Μὴν πολυανακινείς θέματα παρασκηνίου και παραφιλολογίας γιατί κάποια περίεργα πράγματα βρήκαν τὴν ἐξήγησή τους, ἀλλὰ διαύγεια δὲν ὑπῆρχε στη δεκαετία τοῦ '90 καὶ ἀργότερα γιὰ νὰ μιλᾶμε μὲ στοιχεία. Ἔτσι μένει τὸ πεδίο ἀνοιχτό ἄνευ δυνατότητας στοιχειοθετημένων ἀντιρρήσεων γιὰ συζητήσεις ἀτέρμονες περὶ προσφορᾶς, θυσίας, αὐτοθυσίας, θεϊκῶν ἐπεμβάσεων, deus ex machina, θαυμάτων καὶ ἄλλων ἀνιμιστικῶν ἐπικλήσεων.
Ὅσο γιὰ τὴν ἰσοπέδωση ἄστο καλύτερα, στὸ σπίτι τοῦ κρεμασμένου δὲν μιλᾶνε γιὰ σχοινί ...
Ὅσο γιὰ τὴν πατριαρχικὴ παράδοση, ὅσο καὶ νὰ ντυθεῖ ἤ παραλλαχθεῖ μὲ ξύλινο ἀκαδημαϊκὸ λόγο ὑπὸ τὴν καθοδήγηση μιᾶς ψαλτικῆς ψευδοκουλτουριάρικης ἰντελιγκέντσιας, ἡ ΕΛΒΥΧικὴ ἀντίθεση πρὸς αὐτὴν εἶναι φανερὴ μὲ τὴν ἑρμηνεία μιὰς ἁπλῆς καταβασίας πέντε δέκα ἀράδων.