Χριστός ανέστη!
Όταν ένα απολυτίκιο κάνει αναφορά στο πρόσωπο της Θεοτόκου, έστω και έμμεση, τότε δεν ακολουθεί θεοτοκίο του ίδιου ήχου στον Εσπερινό και στον Όρθρο. (Υπάρχουν τέτοια παραδείγματα που δεν τα αναφέρω τώρα).
Όμως παρατηρώ ότι αυτόν τον κανόνα δεν τον ακολουθεί το απολυτίκιο του αγ. Κωνσταντίνου, παρόλο που κάνει αναφορά στο πρόσωπο της Θεοτόκου στο τέλος του τροπαρίου:
"πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε".
Εδώ τα Τυπικά (πχ πρωτ/ρου Κων/νου Παπαγιάννη) λένε ότι ακολουθεί θεοτοκίο. Για ποιον λόγο;
Όταν ένα απολυτίκιο κάνει αναφορά στο πρόσωπο της Θεοτόκου, έστω και έμμεση, τότε δεν ακολουθεί θεοτοκίο του ίδιου ήχου στον Εσπερινό και στον Όρθρο. (Υπάρχουν τέτοια παραδείγματα που δεν τα αναφέρω τώρα).
Όμως παρατηρώ ότι αυτόν τον κανόνα δεν τον ακολουθεί το απολυτίκιο του αγ. Κωνσταντίνου, παρόλο που κάνει αναφορά στο πρόσωπο της Θεοτόκου στο τέλος του τροπαρίου:
"πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε".
Εδώ τα Τυπικά (πχ πρωτ/ρου Κων/νου Παπαγιάννη) λένε ότι ακολουθεί θεοτοκίο. Για ποιον λόγο;
Last edited: