὴν ὡραιότητα·
ὅθεν ἐπέγνως τὸν ἐξάγοντα
φῶς ἐκ σκότους Χριστὸν τὸν Θεον ἡμῶν,
ὃν ἱκέτευε σῶσαι, καὶ φωτίσαι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Πιστεύω ότι η πιο βασική δομική αρχή της υμνολογίας είναι η συμμετρία. Δηλαδή ο υμνογράφος χτίζει το κείμενό του έχοντας στην άκρη του μυαλού του κάποιου είδους αντιστοιχία (ομοιότητας ή αντίθεσης) που θέλει να δημιουργήσει ανάμεσα σε δύο ή περισσότερους όρους (ακουστική, οπτική, σημασιολογική, συντακτική, ή και όλα αυτά μαζί).
Στο εν λόγω προσόμοιο αυτή η τεχνική φτάνει όντως σε μια κορύφωση. Παραθέτω τα συμμετρικά ζεύγη χωρίς σχόλια.